ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΑΒΒΑ*
Για άλλη μία φορά και στηριζόμενοι στην κυριότερη μέθοδο του που δεν είναι άλλη από την κατασκευή και παρουσίαση μίας «εικονικής πραγματικότητας» η ΟΛΤΕΚ και ο Σύνδεσμος Εκπαιδευτών Γραφικών Τεχνών αφού εξάντλησαν όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που είχαν στην διάθεση τους άρχισαν τώρα να βγαίνουν σε ραδιοφωνικές εκπομπές για να επιλύσουν το ζήτημα της διδασκαλίας των Γραφικών Τεχνών στη Μέση Γενική Εκπαίδευση.
Αυτή την φορά ο πρόεδρος της ΟΛΤΕΚ επανέλαβε για άλλη μιά φορά τα δήθεν τεκμηριωμένα επιχειρήματα της οργάνωσής του, σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα και δεν παρέλειψε φυσικά στις δηλώσεις να τονίσει για ακόμη μια φορά την απαξίωση της ΟΛΤΕΚ για τους Καθηγητές Τέχνης που δικαιωματικά διδάσκουν το μάθημα των Γραφικών Τεχνών στη Μέση Γενική Εκπαίδευση.
Αντί να προσέλθουν σε διάλογο για το θέμα που προκύπτει εδώ και μια δεκαετία, όπως επανειλημμένα ζητήσαμε ως Σύνδεσμος Καθηγητών Τέχνης, αποφάσισαν ότι θα ήταν καλύτερο να κάνουν άλλη μια συζήτηση χωρίς αντίλογο, κάτι στο οποίο φαίνεται να αρέσκονται. Καταφεύγοντας στην κυριότερη μέθοδο μαζικού ελέγχου που είναι το ραδιόφωνο ο κ. Στέφανος Σάββα παρουσίασε μια εναλλακτική «εικονική πραγματικότητα» του όλου θέματος.
Η ΟΛΤΕΚ μέσω του προέδρου της κ. Σάββα την Παρασκευή στο Ραδιόφωνο είπε ότι το συγκεκριμένο θέμα θα πρέπει να λυθεί μέσω διαλόγου. Το βράδυ όμως μέσω του paideia-news μας ανακοίνωσε ότι θα συγκαλέσει Δημοσιογραφική Διάσκεψη. Προσωπικά δεν έχω παρακολουθήσει καμία Δημοσιογραφική Διάσκεψη που να έχει σαν βάση της τον διάλογο. Η συγκεκριμένη Δημοσιογραφική Διάσκεψη στηριζόμενη για ακόμα μιά φορά στον μονόλογο στον οποίο αρέσκεται η ΟΛΤΕΚ, μάλλον θα είναι ένα καλό σκηνοθετημένο λαϊκό δικαστήριο εναντίων των Καθηγητών Τέχνης όπου θα παρουσιαστεί για άλλη μιά φορά η «εικονική πραγματικότητα» του όλου θέματος.
H δύναμη της ψεύτικης και σκηνοθετημένης «εικονικής πραγματικότητας» είναι τέτοια, που έχει την δυνατότητα να παρασύρει τον οποιονδήποτε, ώστε να καταλήγει να «ζει» μέσα σε αυτήν θεωρώντας την ως πραγματική, αγνοώντας την πραγματικότητα η οποία υπάρχει γύρω του και μέσα στην οποία πραγματικά ζει. Συντελείται δηλαδή στο μυαλό αυτού που σκηνοθετεί αυτή την «εικονική πραγματικότητα» μια απόλυτη αντιστροφή μεταξύ του εικονικού και του πραγματικού. Το εικονικό θεωρείται πλέον ως αληθινό, ενώ το πραγματικό δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο γι αυτό το άτομο απο παραπλανητικό και αναληθές!
