ΤΗΣ EΛΕΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ-ΦΩΤΙΑΔΟΥ*
Επιστρέφουμε λοιπόν σιγά σιγά. Εκεί όπου ανήκει ο καθένας. Στο καθήκον, στη θέση, στην έγνοια, στη φροντίδα που του αναλογεί να δώσει και να πάρει. Λες κι είμαστε αλογάκια σε καρουσέλ, που στριφογυρνάμε συνέχεια γύρω απ΄τον χρόνο, που περιστρεφόμαστε μονίμως γύρω απ΄το πεπρωμένο μας, δημιουργώντας τις μέρες και τις νύχτες της ζωής μας. Κι ο χρόνος κυλάει πότε σαν ποτάμι αφρισμένο, πότε σαν ρυάκι γαλήνιο, σιωπηλό, κι άλλοτε σαν ανεπαίσθητη έλλειψη ή αιχμηρή απουσία. Φεύγει, όμως, γλιστράει σαν άμμος μέσα από τη μέρα, τη νύχτα μας, μέσα από τη σκέψη και την όποια δράση μας. Κι ό,τι στο τέλος απομένει, είναι αυτή η αίσθηση της ταχύτητας, του ονειρικού που προσπερνάει το πραγματικό. Κι η απορία για το τι ζήσαμε, αν ζήσαμε, τι προλάβαμε, τι ακόμα προλαβαίνουμε…
Τεράστιο ερωτηματικό μέσα μας ο χρόνος. Αυτός που έφυγε αλλά κυρίως αυτός που απομένει. Συνυφασμένο το παρελθόν με το μέλλον, δεμένα και τα δύο άρρηκτα με ένα παρόν , που κάθε στιγμή μας προσπερνάει με ταχύτητες ιλιγγιώδεις. Και μήπως πρέπει ο άνθρωπος να θλίβεται γι΄αυτό; Μήπως πρέπει να μεμψιμοιρεί και να μοιρολατρεί, καταδικάζοντας τον εαυτό του στην απάθεια ή στην αδράνεια; Κάθε άλλο! Το γοργό διάβα του χρόνου από την ύπαρξή μας πρέπει να κινητοποιεί κάθε κύτταρο της θεϊκής πνοής μέσα μας. Όχι για να προλάβουμε ό,τι και όσα μπορούμε σε μια τυφλή κούρσα ικανοποίησης των πόθων και αναγκών μας, αλλά κυρίως για να προσδιορίσουμε με ακρίβεια και σαφήνεια τις δυνατότητες και τις επιδιώξεις μας και να μπορέσουμε, έτσι, να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Γιατί, όπως λέει και ο σοφός Πιττακός, «Το παρόν ευ ποιείν». Έχει σημασία, δηλαδή, ο άνθρωπος να αξιοποιεί το παρόν και να κάνει σωστή χρήση του χρόνου του. «Only through time, time is conquered», σημειώνει χαρακτηριστικά ο μεγάλος ποιητής T. S. Eliot. Μόνο μέσα από τον χρόνο μπορεί κανείς να κατακτήσει τον χρόνο, να τον τιθασεύσει μέσα στις ανάγκες του, να τον προσαρμόσει στα «θέλω» του, με τρόπο που το γρήγορο διάβα του να αφήνει εν τέλει το αίσθημα της πληρότητας και όχι του κενού.
Για τούτο, κάθε φορά που ο χρόνος τεχνικά τουλάχιστον οριοθετείται από αλλαγές ημερών, μηνών, εποχών, είναι άλλη μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για επαναπροσδιορισμό στόχων, για επανατοποθέτηση δράσεων. Χωρίς άγχος, χωρίς βεβιασμένες κινήσεις…Με σίγουρα, σταθερά βήματα, με επίγνωση του ποιοι είμαστε και τι εν τέλει επιδιώκουμε σε προσωπικό, οικογενειακό, επαγγελματικό επίπεδο.
Θα ήθελα να κλείσω αυτή τη μικρή αναφορά με ένα απόσπασμα από το γνωστό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Βρες χρόνο», ο οποίος με απλά, ουσιώδη λόγια, συνδέει τον χρόνο με σημαντικές παραμέτρους του βίου μας.
«Βρες χρόνο για δουλειά -αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας. Βρες χρόνο για σκέψη -αυτό είναι η πηγή της δύναμης. Βρες χρόνο για παιχνίδι -αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης. Βρες χρόνο για διάβασμα -αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης. Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -αυτός είναι ο δρόμος προς την ευτυχία. Βρες χρόνο για όνειρα -αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ΄αστέρια. Βρες χρόνο ν΄αγαπάς και ν΄αγαπιέσαι -αυτό είναι το προνόμιο των Θεών. Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρά σου -είναι πολύ σύντομη η μέρα για να ΄σαι εγωιστής. Βρες χρόνο να γελάς -αυτό είναι η μουσική της ψυχής. Βρες χρόνο να είσαι παιδί -για να νιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος».
Καλό φθινόπωρο!
Συγγραφέας-Επιθεωρήτρια Δημοτικής
