ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*
Στη δημόσια εκπαίδευση τίποτε πλέον δεν παραμένει σταθερό. Μόνο τα κτίρια, κάποια από αυτά, παραμένουν σταθερά ασυντήρητα για πολλά χρόνια. Έγινε συνήθεια, κάθε Σεπτέμβρη, τα σχολεία να βρίσκονται αντιμέτωπα με αλλαγές χωρίς την απαιτούμενη προετοιμασία και σχεδιασμό. Καθιερώθηκε, ως ο ενδεικνυόμενος τρόπος δράσης, το «εφαρμόζουμε και βλέπουμε στην πορεία για διορθώσεις», μόνο που οι διορθώσεις ξεχνιούνται στην πορεία. Οι αλλαγές στην εκπαίδευση κατάντησαν διελκυστίνδα μεταξύ κυβερνήσεων και υπουργών των κυβερνήσεων. Κάνεις αλλαγές, σημαίνει κάνεις έργο. Οι άστοχες αλλαγές αφήνουν περιθώριο για περισσότερες!
Όσες αλλαγές-μεταρρυθμίσεις και αν γίνουν, έστω και προς τη σωστή κατεύθυνση να είναι, δεν θα φέρουν ουσιαστικές βελτιώσεις στα αποτελέσματα. Τα σχολεία είναι οι άνθρωποι και οι άνθρωποι θέλουν ασφάλεια, σταθερότητα και κίνητρα για να αποδώσουν. Θέλουν να λειτουργούν σε οικεία περιβάλλοντα χωρίς πολλές άγνωστες μεταβλητές. Οι διευθυντές καλούνται να λειτουργήσουν το σχολείο την 1η Σεπτέμβρη που μόλις παρέλαβαν την προηγούμενη ημέρα, οι βοηθοί να συντονίσουν ομάδες που πρώτη φορά βλέπουν, οι εκπαιδευτικοί να προσαρμοστούν από γυμνάσιο σε λύκειο, με άγνωστες τάξεις παιδιών, με καινούργιο αναλυτικό, με νέους τρόπους διδασκαλίας και αξιολόγησης.
Η αβεβαιότητα είναι εγγενές χαρακτηριστικό της εκπαιδευτικής πράξης την οποία ο εκπαιδευτικός βιώνει, στην καθημερινότητά του, σε κάθε διαδικασία, ιδιαίτερα σε αυτή της αξιολόγησης-βαθμολόγησης. Αυξάνοντας τους παράγοντες αβεβαιότητας αυξάνεται και η απόσταση από την επιτυχία.
Σε ένα μήνα ανοίγουν τα σχολεία ενώ, (α) αρκετοί εκπαιδευτικοί δε ξέρουν σε πιο σχολείο θα υπηρετήσουν τη στιγμή που έγιναν επώδυνες αλλαγές για χάρη της έγκαιρης στελέχωσης, (β) δεν είναι ξεκάθαρο πως θα λειτουργήσει η αξιολόγηση μαθητών και μαθητριών, (γ) τι θα ισχύσει με την πρόληψη της παραβατικότητας, (δ) τους επιτηρητές ασφάλειας, (ε) την πρόσβαση στους χώρους του σχολείου από τρίτους κλπ.
*Διευθυντής Λυκείου
