ΤΗΣ ΡΕΒΕΚΚΑΣ ΣΙΕΚΚΕΡΗ*
Πάντοτε ένιωθα να με ιντρικάρει η λέξη « αμπάλατος». Τι ακριβώς σημαίνει, ποια η προέλευση της λέξης κλπ. Τις τελευταίες μέρες, άσχετο πως, θυμήθηκα τη λέξη «αμπάλατος» ξανά. Ίσως να προέρχεται από την αγγλική λέξη«unbalanced» που σε ανοιχτή μετάφραση σημαίνει «ανισόρροπος», άρα χωρίς ισορροπία. Στο άσχετο πάντοτε. Ίσως να έχει προέλευση από τα αρχαία ελληνικά ….Να το ψάξουμε κάποτε. ( Απολογούμαι σε όσους έχουν πρόβλημα με την χρήση της λέξης, αλλά κάποτε μόνο κάποιες λέξεις, έστω και ενοχλητικές μπορούν να εκφράσουν κάποια πράγματα.)
Όπως και να χει τις τελευταίες μέρες στο τόπο μας νιώσαμε ως το μεδούλι την έννοια της λέξης «αμπάλατος.» Ελπίζω δηλαδή κάποιοι τουλάχιστον από μας να νιώσαμε κάπως «αμπάλατοι.» Ένα τσούρμο «αμπάλατοι» που τρέχουν πέρα δώθε χωρίς σκοπό ενώ καλούνται να φυλάνε Θερμοπύλες.
Ας πάρουμε τις τελευταίες πυρκαγιές … Λες και ακόμα μια φορά έπρεπε να αποδείξουμε ότι δε χαμπαριάζουμε. Έπρεπε να μας προλάβουν τα γεγονότα. Όπως τον Νοέμβρη που διαμαρτύρονταν οι δασοπυροσβέστες έξω από την σχολή κωφών, ω, συγνώμη! τη Βουλή των Αντιπροσώπων, ήθελα να πω. Και κανείς δεν άκουγε φυσικά. Έπρεπε να βρεθεί κάποιος «αμπάλατος» να αποφασίσει ξαφνικά ντάλα μεσημέρι , με θερμοκρασία 40 βαθμών και παρά τις πολλαπλές προειδοποιήσεις να καψαλίσει τον κήπο του στη μέση δασώδους περιοχής. Με το σκεπτικό που έγινε σημαία σ΄αυτόν το τόπο: «γούστο μου και καπέλο μου. Λογαριασμό θα σας δώσω;»
Και δε βρέθηκε εκείνη την καταραμένη ώρα κανένας να του πει: «Ε, ναι ρε κύριος. Ναι, έχεις να δώσεις λογαριασμό… λογαριασμό στις οικογένειες των αδικοχαμένων δασοπυροσβεστών ….λογαριασμό στις επόμενες γενιές … λογαριασμό στο παρόν και στο μέλλον». Αντίθετα ο κύριος ήταν τόσο κύριος που αποφάσισε να δώσει τον λογαριασμό σε ένα δωδεκάχρονο παιδί … που δεν κινδυνεύει με ποινική δίωξη. Τόσο καλά. Καλύτερα δε γίνεται που λέμε. Καμαρώστε τα δείγματα μας …. Καλοί γονιοί … καλοί παππούδες… Μπράβο μας… Ποια στα αλήθεια είναι η αρμόζουσα τιμωρία; Ποια η κατάλληλη τιμωρία για το αξεπέραστο κακό που έγινε; Γιατί δυστυχώς τώρα στο 2016 δεν πιστεύω σε ερινύες… Ούτε σε συνειδήσεις… Μόνο στον στυγνό ατομικισμό πιστεύω. Και σε ένα τόσο δα σημαδάκι … ( € ). Αυτά..
Βγήκε κόσμος πολύς στις τηλεοράσεις και στα κοινωνικά δίκτυα. Με παράπονο που έσταζε δάκρυ και αποκαΐδια.Με αναπάντητα γιατί για την ανείπωτη τραγωδία που βρήκε στα καλά του καθούμενου δύο οικογένειες και την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή. Βγήκαν από την άλλη και οι άρχοντες αυτού του τόπου για να δώσουν εξηγήσεις. Μόνο που αντί να δώσουν εξηγήσεις, απαίτησαν εξηγήσεις… από τα κανάλια και τους δημοσιογράφους που σε μια συναισθηματική έξαρση ζητούν επίμονα να αποδοθούν ευθύνες …. Σε ένα τόπο που έχει τεράστια παράδοση σε δύο πράγματα: πρώτον , στην έλλειψη απόδοσης ευθυνών ή στην απόδοση ευθυνών στον πιο αδύναμο κρίκο και δεύτερον, στην έλλειψη απόδοσης σωστής και αποτρεπτικής τιμωρίας. Θύμωσαν οι άρχοντες μας… έδεσαν το φρύδι τους, επιτέθηκαν φραστικά σε δημοσιογράφους, εκνευρίστηκαν τα μάλα… Δεν είναι ώρες αυτές για λαϊκισμό είπαν οι πρώτοι διδάξαντες του λαϊκισμού… Δεν είναι ώρες αυτές να μιλάμε για έλλειψη συντονισμού και επαγγελματισμού… τώρα είναι οι ώρες της περισυλλογής και της αναδάσωσης… Το ότι έπρεπε να συντονιστούν οι υπεύθυνοι φορείς και να διαθέσουν τα αναγκαία κονδύλια για την ασφάλεια των δασών πριν γίνει το κακό φαντάζει « όνειρο θερινής νυκτός». Σίγουρα δεν είναι της ώρας…
Καμιά λέξη αυτές τις ώρες δε φαίνεται πιο κατάλληλη από τη λέξη «αμπάλατοι» ή «unbalanced». Είμαστε ένα τσούρμο από «αμπάλατους» σε λιγότερο από 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης. Πάλι καλά που δε μας έδωσαν την περιοχή της Καλιφόρνιας για να διοικούμε… Θα την αφήναμε ημικατεχόμενη , κουρεμένη και καμένη… λόγω της απίστευτης «αμπαλατοσύνης» μας…. Το μόνο που μας σώζει και θα συνεχίσει να μας σώζει είναι τα ψήγματα ανθρωπιάς των απλών ανθρώπων. Αυτά που έκαναν τους Αγιαναπίτες με τα διπλοκάμπινα και τα ψάθινα καπέλα να ανέβουν στη Σολέα και να διαθέσουν « εαυτόν» για τη σωτηρία του δάσους… Πάλι καλά, να λέμε εμείς, οι παντελώς «αμπάλατοι».
*Εκπαιδευτικός Μέσης
