ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΊΟΥ*
Όλο προσπαθούμε κάτι να πούμε, πότε το βρίσκουμε και πότε το χάνουμε. Ο καθένας στον τομέα του, και όλοι σε όλα.Σ υνηθισμένα πράγματα δηλαδή όταν βλέπεις το μέρος και όχι το όλον. Πιο συνηθισμένα όταν, αντί να κοιτάξεις μέσα σου κοιτάς τριγύρω.
Φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι τράπεζες, φταίνε οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ανάλογα δηλαδή με το που δεν ανήκουμε εμείς.
Πάντα θεωρούμε τους εαυτούς μας θύματα των πολιτικών. Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που βρίζουμε συνέχεια, αλλά όταν έρχεται η ώρα της κάλπης ψηφίζουμε τα ίδια, ξανά και ξανά; Δεν είναι οι πολιτικοί δικές μας προεκτάσεις; Βέβαια θα πει κανείς, αυτοί μας δίνουνε ελπίδα, αυτοί παίζουν με τον πόνο μας, αυτοί μας λένε ψέματα, αυτοί φταίνε. Μπορεί. Αλλά από την άλλη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ολόκληρη η χώρα απαρτίζεται από αφελείς και εύπιστους ιδεολόγους.
Ως λαός έχουμε μια νοοτροπία βολέματος και λαδώματος και απορούμε που την ίδια νοοτροπία έχουν και οι πολιτικοί. Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Έχουμε χάσει το δικαίωμα να γκρινιάζουμε και το χάναμε με κάθε φακελάκι που δίναμε, κάθε ρουσφέτι που απαιτούσαμε, κάθε καταπάτηση που κάναμε, κάθε πυρκαγιά που βάζαμε, κάθε αυθαίρετο που χτίζαμε, κάθε μαύρο ευρώ που κερδίζαμε.
Ας μην αφήνουμε απ’ έξω και την δική μας βλακεία. Την αχόρταγη όρεξη του σημερινού κομπλεξικού, την απορία που δεν μας βγαίνουν τα λεφτά όταν έχουμε πάρει δάνειο για σπίτι, αυτοκίνητο, πλάσμα τηλεόραση και home cinema.
Δεν έχουν τελειώσει όμως όλα !
Τη διάθεση μας την χάλασαν. Όχι οι σκέψεις, αλλά οι πράξεις. Πρώτα οι δικές τους, εκείνων που αποφασίζουν για μας, αλλά και οι δικές μας παραλείψεις, η αδιαφορία, η σιωπή. Αν κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι υπάρχει γύρω μας, ότι δεν θυμόμαστε τώρα, υποκρινόμαστε.
Κι ούτε θα βρούμε λύση κλείνοντας τ’ αυτιά, τα μάτια, το στόμα, την ψυχή μας, το μυαλό μας.Οφείλουμε να μην ξεχνάμε, να μην κάνουμε ότι δεν ξέρουμε, ότι δεν μάθαμε, ότι δεν είδαμε ή δεν ακούσαμε. Γιατί, όσα και να μας κλέψουν, την αξιοπρέπεια , το μυαλό , την καρδιά και την ψυχή δεν μπορούν μας τα κλέψουν. Δεν μπορούν να μας κλέψουν την ελπίδα Ούτε να μας την απαγορεύσουν μπορούν.
Έχουν τη δύναμη, γιατί εμείς τους τη δώσαμε. Μην κοιτάζεις απλά εθισμένος σε ό,τι σε βόλεψε ή σε περιόρισε. Κράτησε όρθιο το κεφάλι. Θα τρομάξουν που δεν έπεσες. Θα πανικοβληθούν επειδή η ελπίδα μας είναι ζωντανή. Και εμείς αποφασισμένοι να την παλέψουμε μέχρι το τέλος.
Yπάρχει λύση, υπάρχει πρόταση, υπάρχει ελπίδα και ένας ικανός ηγέτης. Ο Νίκος Αναστασιάδης. Στις17 Φεβρουαρίου επιλέξτε ορθά. Ενώστε δυνάμεις, μαζί να προχωρήσουμε προς την νίκη, προς την ελπίδα αυτού του τόπου.
*Πρόεδρος της ΦΠΚ Πρωτοπορίας Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Σημείωση paideia-news.com: Τα σχόλια δημοσιοποιούνται, μόνο όταν υπογράφονται, όταν είναι γραμμένα στα ελληνικά και όταν δεν περιέχουν ύβρεις ή λίβελλο.
