ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*
Και είδε ο θεός την αμαρτία, τον εγωισμό, τη διαφθορά που επικρατούσε και αποφάσισε να φέρει τα πάνω κάτω και τα κάτω πάνω… και μιλούμε κυριολεκτικά.
Και ξεκίνησε να βρέχει… Κάτι έλεγε για ένα κατακλυσμό. Κάτι παραμιλούσε περπατώντας πάνω κάτω πως έψαχνε για τον Νώε, αλλά το είχε κλειστό το κινητό, και δεν απαντούσε ούτε στα sms, ούτε στο facebook, ούτε καν στο twitter.
Φυσικά μια ομάδα από τους πάνω τον πλησίασε και του είπε: «Μεγάλε, αυτό το πάνω -κάτω δεν μας βρίσκει αντίθετους. Να φέρεις τα πάνω κάτω, αλλά πάντα με εξαιρέσεις. Δεν μπορούν μεγάλε, όλα τα πάνω να έρθουν κάτω και όλα τα κάτω πάνω, καθώς αντιλαμβάνεσαι πως μπορεί ακόμα και εσύ ως “πάνω” να βρεθείς ξαφνικά “κάτω” και να βρεθεί να μεσουρανεί κανένας Αλλάχ με τον Μωάμεθ το δεξί του χέρι, και όλοι εμείς να βρεθούμε από την ύπαρξη στην ανυπαρξία…»
Προβληματίστηκε για λίγο ο μεγάλος, αλλά ήταν από καλή πάστα και δεν ενέδωσε στον πειρασμό. Είπε: « Είπα θα βρέξω για να καθαρίσω τους στάβλους του Αυγεία, και αυτό θα πράξω»
Και ξεκίνησε να βρέχει, χωρίς σταματημό. Την ίδια ώρα που προσπαθούσε απεγνωσμένα να εντοπίσει τον Νώε. Για καλό και για κακό την είχε ετοιμάσει την κιβωτό από καιρό και ήταν σε βαθύ πραγματικά προβληματισμό ποιους να σώσει και ποιους να αφήσει στη μοίρα τους.
Τους πολιτικούς των «συμβατικών» κομμάτων τους έβγαλε έξω από την αρχή, και εκείνους που έφαγαν και εκείνους που δεν έφαγαν. Ήταν εκεί, ήξεραν, ας τα λούζονταν τώρα. Εννοείται πως είχε και κάποιους που δεν έφαγαν. Δεν ήταν όλοι ένοχοι, δεν ήταν όλοι το ίδιο ένοχοι, αλλά όταν ανήκεις σε μια ομάδα και δεν αποστασιοποιείσαι καταγγέλλοντας τη διαφθορά που βλέπεις, αγγίζεις, μυρίζεις, ε ναι, δεν σου αξίζει η κιβωτός.
Σειρά πήρε η τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν ήξερε ο μεγάλος από πού να ξεκινήσει και που να σταματήσει, δήμαρχοι, κοινοτάρχες, δημοτικοί σύμβουλοι, σχολικοί έφοροι. Ζήτησε βοήθεια από τον Υπουργό, εκείνον τον ένα και αρμόδιο, και του είπε να μην ανησυχεί και πως θα τα τακτοποιήσει... «Θα κουρέψω θέσεις, αφού αυτό θέλει και η Τρόικα και θα βγάλεις και εσύ άκρη, ποιοι μπαίνουν στον νυμφώνα, ουπς, στην κιβωτό εννοώ, και ποιοι μένουν εκτός» …Αλλά εννοείται πως ακόμα περιμένει ο μεγάλος τα της αναδιάρθρωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Σειρά πήρε το Υπουργικό. Ούτε και αυτό πέρασε από το face control της κιβωτού. Κόπηκαν μεμιάς. Πολύ ακριβό του κουστούμι, δερμάτινα τα παπούτσια… τα άλλα δεν είναι της ώρας να αναφερθούν.
Στους εκπροσώπους της εκκλησίας, μεγαλόσχημους και μη, έστειλε μήνυμα να μην μπουν στον κόπο να αιτηθούν πρόσβαση στην κιβωτό. Μια προσευχή αυθεντική, ήταν αρκετή. Αν μπορούσαν με προσευχή αληθινά να αιτηθούν και στο μεγάλο να απευθυνθούν, θα γλίτωναν χωρίς κανένα θέμα.
Οι πλούσιοι, οι πραγματικά πλούσιοι, δεν μπήκαν στον κόπο καν να του μιλήσουν, είχαν δικές τους υπερηχητικές και αδιάβροχες κιβωτούς.
Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν εκεί, και ας έβρεχε καρεκλοπόδαρα. Το πρόβλημα δεν ήταν ποιος θα μπει. Το πρόβλημα αυτό εύκολα θα μπορούσε να λυθεί. Όλοι οι κάτω, θα μπορούσαν να μπουν, να τους δοθεί στο τέλος της μέρας, ή του κόσμου, όπως το δει κανείς, μια ευκαιρία, να δούμε αν θα τα κατάφερναν καλύτερα αυτοί. Ήταν τόσο καθαρό το ποιοι δεν θα έμπαιναν που δεν υπήρχε καν θέμα αμφισβήτησης του μεγάλου. Και ναι, γέμισε η κιβωτός με κάθε καρυδιάς καρύδι… Ενώ εννοείται πως έριχνε …καρεκλοπόδαρα….
Το πρόβλημα είπαμε ήταν αλλού. Ο Νώε. Πού ήταν ο Νώε; Γιατί δεν απαντούσε; Τι έτρεχε ενώ έβρεχε;
Ο Νώε, ο μοναδικός ενάρετος, την είχε κάνει με τις μίζες. Τις μίζες των «πάνω» που δεν ήθελαν να βρεθούνε «κάτω» και είχε φύγει μέσω κατεχομένων για Χαβάη… και έμεινε η κιβωτός αγκυροβολημένη ενώ έβρεχε καρεκλοπόδαρα…
Και εμείς; Εμείς και ο Αυγείας περιμένουμε την επόμενη νεροποντή ευελπιστώντας πως μπορεί να εξελιχθεί σε νέο κατακλυσμό.
* Εκπαιδευτικός
