ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*
Δεν ξέρω τι ακριβώς τρέχει με το καλοκαίρι και πιο συγκεκριμένα με τον Ιούλη και τον τόπο μας. Δεν ξέρω αν είναι η καλοκαιρινή ραθυμία. Δεν έχω ιδέα αν έχει να κάνει με την υγρασία που μάλλον πρώτα επηρεάζει τα μυαλά και μετά τα καλοχτενισμένα μαλλιά. Ή μήπως με εκείνα τα τεράστια ιδρωμένα φεγγάρια και τις φέτες από καρπούζι στο κίτρινο τραπεζομάντηλο.
Κάποτε ήταν κάτω από την κληματαριά, τώρα πια σε υπερπολυτελείς ειδικά διαμορφωμένες αυλές, δίπλα από πισίνες και πάνω σε πανάκριβα ντεκ. Μου λείπει λιγάκι η μυρωδιά του γιασεμιού -αλήθεια που χάθηκαν τα γιασεμιά;- για να μπει το κομματάκι του παζλ στα παιδικά μου καλοκαίρια.
Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά όλα σε αυτό τον τόπο συμβαίνουν καλοκαίρι. Καλοκαίρι 40 χρόνια πριν, χωριστήκαμε σε πατριώτες και προδότες. Καλοκαίρι μια απόβαση μας έκλεψε τα όνειρα. Καλοκαίρι έγινε η αεροπορική τραγωδία, καλοκαίρι και το Μαρί…
Τώρα εν μέσω καύσωνα και πάλι ναυαγούν οι συνομιλίες και πρέπει με ειδικές μεθοδεύσεις και σε κλίμα ενότητας και σύμπνοιας μην μας επιρριφθούν ευθύνες για το ναυάγιο των συνομιλιών, αφού οι τουρκικές προτάσεις σβήνουν κάθε ελπίδα, κάθε προοπτική λύσης για το κυπριακό- μεταξύ μας αναρωτιέμαι ποιος πραγματικά έλπιζε, έχω μετά από τόσα χρόνια πειστεί πως μάλλον για την τιμή των όπλων και για να έχουμε κάτι να συζητούμε μπαίνουμε στη διαδικασία των συνομιλιών για να έχουμε να λέμε ποιος, με ποιον, πότε, που θα φάνε, πόσες συγκλίσεις, πόσες αποκλίσεις, πόσες σχεδόν συγκλίσεις…
Εννοείται πως ο πρόεδρος είναι απογοητευμένος και με το δίκαιο του για τις διαρροές εγγράφων. Φαντάζομαι πως πρώτη φορά έχει γίνει κάτι τέτοιο…Διαρροές εγγράφων; Πρωτοφανές!
Ενώ την ίδια στιγμή απώτερος μας στόχος είναι να εισπράξουμε 100 εκατομμύρια από τα ακίνητα. Ακούμε για παρασκήνιο για τη φορολογία και προκύπτει το εύλογο ερώτημα από τους ιδιοκτήτες, τους μεσαίους πάντα γιατί τους μεγάλους οι προτάσεις φορολόγησης τους αγγίζουν το λιγότερο δυνατό, αν είναι τελικά κακό να αγοράζεις ακίνητη περιουσία και θα πρέπει να τιμωρηθούν για όσα κατάφεραν να κτίσουν, να αγοράσουν… Κάτι παρόμοιο είχε γίνει και με τους καταθέτες και το κούρεμα. Μήπως τελικά προσπαθούν έμμεσα να μας περάσουν το μήνυμα όπως πρέπει όπως τα τζιτζίκια να ζούμε για το σήμερα, για το καλοκαίρι και όσο αυτό κρατά; Θάνατος στα μυρμήγκια που φροντίζουν για το χειμώνα! Μήπως τελικά όλα αυτά είναι παιδευτικά και θέλουν να καλλιεργήσουν την κουλτούρα του seize the moment… ή κατά το πιο κυπριακό… όσα φάμε κι όσα πιούμε..;
Την ίδια ώρα που Ελλάδα και Κύπρος αντιπαρατίθενται για λέξεις στα τουρκικά έγγραφα (οι λέξεις έχουν μεγάλη σημασία και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί και ναι το εκλιπούσα ενοχλεί τα μάλα κάθε Έλληνα πατριώτη αλλά έτσι δεν είναι; Ή μήπως δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε πως προς τα εκεί οδεύουν τα όποια σχέδια λύσης;) και για ρηματικές διακοινώσεις, για κεφαλές επί πίνακι, για θέσεις επιτρόπων που πότε ενδιαφέρουν και πότε όχι, για το πόσα κάνουν οι διάφοροι σπουδαίοι στα επίσημα πόστα, την ίδια ώρα που οι δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοί οι κηφήνες ναι, που κάθονται και δεν δουλεύουν, πληρώνουν με αποκοπές καθαρά μετρήσιμες που τους έχουν φέρει στα όρια τους, αλλά που λένε και δόξα το θεώ αφού εννοείται πως έχει και χειρότερα… α αυτό το εμπεδώσαμε και το κατανοήσαμε μια χαρά τρομάρα μας!
Στο μεταξύ ξεκίνησαν και τα ξεπουλήματα, φυλλομετρώντας και τα lifestyle περιοδικά βλέπω με ακρίβεια ποιος βγαίνει με ποια, τι φοράνε, πόσο καλλίγραμμοι και καλογυμνασμένοι είναι, τι μαγιό θα φορεθεί φέτος στις πλαζ, ποιο μπαράκι είναι ο πιο hot καλοκαιρινός προορισμός… Και σκέφτομαι πως κακώς δεν πήγα γυμναστήριο ολόκληρο χειμώνα, και πως το μαλλί μου είναι ένα χάλι και πως αφέθηκα και τα κιλά μαζί με τα χρόνια συσσωρεύτηκαν, χέρι χέρι με τις ρυτίδες που έχουν πάψει από καιρό να είναι ρυτίδες έκφρασης…
Και όλα αυτά με κάνουν να πιστέψω πως τελικά δεν έχω σωτηρία! Από όπου και αν το πιάσω βρωμάει. Θα κλείσω τα διαδικτυακά και άλλα μέσα ενημέρωσης, θα μπω στο facebook μου να φτιάξω ένα προφίλ όπως ακριβώς το ονειρεύομαι, έχω βλέπετε εμπεδώσει πως ό,τι λέμε είμαστε, θα απολαύσω το ουζάκι στη βεράντα του σπιτιού μου που ευτυχώς έχει κάτι από την παλιά βεράντα, θα χαιρετήσω τον γείτονα, θα βγάλω το σκύλο μου βόλτα και θα κοιμηθώ χωρίς κλιματιστικό, δεν με παίρνει βλέπετε πια οικονομικά, με το βουητό του ανεμιστήρα οροφής να μου ψιθυρίζει εκείνο το γαλλικό σοφό…
* Εκπαιδευτικός και γραμματέας της Θεματικής Περιβάλλοντος του Κ.Σ. ΕΔΕΚ
