ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΛΜΥΡΗ*
Όλοι μιλάμε, σήμερα, για το μνημόνιο. Το ζήτημα όμως τίθεται ως οικονομικό και οι πολιτικές (και γεωπολιτικές) του προεκτάσεις αποσιωπούνται. Διότι τοτίμημα που θα πληρώσουμε με το μνημόνιο δεν είναι μόνο οικονομικό, έχει να κάνει με την οριστική πολιτική εξάρτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον δανειστή της!
Ενστικτωδώς και αναγκαστικά όλοι συζήτησαν το ζήτημα των θιγμένων ρωσικών συμφερόντων στο νησί. Όλοι μίλησαν για την άνευ προηγουμένου ευρωενωσιακή επιθετικότητα του μνημονίου. Αυτάθα πρέπει να διασυνδεθούν με ένα ευρύτερο γεωπολιτικό ανταγωνισμό των ευρωενωσιακών και ρωσικών μονοπωλίων αλλά και με την σύμπλευση και εξάρτηση του κυπριακού κεφαλαίου με ένα εκ των δύο ανταγωνιστών.
ΕΕ – Ρωσία - Ανατολική Μεσόγειος
Οι ανταγωνισμοί Ρωσίας και ΕΕ που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο όχι μόνο των πηγών ενέργειας αλλά κυρίως των ενεργειακών διαδρόμων. Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και Ανατολικής Μεσογείου τα τελευταία χρόνια ξεκίνησε μια νέα περίοδος ανακατατάξεων που κορυφώθηκε με την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη». Η εμπλοκή ΝΑΤΟ και ΕΕ σφραγίζεται τουλάχιστον στις περιπτώσεις Λιβύης και Συρίας. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις χτυπήθηκαν ευθέως ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή με αποτέλεσμα οι διαμάχες τους να οξύνονται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δημιουργεί άμεσες και μεγαλύτερες ανάγκες στα μονοπώλια των ανταγωνιστών καθιστώντας τους πιο επιθετικούς και επικινδύνους. Αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός, αυτή είναι η φύση του ως σύστημα, και αν κάποιοι θέλουν να μην λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, είναι γιατί θέλουν να μας εγκλωβίζουν σε αυτό.
ΝΑΤΟ – Μνημόνιο –Φυσικό Αέριο - Κυπριακό
Η Κυπριακή Δημοκρατία, παραδοσιακά διατηρούσε ουδέτερη (συνήθως) διπλωματία έναντι στους ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Τα τελευταία χρόνια ισορροπούσε σε αυτή τη δίνη συμφερόντων ως μέλος της ΕΕ και ως κράτος με ισχυρά ρωσικά συμφέροντα, προτάσσοντας την εθνική της κυριαρχία και τα λαϊκά συμφέροντα και την εξυπηρέτηση τους. Όχι πάντοτε με επιτυχία. Ωστόσο αυτή η θέση αρχής μας γλύτωσε πολλές φορές από περιπέτειες όπως τη σημερινή.
Σήμερα όμως; Με την ανακήρυξη του ως νέου Προέδρου ο κ. Αναστασιάδης εξάγγειλε τη σύνδεση της Κύπρου με το ΝΑΤΟ μέσω του νατοϊκού προγράμματος «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Είκοσι μέρες αργότερα, σε πλήρη συμφωνία με τους Ευρωπαίους «φίλους» του (δικός του όρος όχι δικός μας), εξοστρακίζουν τα ρωσικά συμφέροντα από το νησί, διαλύουν έναν από τους πυλώνες της οικονομίας και θέτουν την κυπριακή οικονομία υπό την απόλυτη εξάρτηση του δανειστή –ΕΕ, Τρόικα.
Από εδώ και πέρα δεν χρειάζονται ιδιαίτερες εικασίες ως προς την τύχη και το μέλλον του Φυσικού Αερίου. Ακριβώς γιατί η εκμετάλλευση του αποτελεί πολιτική απόφαση είτε αυτό υπάρχει είτε δεν υπάρχει στο μνημόνιο. Και αν επομένως η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται υπό την πολιτική εξάρτηση του δανειστή της, τότε και η τύχη του ΦΑ θα καθοριστεί από αυτήν την εξάρτηση.
Σήμερα, η Κύπρος αποτελεί και ενεργειακό διάδρομο με δικά του ενεργειακά αποθέματα. Οι συγκρούσεις συμφερόντων στην περιοχή μας, δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αυτόν τον ενεργειακό χώρο ανεπηρέαστο. Η πρόσδεση της Κύπρου στον ένα ή τον άλλο ανταγωνιστή είναι γι’ αυτούς απόλυτη. Ακριβώς αυτή είναι η πολιτική σημασία του μνημονίου.
Ο κ. Αναστασιάδης εκφράζοντας ακριβώς την εξάρτηση μερίδας του κυπριακού κεφαλαίου από το Ευρωενωσιακό, θέτει την Κύπρο υπό τον μνημονιακό ζυγό και στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ. Σε αυτό υπολόγιζαν και αυτό περίμεναν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας, που στήριζαν εκλογή του. Μάλιστα η θέση του ΔΗΣΥ για διευρυμένες συνομιλίες στο Κυπριακό με τους «εταίρους» μας Τουρκία, Ελλάδα και ΕΕ σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα σε τι θα μπορέσει να οδηγήσει;
Μήπως είναι εξωπραγματικό το εφιαλτικό σενάριο μιας συνομοσπονδιακής λύσης του κυπριακού (όπου η μόνη ελευθερία θα είναι αυτή της διακίνησης κεφαλαίων), με παραμονή τουρκικών και άλλων (ακόμη και κυπριακών όμως πάντα ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων), με την Κύπρο μια μόνιμη στρατιωτική βάση, με «συνεκμετάλλευση» του ΦΑ με τους «εταίρους» μας, με ενεργειακό αγωγό που θα συνδέει Ισραήλ – Κύπρο –Τουρκία –Ελλάδα και στις λαϊκές τσέπες ούτε σεντ και με ένα λαό που θα επαιτεί ένα μισθό των 700ευρώ ενώ του κλέβουν τον πλούτο;
Όλα αυτά προφανώς και είναι έτοιμο το κυπριακό κεφάλαιο να τα θυσιάσει για να σωθεί το ίδιο. Μας το δείχνει η πορεία Αναστασιάδη. Ο κυπριακός λαός πόσα διαθέτει για να τους σώσει;
*Πρόεδρος Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών
Μέλος ΚΣ ΕΔΟΝ
