Με ανακοίνωσή της Ανεξάρτητη Κίνηση Δασκάλων Nηπιαγωγών ΑΚΙΔΑ αναφέρει:
«Το Διοικητικό Δικαστήριο αποφάνθηκε: Οι νόμοι που ψηφίστηκαν για να περικόψουν και να μειώσουν μόνιμα τους μισθούς και τις συντάξεις των Δημόσιων Υπαλλήλων στο όνομα της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών το διάστημα 2011 – 2013 είναι αντισυνταγματικοί.
Η αντίδραση της Κυβέρνησης μπροστά στην υποχρέωση της να επανορθώσει επιβεβαιώνει την πολιτική που τότε, στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, εφάρμοσε: η επίθεση πάνω στο βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων στον Δημόσιο Τομέα αποσκοπούσε στη συρρίκνωση του και τη διάλυση του Κοινωνικού Κράτους προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών Συμφερόντων με ταυτόχρονη περιθωριοποίηση της συλλογικής φωνής του εργαζόμενου, του Συνδικαλισμού. Ο Δημόσιος Λόγος και η πρόθεσή της να αλλάξει το Σύνταγμα καταδεικνύει τις προθέσεις της για περαιτέρω συρρίκνωση της Δημοκρατίας, της υποταγής της Δικαιοσύνης στα αθέμιτα θέλω της και της φίμωσης του πολίτη.
Η συμπεριφορά των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, η αμήχανη συμπεριφορά μπροστά στην προκλητική και αντιδημοκρατική πρόθεση της Κυβέρνησης για περιορισμό των συνταγματικών ατομικών ελευθεριών, όπως περιγράφεται πιο πάνω, αναδεικνύει το έλλειμμα δημοκρατίας στην πολιτική τους παρουσία αφενός, αφετέρου το βάθος της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Η επιχειρηματολογία των εντολοδόχων των πιο πάνω, ΟΕΒ και ΚΕΒΕ, αποδεικνύει ακόμα μια φορά πως απαιτούν τη συνέχιση του διαμορφωμένου από το 2010 οικονομικού περιβάλλοντος που τους βολεύει για εκμετάλλευση με τον πιο απάνθρωπο τρόπο της ανεργίας, καθιέρωση μισθών πείνας στους εργαζόμενους τους, κλείσιμο Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, επέκταση της φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής και φοροκλοπής (βλ. κατακράτηση εισφορών στο ΤΚΑ και ΦΠΑ), κατάλυση Κοινωνικού Κράτους και εκμετάλλευση Υγείας, Δημόσιας Εκπαίδευσης, Δημόσιων Υπηρεσιών (Κοινωνικών Αγαθών) ως προϊόντα κέρδους και αισχροκέρδειας (η όλη κατάσταση με το ΓεΣΥ τρανταχτό παράδειγμα). Το πλέον ανησυχητικό είναι πως αυτή η πολιτική αναλγησίας προς τον απλό άνθρωπο βρίσκει εργολάβους θεσμικής υλοποίησης στις Πολιτειακές Αρχές.
Τα πράγματα στη βάση του δικαίου και της πολιτικής ηθικής αλλά και προς όφελος της οικονομίας, υπό τον όρο ότι όλοι απολαμβάνουν αυτά που δικαιούνται και συνεισφέρουν αυτά που τους αναλογούν είναι ξεκάθαρα: Οι νόμοι εφαρμόζονται, οι αποφάσεις των Δικαστηρίων γίνονται σεβαστές, η Δικαιοσύνη και οι Ανεξάρτητοι Θεσμοί επιβάλλεται να λειτουργούν ανεξάρτητα και όχι υπό το Κράτος των πολιτικών πιέσεων λόγω αθέμιτων εξαρτήσεων εις βάρος του πολίτη, οι αρμόδιες υπηρεσίες εισπράττουν τα οφειλόμενα στο Κράτος, η Δικαιοσύνη και τα όργανα της Τάξης πατάσσουν την παρανομία, Κυβέρνηση και Κόμματα πολιτεύονται στη βάση της ισοπολιτείας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αρμονικής οικονομικής ανάπτυξης μέσα από την οποία θα επιδιώκεται έμπρακτα η ποιότητα ζωής για τον κάθε πολίτη του τόπου μας.
Η ΑΚίΔΑ καλεί την ΠΟΕΔ να εντείνει τις προσπάθειες της και όλες τις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, των Εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων στον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα και στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα μα και στον ιδιωτικό τομέα στο να αρθρώσουν λόγο και να ενεργοποιηθούν απέναντι στις μεθοδεύσεις για περιορισμό της Δημοκρατίας και των Συνταγματικών Ατομικών Ελευθεριών και χειραγώγηση της Δικαιοσύνης.
Καλεί επίσης τους εργαζόμενους σε εγρήγορση και ετοιμότητα για μαζική αντίδραση απέναντι στις προθέσεις Κυβερνώντων, Βουλής, Κομμάτων για περαιτέρω δυσχέρεια των εργασιακών όρων και συνθηκών, για περαιτέρω απομείωση του βιοτικού τους επιπέδου, για ολοκληρωτική φίμωση της φωνής τους, χαλιναγώγηση της σκέψης τους και χειραγώγηση του λόγου και της κριτικής τους.
Τέλος καλεί τα Πολιτικά Κόμματα να συμπεριφερθούν ως πραγματικά ζωογόνα κύτταρα της Δημοκρατίας, αν πραγματικά έχουν την πολιτική βούληση να πορευτούν τον δρόμο της πολιτικής ηθικής και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η διάλυση δομών προσφοράς υπηρεσιών στον πολίτη μα και η διεμβόλιση των ατομικών συνταγματικών ελευθεριών δεν μπορούν παρά να συνιστούν συνέχιση κι εντατικοποίηση της μονοδιάστατης πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης που στόχο και αποτέλεσμα είχε και έχει τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, μιας πολιτικής που συμπεριελάμβανε το μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια και αποτελέσματα κοινωνικοοικονομικό σκάνδαλο που συντελέστηκε ποτέ στον τόπο μας, αυτό με την κακοδιαχείριση, κακοδιοίκηση, κατάχρηση και τελικά κατάρρευση του Συνεργατισμού. Είναι η ώρα τα Πολιτικά Κόμματα να σταματήσουν να είναι συνυπεύθυνα σε αυτό τον κατήφορο».
