ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΠΥΡΟΥ*
Στις 17 του Φεβράρη ο κυπριακός Ελληνισμός θα βρεθεί μπροστά στις επιλογές του του και θα πρέπει να διαλέξει. Πλέον είναι φανερό πως οι τρεις κύριες προτάσεις που έχουμε μπροστά μας, έχουν ως εξής. Από την μία έχουμε την επιλογή του Στάυρου Μαλά, ενός νέου πολιτικού, ο οποίος αφουγκράζεται την ιδεολογία και στηρίζεται από τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες ευθύνονται για το αδιέξοδο που έχουμε μπροστά μας σήμερα. Η δεύτερη επιλογή μας είναι η υποψηφιότητα του Γιώργου Λιλλήκα, ενός πολιτικού που πέρασε από σχεδόν όλους του πολιτικούς χώρους, και του οποίου η κύρια ρητορική είναι μια γενικολογία για ‘διεκδικητική’ στρατηγική στο κυπριακό, απεγκλωβισμό από το μνημόνιο μέσα σε ένα χρόνο, άμεση εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ και άλλα ωραία.
Δεν πρόκειται να κρίνω η να ασχοληθώ με τις πολιτικές προτάσεις των δύο πιο πάνω υποψηφίων, γιατί υπάρχει και η τρίτη επιλογή, αυτή του Νίκου Αναστασιάδη. Μια πολιτική πρόταση η οποία σκοπό έχει να ενώσει δυνάμεις, με μοναδικό σκοπό τον απεγκλωβισμό της Κύπρου από τα σημερινά αδιέξοδα.
Το «ενώνουμε δυνάμεις», δεν είναι ένα απλό προεκλογικό σλόγκαν, αλλά η φιλοσοφία πίσω από την συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Το κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης συμφωνήθηκε με το Δημοκρατικό Κόμμα, έξι μήνες πριν από τις εκλογές, πράγμα πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα, καθώς τέτοιου ίδους συμφωνίες συνήθως αποφασίζονταν μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής. Επίσης είναι γεγονός πως η υποψηφιότητα Αναστασιάδη, υποστηρίζεται από την ευρύτερη κοινωνία, καθώς αντλεί στήριξη από όλα τα πολιτικά κόμματα, μη εξαιρουμένου και του ΑΚΕΛ.
Συντάχθηκαν ήδη νομοσχέδια που σε τυχόν εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη θα εγκρθιούν από τη Βουλή, για να αρχίσει άμεσα η ανασυγκρότηση της οικονομίας και του κράτους. Ενώνοντας δυνάμεις θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία δυνατή κυβέρνηση, η οποία θα είναι ικανή να διαπραγματευτεί τόσο το κυπριακό πρόβλημα όσο και το οικονομικό, με αποφασιστικότητα, διορατικότητα και πάνω απ᾽όλα αξιοπιστία.
Όπως προανέφερα, δεν πρόκειται να κρίνω τις προτάσεις των Μαλά και Λιλλήκα. Θα ήθελα όμως να κρίνω την πολιτική τους ασυνέπεια, η οποία αποδεικνύεται μέσα από τον λόγο τους.
Στις 11 Ιανουαρίου 2013, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), το μεγαλύτερο κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο, συναντήθηκε στη Λεμεσό, για να συζητηθούν κάποια συγκεκριμένα θέματα για το μέλλον της Ευρώπης. Στο συνέδριο παρευρέθηκαν 24 αρχηγοί και αξιωματούχοι χωρών της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Ανάμεσα τους η καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, o πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής κ. Μπαρόζο και οι πρωθυπουργοί και πρόεδροι της Φιλανδίας, Ελλάδας, Ιρλανδίας, Ουγγαρίας, Βουλγαρίας. Άνθρωποι που εκπροσωπούν χώρες κλειδιά για τη λύση τόσο των πολιτικών όσο και των οικονομικών μας προβλημάτων.
Σε λίγους μήνες είναι οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών που θα εγκρίνουν, μέσα από τα κοινοβούλια τους την χρηματική βοήθεια προς την Κύπρο. Μία χρηματική βοήθεια, που αν δεν έρθει, τότε η στάση πληρωμών και η χρεοκοπία του κράτους θα είναι αναπόφευκτη. Την ίδια ώρα στο εσωτερικό μέτωπο, ακούγαμε τα επιτελεία Μαλά και Λιλλήκα, να λαϊκίζουν για την Ευρώπη του κεφαλαίου, τους τοκογλύφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον ενδοτικό Νίκο Αναστασιάδη. Εγώ θα πρότεινα στους ‘προστάτες του λαού’, όπως θέλουν να παρουσιάζονται, να επισκεφθούν το αεροδρόμιο Λάρνακας για να δουν τις κολώνες που οι προηγούμενες, δικές τους κυβερνήσεις, έστησαν προς τιμή της κ. Μέρκελ, του κ. Μεντβέτεβ και του Πάπα της Ρώμης. Επίσης θα τους θυμίσω την προβολή που έδωσαν στις συγκεκριμένες επισκέψεις και τα μεγάλα λόγια που ειπώθηκαν εκείνη την περίοδο. Δυστυχώς κύριοι, η μνήμη σας είναι κοντή και η ασυνέπεια σας απεριόριστη. Την ώρα που λεηλατούσατε την ευημερούσα κυπριακή οικονομία, οι συγκεκριμένες επισκέψεις ήταν ένας διπλωματικός θρίαμβος, τώρα που πραγματικά υπάρχει ανάγκη συνεννόησης και αλληλεγγύης από του ηγέτες της Ε.Ε, λαϊκίζετε με το χειρότερο τρόπο για τους δικούς σας μικροκομματικούς σκοπούς.
