Το δις εξ’αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού


ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ*

«Στο νησί, στο νησί, πρόεδρο κομμουνιστή και ας κλαίει η ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ και ας κλαίει ο Δη.Συ!». Πέντε χρόνια πρίν, το σύνθημα αυτό μονοπωλούσε από τα στελέχη της νεολαίας του ΑΚΕΛ σε κάθε εκδήλωση τους, σε κάθε γενική συνέλευση, σε κάθε συνέδριο και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Πράγματι! Προ πενταετίας, οι μόνοι που «κλάψαμε», γι’αυτή την εξέλιξη ήταν όσοι προερχόμασταν από τον χώρο του Δημοκρατικού Συναγερμού. Και αυτό διότι ο δικός μας χώρος, χαρακτηρίζεται από διορατικότητα και υπευθυνότητα και κατά συνέπεια είχαμε την ικανότητα να αναγνωρίσουμε την συμφορά που μας βρήκε. Παρακολουθώ καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα γνωστά παπαγαλάκια του ΑΚΕΛ, να μιλούν για το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης που χτύπησε την πατρίδα μας. Η πραγματικότητα όμως είναι, ότι το μοναδικό τσουνάμι που παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμα του, έχει άλλο όνομα. Ονομάζεται Δ. Χριστόφιας, ΑΚΕΛ, και κομμουνισμός. Τα υπόλοιπα είναι απλά οι συνέπειες. Τραγική ειρωνεία είναι, ότι πέντε χρόνια μετά, όλοι «κλαίμε», αφού πλέον βιώνουμε στο πετσί μας τις καταστροφικές συνέπειες, που αφήνει πίσω του το τσουνάμι αυτό.

Στις προσεχείς Προεδρικές εκλογές, οι Έλληνες της Κύπρου, καλούμαστε να αποδείξουμε, ότι έχουμε μάθει από τα λάθη μας. Αν και πρόκειται για μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας μας, το δίλημμα είναι απλό. Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι στις 17 Φεβρουαρίου, υπάρχουν τρεις επιλογές, στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε, ότι πρόκειται  για εκλογές διπλής επιλογής.

Η μια επιλογή είναι να ανανεώσουμε το συμβόλαιο του ΑΚΕΛ στο Προεδρικό, για ακόμη μια πενταετία. Δεν έχει καμία μα καμία σημασία, εάν σε αυτό το συμβόλαιο, αυτός που θα βάλει την υπογραφή του θα ονομάζεται Σταύρος ή Γιώργος. Η ουσία είναι πως θα έχει βέβαιο συγκάτοικο το κομμουνιστικό κόμμα Κύπρου. Θα είναι η έμπρακτη επιβράβευση όλων αυτών που από το 2008, τσαλαπατούν την Εθνική μας Αξιοπρέπεια. Αυτών που οδήγησαν την γενιά μας στην φτώχια, την ανεργία και τα συσσίτια. Αυτών που ανατίναξαν το μέλλον μας. Αυτών που έφεραν το Κυπριακό σε τεράστια αδιέξοδα, παραχωρώντας απλόχερα μάλιστα δωράκια, στα αδέρφια τους τους τ/κ (50000 έποικοι, εκ περιτροπής προεδρία, σταθμισμένη ψήφος κ.α). Σε αυτή την περίπτωση θα μιλάμε με απόλυτη βεβαιότητα για την έλευση ενός δεύτερου τσουνάμι. Με την διαφορά ότι αυτήν την φορά και δεδομένου ότι η πατρίδα μας βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, θα ισοδυναμεί με απόλυτη καταστροφή.

Υπάρχει όμως και δεύτερη επιλογή. Η επιλογή αυτή, δεν είναι άλλη από τον Νίκο Αναστασιάδη. Μέσα από ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, το οποίο βασίζεται σε ρεαλιστικές, σύγχρονες και τεκμηριωμένες προτάσεις, ο Νίκος Αναστασιάδης μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα μας. Το διεθνές κύρος που διαθέτει, η δοκιμασμένη ιδεολογία του κοινωνικού φιλελευθερισμού που πρεσβεύει και η εμπιστοσύνη του στις δυνατότητες της νεολαίας, είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα τα οποία μπορούν να εγγυηθούν στην γενιά μας ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη Πατρίδα. Η κρίση θέλει ηγέτη. Και  η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι εθνική και κοινωνική. Και αυτός, ο ηγέτης δεν είναι άλλος από το Νίκο Αναστασιάδη. Πιο ώριμος και πιο ολοκληρωμένος από ποτέ, είναι πανέτοιμος να ηγηθεί αυτής της διαδρομής με προορισμό  το μέλλον.

Οι νέοι Έλληνες Κύπριοι, είμαστε τα θύματα όλων αυτών των πολιτικών που μας οδήγησαν σε όλα αυτά τα αδιέξοδα. Σίγουρα, δεν ευθύνεται η γενιά η δική μας εάν σήμερα οι περισότεροι από εμάς βρισκόμαστε καθημερινά στα γραφεία ανεργίας. Σίγουρα δεν ευθύνεται η γενιά η δική μας, που αναγκάστηκε ταπεινωμένη να ζήσει με ρεύμα από τον κατακτητή. Σίγουρα δεν φταίει η γενιά η δική μας που αναγκάζεται να μεταναστεύσει για να αναζητήσει ένα καλύτερο αύριο. Σίγουρα δεν ευθύνεται η γενιά η δική μας, εάν στην Λύση οι τούρκοι αντικατέστησαν το άγαλμα του Γρηγόρη Αυξεντίου με αυτό του Κεμάλ. Αλλά, σίγουρα, η γενιά η δική μας είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει όλα τα πιο πάνω. Το μέλλον ανήκει σε μας και εμείς μπορούμε να το αλλάξουμε. Έχουμε την δύναμη. Και αν σήμερα όλα γύρω μας φαίνονται μαύρα, πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ότι το πιο πυκνό σκοτάδι ακολουθεί το πρώτο φως και ότι πάντα μετά την σταύρωση ακολουθεί η ανάσταση. Η 17η Φεβρουαρίου πλησιάζει και πάνω στα συντρίμμια που μας κληροδοτούν, εμείς θα χτίσουμε μια καλύτερη πατρίδα!

*Υπεύθυνος Φοιτητικών Θεμάτων Ε.Ε Φ.Π.Κ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter











134