«Η κυβερνητική πρόταση για περικοπές στην κρατική φοιτητική μέριμνα είναι απαράδεχτη, ιδιαίτερα μέσα στις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα, με εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριές μας είτε να εγκαταλείπουν τις σπουδές του ή να αντεπεξέρχονται δύσκολα λόγω οικονομικών δυσκολιών».
Αυτό αναφέρει σε δήλωσή του το μέλους του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Χρίστος Χριστοφίδης, για την πρόταση της κυβέρνησης για περικοπές στη φοιτητική χορηγία.
Ο κ. Χριστοφίδης αναφέρει στη συνέχεια:
«Το κίνητρο της κυβέρνησης είναι η προσπάθεια των κυβερνώντων για περαιτέρω μείωση των κοινωνικών παροχών και ξήλωμα του κοινωνικού κράτους σε συμφωνία πάντοτε βέβαια με την Τρόικα. Ενώ λοιπόν ακούμε καθημερινά από τους κυβερνώντες ότι «τα δύσκολα πέρασαν», «έρχεται η ανάπτυξη», «επανεκκινεί η οικονομία», «βγαίνουμε από το μνημόνιο», έρχονται συνεχώς νέα μέτρα, νέα βάρη, τα οποία φορτώνονται στην πλάτη των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων του λαού και σε ευάλωτες ομάδες όπως οι φοιτητές μας.
Η κυβερνητική πρόταση:
1) Καταργεί το πιο στοχευμένο μέτρο κρατικής φοιτητικής μέριμνας, το «φοιτητικό πακέτο», ύψους 3,2 εκ., από το οποίο στηρίζονταν οι πλέον φτωχοί φοιτητές μας, με ενισχύσεις που έφταναν σε ορισμένες περιπτώσεις τα 2000 ευρώ κατά άτομο.
2) Οι κυβερνώντες αλλάζουν τα εισοδηματικά κριτήρια για να μπορεί να πάρει μια οικογένεια φοιτητική χορηγία από 1,2 εκ. ευρώ περιουσία (με βάση τις τιμές του 1980 όσον αφορά στην ακίνητη περιουσία) σε 500 χιλιάδες ευρώ (με βάση τις τιμές του 2013 σε ότι αφορά στην ακίνητη περιουσία)!
Είναι ξεκάθαρο ότι εάν επιβληθεί η φιλοσοφία των κυβερνώντων, χιλιάδες φοιτητές/φοιτήτριες, οι οικογένειες τους, θα χάσουν την ελάχιστη στήριξη που λαμβάνουν σήμερα από το κράτος.
Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες κατέθεσαν μια πρόταση με εξαιρετικά χαμηλά κριτήρια, για να κάνουν μετά «διορθώσεις» (ανεβάζοντας λίγο π.χ. το εξαιρετικά χαμηλό όριο των 500 χιλιάδων περιουσίας), σε μια κίνηση τακτικής, αποκλείοντας όμως και πάλι μεγάλο αριθμό φοιτητών ή μειώνοντας τη στήριξή τους.
Θεωρούμε ότι αυτό που προέχει είναι η υπεράσπιση, τουλάχιστο, του υφιστάμενου συστήματος κρατικής φοιτητικής μέριμνας. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να υπάρξει μια μεγάλη κοινωνική συστράτευση του φοιτητικού κινήματος, του συνδικαλιστικού κινήματος, των μαθητών και αυριανών φοιτητών, των πολυτέκνων, άλλων κοινωνικών ομάδων που επηρεάζονται, των πολιτικών δυνάμεων που διαφωνούν με τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, ούτως ώστε να εμποδιστεί αυτή η αρνητική εξέλιξη».