Αλήθεια, αν δεν εγκριθεί το απεχθές μνημόνιο για την Κύπρο, πως θα πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, πως θα πληρωθούν οι συντάξεις και τα επιδόματα για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Πως θα συντηρηθεί το σύστημα υγείας; Με ποια λεφτά θα χρηματοδοτείται η Εθνική Φρουρά, για να είναι επιχειρησιακά έτοιμη; Αν οι τράπεζες καταρρεύσουν, ποιός θα χρηματοδοτήσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τον τουριστικό τομέα και τον τομέα ανάπτυξης γης;
Η επιλογές μας δυστυχώς είναι περιορισμένες. Είτε μας αρέσει είτε όχι οι δικές μας αποφάσεις μας έφεραν στο δίλημμα της οικονομικής κατάρρευσης ή της συμφωνίας ενός μνημονίου που θα συμπεριλαμβάνει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης. Ο Νίκος Αναστασιάδη,ς μέσα από την πολιτική του εμπειρία, τις διπλωματικές διασυνδέσεις του ΕΛΚ, την πολιτική συνέπεια και το ρεαλισμό είναι ο μόνος υποψήφιος που είναι ικανός να διαπραγματευτεί το μνημόνιο για την κυπριακή οικονομία και να προωθήσει τις αλλαγές που χρειάζονται για να επανέλθει ο τόπος στην ανάπτυξη.
Δυστυχώς κάποιοι, λόγο των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων είναι ανίκανοι να αντιληφθούν την γενικότερη εικόνα. Η κυπριακή οικονομία βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας λόγο των πολιτικών και των αποφάσεων της απερχόμενης κυβέρνησης. Η αδράνεια και η ανικανότητα της Κυβέρνησης να διαχειριστεί την κυπριακή οικονομία, μας έφερε το μνημόνιο. Το μνημόνιο δεν το έφερε ούτε η Άγκελα Μέρκελ, ούτε ο Νίκος Αναστασιάδης, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πολιτική της μη ανάληψης ευθυνών απέτυχε και είναι ο κύριος λόγος που βρισκόμαστε στην σημερινή δυσχερή θέση. Αυτές τις πολιτικές αντιπροσωπεύουν τόσο ο κ. Μαλάς όσο και ο κ. Λιλλήκας.
Για τις επιλογές μας, ο λαός είναι που έχει την αποκλειστική ευθύνη την και κανένας άλλος. Για αυτό ακριβώς το λόγο, ψηφίστε υπεύθυνα.
Υ.Γ 1. Πριν από κάποιες εβδομάδες, ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας δήλωσε πως όταν μπήκαμε στην Ε.Ε υπολογίζαμε πως θα τρώμε με χρυσά κουτάλια και πως έτσι όπως έχουν τα πράγματα τώρα, δεν τρώμε ούτε με ξύλινα. Όταν πριν 20 χρόνια ο Γλαύκος Κληρίδης οραματιζόταν την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε, δεν το έκανε ούτε για να τρώμε με χρυσά κουτάλια ούτε για να εκμεταλλευόμαστε το status μας. Το όραμα ήταν η Κύπρος να είναι μέρος του μεγαλύτερου γεγονότος που έτυχε στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το όραμα ήταν η Κύπρος να είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, για να μπορεί να διαχειριστεί το Κυπριακό από μία δυνατή διαπραγματευτική θέση. Το όραμα ήταν η Κύπρος να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας, έτσι όστε όταν έρθουν δύσκολοι καιροί (όπως σήμερα), να μπορούμε να στηριχθούμε στην αλληλεγγύη των εταίρων μας. Δυστυχώς κύριοι Μαλά και Λιλλήκα στερείστε αυτού του οράματος. Προτιμάτε να περιορίζεστε στην πολιτική της ανευθυνότητας και του φόβου. Πολιτικές ξοφλημένες και φυλαγμένες στο σκονισμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Υ.Γ 2. Η Ε.Ε περνά την πρώτη σοβαρή κρίση μετά την δημιουργία της. Αν οι ιδέες εγκαταλείπονται τόσο πρόωρα και τόσο εύκολα, τότε δεν έχουμε μέλλον.
*ΦΠΚ Πρωτοπορία ΗΒ
