ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗ*
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει γύρω από την αναγκαιότητα του μέτρου της επιβολής κομίστρων στις μεταφορές των μαθητών στα σχολεία, μέτρο που φαίνεται να διχάζει την κοινωνία στα δύο.
Η συζήτηση περί της ορθότητας του μέτρου λίγη σημασία έχει, αν και το υποστηρίζω πλήρως θεωρώντας πως μπορούν να γίνουν μικρής έκτασης αλλαγές, χωρίς να επηρεάζεται η φιλοσοφία του. Αυτό που είναι άκρως ανησυχητικό είναι τα επεισόδια που έλαβαν χώρα τις δύο τελευταίες μέρες!
Σε μια περίοδο όπου η Κυβέρνηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για διάσωση της οικονομίας, όπου όλοι καλούνται να μάθουν να ζουν με πιο λίγα συνεισφέροντας με τον τρόπο τους στην επίτευξη του στόχου αυτού, κανείς δε νομιμοποιείται να ανάγει σε μείζον θέμα την επιβολή κομίστρων στις μεταφορές των μαθητών μας στα σχολεία. Σε άλλες εποχές κανείς δε θα συζητούσε τέτοια μέτρα επιχειρώντας να είναι αρεστός. Σήμερα όμως επιβάλλεται να γίνουμε ωφέλιμοι για τον τόπο όσο δυσάρεστοι και αν γινόμαστε για κάποιους.
Το μέτρο αυτό, που όλοι γνωρίζουμε πως άλλοι αποφάσισαν ένα χρόνο πριν και άλλοι αναγκάζονται να εφαρμόσουν σήμερα, έρχεται να εξορθολογήσει το σύστημα των δημοσίων μεταφορών. Κατά την άποψη μου, την ίδια ώρα όπου και άλλες ομάδες του πληθυσμού όπως οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι, οι κάτοχοι κοινωνικής κάρτας κ.ά. είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν κόμιστρα, είναι λανθασμένο να ζητείται επιτακτικά η εξαίρεση μιας συγκεκριμένης ομάδας και μάλιστα, με τρόπο που όλους μας ντρόπιασε!
Αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει, δεν είναι το κόμιστρο και πόσους ακόμη πρέπει να εξαιρέσουμε, πράγμα που επιβάλλεται οι αρμόδιοι να εξετάσουν, αλλά το πόσο εύκολα ο αντιπολιτευτικός οίστρος μερικών οδηγεί τους μαθητές εκτός τάξης και στήνουν πετροπόλεμο με τις δυνάμεις της αστυνομίας ως άλλοι χούλιγκαν!
Ο πετροπόλεμος, οι καμένοι κάδοι, οι κουκούλες και τα σπασμένα τζάμια στα αυτοκίνητα δεν αντιπροσωπεύουν αυτά που έχει να δώσει η νεολαία μας στην κοινωνία! Οι μαθητές μας είναι το κομμάτι της κοινωνίας που πρέπει να γαλουχηθεί στο να αποκτήσει την κρίση για να στέκεται αυστηρός κριτής μπροστά σε εκείνους που προσπαθούν μέσα από τη δημαγωγία να το ποδηγετήσουν εξυπηρετώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Πρέπει να παραμείνει το αγνό εκείνο κομμάτι που ξέρει να αξιολογεί και να καταλογίζει σωστά τις ευθύνες όπου και αν αυτές ανήκουν.
Αυτό που επιβάλλεται σήμερα είναι όλοι μας να σταθούμε απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές. Να αναπτύξουμε μια νέα κουλτούρα διεκδίκησης. Η διεκδίκηση δεν γίνεται μόνο από το πεζοδρόμιο και ούτε αυτό πρέπει να είναι η πρώτη μας επιλογή. Γίνεται μέσα από την ανάπτυξη σωστών επιχειρημάτων σε ένα ειλικρινή διάλογο.
*Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής Φ.Π.Κ. ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ
