Με ανακοίνωσή της η Ανεξάρτητη Κίνηση Δασκάλων Νηπιαγωγών ΑΚΙΔΑ αναφέρει:
«Σε σχέση με την αναφορά στην Εγκύκλιο – Οδηγίες για την ομαλή έναρξη και λειτουργία του σχολείου, 8/8/2019, σελ. 21, καθώς και στη σχετική ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας ημερομηνίας 14/8/2019 για την αύξηση των μαθητών στην αίθουσα διδασκαλίας, η ΑΚίΔΑ επισημαίνει τα εξής:
* Οι διευθυντές και οι εκπαιδευτικοί επισημαίνουν, χρόνια τώρα, ιδιαίτερα μετά το 2014, που εισήχθησαν οι νέες ρυθμίσεις για τους διορισμούς των αντικαταστατών, πως δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα στα σχολεία όταν αναγκάζονται να εφαρμόσουν το μέτρο του διαχωρισμού των παιδιών στα υπόλοιπα τμήματα του σχολείου, όταν η Αρμόδια Αρχή ΔΕ διορίζει αντικαταστάτες. Το πρόβλημα έχει δύο σοβαρές πτυχές, τη λειτουργική και τη νομική. Οι δε δύο πτυχές αυτές άπτονται και του κρίσιμου τομέα ασφάλειας και υγείας των μαθητών.
* Ως εκ τούτου η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου θα τύγχανε θετικής υποδοχής, μόνο αν διαπιστωνόταν πως η Αρμόδια Αρχή έλυνε το πρόβλημα του διορισμού των αντικαταστατών, μηδενίζοντας τον παράγοντα κωλυσιεργία και αλλάζοντας τις προβληματικές ρυθμίσεις που αφορούν όλη τη διαχείριση του ζητήματος, όταν αυτό προκύπτει σε κάποια από τα σχολεία μας. Και τότε, ναι, η έκφραση «… σε εξαιρετικές περιπτώσεις…» θα είχε πραγματικό νόημα.
* Εφόσον αυτό δε γίνεται, τότε είναι ηλίου φαεινότερο πως η απόφαση «… (που) έχει ισχύ μόνο για τις περιπτώσεις που απουσιάζει/ζουν εκπαιδευτικός/οί και το σχολείο δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση για αντικατάστασή του/τους…» (ανακοίνωση 14/8), είναι ένα παράθυρο εν είδη καμαρόπορτας για την Επίσημη Πλευρά να συνεχίζει την προβληματική πολιτική στο ζήτημα της πλήρωσης κενών όταν απουσιάζουν εκπαιδευτικοί.
* Σημειώνεται δε πως η εν λόγω ρύθμιση ήταν ακόμα μια ενέργεια απόσεισης ευθύνης από τις πλάτες της Αρμόδιας Αρχής κι επιβάρυνσης, νομικής και όχι μόνο, των διευθύνσεων και των εκπαιδευτικών των σχολείων.
Η μόνη απάντηση, που η θέση αυτή της ΑΚίΔΑ επιδέχεται, είναι η έμπρακτη αλλαγή πολιτικής από πλευράς του ΥΠΠΑΝ στο ζήτημα του διορισμού των αντικαταστατών. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αδιαφάνεια που επικρατεί, είναι η οικονομίστικη θεώρηση τόσο εις βάρος των πιο αδύναμων εργασιακά εκπαιδευτικών όσο και των ίδιων των μαθητών και των σχολείων».