ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ*
Είναι γνωστό ότι τα επίκαιρα θέματα που απασχολούν συνήθως ως πρώτη είδηση τα ΜΜΕ και συζητιούνται στις κοινωνικές και επαγγελματικές συνάξεις δεν έχουν περισσότερο από μια εβδομάδα ζωής. Σε μια εβδομάδα ξεθυμαίνουν ακόμη και τα μεγάλα σκάνδαλα.
Η επίθεση πανταχόθεν κατά της Ελένης Θεοχάρους είχε την ίδια τύχη μέχρι που την αναθέρμανε η συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, για γεγονότα που δεν πρέπει να περνούν ούτε ως επίκαιρα της μιας εβδομάδας, ούτε ως διαμάχη Θεοχάρους-Βενιζέλου.
Επομένως, δεν πρέπει να ξεχνούμε τις πολύ σημαντικές παραμέτρους αυτής της τραγελαφικής κατάστασης:
- Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι σύσσωμη η κυπριακή πολιτική ηγεσία, που δεν χάνει ευκαιρία για πομπώδεις παρεμβάσεις και μεγαλόσχημο παράστημα, έχασε τη λαλιά της σε ένα κεφαλαιώδες εθνικό θέμα, για να χαϊδέψει τα αυτιά εκείνων που δεν σεβάστηκαν ότι η ευρωβουλευτής της Κύπρου έκανε το καθήκον της , θέτοντας μια ερώτηση για ένα έγγραφο που είχαμε «καταπιεί» στην παραζάλη του χειροκροτήματος και των καλών σχέσεων.
- Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο οποιοσδήποτε και οι πάντες οφείλουν τον δέοντα σεβασμό προς μια ευρωβουλευτή. Οφείλουν δε μεγαλύτερο σεβασμό οι της Ελλάδος προς μια ευρωβουλευτή της Κύπρου, όταν υποβάλλει ερωτήματα εθνικού ενδιαφέροντος, που δεν είναι ούτε «πατριωτικές κορώνες» «κάποιων κύκλων», ούτε επιθέσεις αλλά αγωνία για το μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι υποχωρήσεις αυτών που χωρίς καν να μελετήσουν το σχέδιο Ανάν , μας παρότρυναν να το δεχτούμε.
- Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αυτό που εισπράξαμε από τη δήθεν διαμάχη είναι ο υποτιμητικός τόνος και λόγος του κ. Βενιζέλου προς την ευρωβουλευτή της Κύπρου. Και ασφαλώς αυτόν τον ίδιο λόγο επανέλαβε και κατά τη συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, διότι του έδωσε η πολιτική «ηγεσία» μας το δικαίωμα να τον επαναλαμβάνει. Και ήταν αναμενόμενο να μας φέρονται υποτιμητικά, όταν σε μια νύκτα δεχτήκαμε να υφαρπαχθούν οι κυπριακές τράπεζες στην Ελλάδα και όταν οι εμπειρογνώμονες από την Ελλάδα απομυζούσαν ανενόχλητοι τη Λαϊκή.
- Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η υποτιμητική αντιμετώπιση και οι «διακοινώσεις» προς την ευρωβουλευτή της Κύπρου είναι υποτιμητική αντιμετώπιση του καθενός από μας. Αυτό δεν κατάφερε η πολιτική «ηγεσία» να μεταφέρει προς τον κ. Βενιζέλο. Μίλησαν για δήθεν διατάραξη των σχέσεων Ελλάδος –Κύπρου. Ποιος, αλήθεια, την διατάραξε; Η ερώτηση για την «εκλιπούσα»; Μπορεί να ένιωσαν προσβεβλημένοι κάποιοι εν Ελλάδι αλλά όχι από την ερώτηση αλλά από τις μη ενέργειές τους σε ένα ζωτικό εθνικό θέμα. Οι περί διατάραξης σχέσεων ισχυρισμοί είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις και τα λόγια του αέρα που συχνά ακούμε, όταν οι πολιτικοί βρίσκονται σε αμηχανία.
- Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο σεβασμός προς τους ευρωβουλευτές μας στην Ευρώπη είναι απαίτηση για σεβασμό του κράτους μας . Αλήθεια πώς συμπαραστάθηκαν στην Ελένη οι υπόλοιποι ευρωβουλευτές; Πώς υπερασπίστηκαν το θέμα της αποθανούσας κυπριακής δημοκρατίας; Και πώς αντέδρασαν στον ισχυρισμό ότι τέτοιες ερωτήσεις είναι ‘ πατριωτικές κορόνες’ ;
- Τέλος δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι Ελλάδα δεν είναι η οποιαδήποτε ηγεσία της που θεωρεί ότι η ερώτηση για το μέλλον της Κύπρου είναι ψευδοπατριωτισμός. Ούτε και Έλληνας όποιος έχει γεννηθεί στην Ελλάδα. Από ελλαδίτικες κορόνες έχουμε φλομώσει, όπως και από τον κυπριωτισμό. Και αν αγωνιζόμαστε ακόμη είναι γιατί δεν θέλουμε να χαθεί ο Έλληνας της Κύπρου, έστω και αν οι ελλαδίτες πολιτικοί δίνουν τροφή στους ανιστόρητους που αναζητούν νέες ταυτότητες.
*Τμήμα Επιστημών της Αγωγής –Πανεπιστήμιο Κύπρου
-
.jpg)
