ΑΚΙΔΑ: Σχολική Βία και Παραβατικότητα. Γιατί οι αρμόδιοι ΔΕΝ επιθυμούν επίλυση του προβλήματος;

Με ανακοίνωση της, η Ανεξάρτητη Κίνηση Δασκάλων Νηπιαγωγών αναφέρει: 

«2009.  Γίνεται, επιτέλους, η πρώτη σοβαρή προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος. Εκπονείται και δημοσιοποιείται η Έκθεση – Πρόταση Καπαρδή για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού με αντικείμενο την ολόπλευρη διαχείριση του προβλήματος. Προτείνονται 42 μέτρα. Προωθήθηκαν για ένα μικρό διάστημα και αποσπασματικά, ελάχιστα εξ αυτών και με τον ευφάνταστο όρο της πιλοτικής εφαρμογής. Πολύ σύντομα εγκαταλείφθηκαν όλα. Παρέμεινε η Ομάδα Άμεσης Παρέμβασης, την οποία, φυσικά, μέσα στα πλαίσια της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών την αφήνουν υποστελεχωμένη.

Την ίδια περίοδο, Καλοκαίρι του 2010, οι πρωτοπόροι ιδεολόγοι της διάλυσης του Δημόσιου Σχολείου και της απομείωσης του Κράτους Πρόνοιας, ΟΕΒ και ΚΕΒΕ, αναλώθηκαν στην καθύβριση του λειτουργού του και στην υπόδειξή του ως τον αίτιο για την οικονομική κρίση. Αποτέλεσμα αυτού, στοχευμένο, ήταν να ξεκινήσει κι έκτοτε να μεγαλώνει και να εντείνεται συνεχώς κλίμα αμφισβήτησης και απαξίωσης του εκπαιδευτικού αλλά και του Δημόσιου Σχολείου.

Αυτή την τελευταία δεκαετία τα φαινόμενα της παιδικής κι εφηβικής επιθετικότητας και παραβατικότητας, που εκτυλίσσονται και εντός του σχολείου ως σχολική βία εντείνονται, αυξάνονται. Το τι βιώνουν οι μαθητές, το τι καλούνται να διαχειριστούν οι εκπαιδευτικοί είναι πλέον εκτός δυνατοτήτων της παιδαγωγικής. Οι αιτίες πολλές. Η μεθοδευμένη απαξίωση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος, η σχολική αποτυχία του μαθητή, οργανικά προβλήματα, τα μηνύματα που ο νέος και το παιδί εισπράττει καθημερινά από τη διαφθορά στους θεσμούς του Κράτους και της Πολιτείας,

Και φυσικά, όπως πάντα σε αυτό τον τόπο, αντί οι αρμόδιοι να κοιτάξουν από πού δημιουργείται το πρόβλημα, τις γενεσιουργούς αιτίες, ασχολούνται μόνο με τις συνέπειες της εξέλιξης του. Κανείς δεν ψάχνει σε βάθος τι επιπτώσεις είχε πάνω στο παιδί το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, διαβιεί, ενεργοποιείται. Καταγράφει μόνο τη συμπεριφορά του. Και αυτό, γιατί ως Πολιτεία αρνείται, αποδεδειγμένα πλέον, να κάνει θεμελιακές παρεμβάσεις.

Συσκέψεις υπηρεσιακές (η τελευταία στις 28/2/2019), αυτή τη δεκαετία πραγματοποιήθηκαν πολλές, οι οποίες παρουσιάστηκαν και στα ΜΜΕ. Συνεδρίες των σχετικών με τα ζητήματα αυτά Κοινοβουλευτικών Επιτροπών αυτή τη δεκαετία πραγματοποιήθηκαν, επίσης, πολλές και, πάλι, παρουσιάστηκαν στα ΜΜΕ. Ποιο είναι, τελικά, το αποτέλεσμα αυτών των συσκέψεων μα και των όσων συνιστούν το πλαίσιο εκκόλαψης της αποκλίνουσας συμπεριφοράς αυτή τη δεκαετία;

Έχουμε και λέμε, ανάμεσα σε άλλα:

1. Το Δημόσιο Σχολείο να επικρίνεται, κατακρίνεται και απαξιώνεται και ταυτόχρονο να παραμένει χωρίς υποστήριξη στην ουσιαστική αντιμετώπιση των φαινομένων.
2. Οι οργανωμένοι γονείς της Δημόσιας Εκπαίδευσης να ζητούν την κεφαλή των εκπαιδευτικών επί πίνακι αντί να ασκούν ουσιαστική, και όχι λογοτεχνίζουσα, φραστική πίεση στο Κράτος και στα Κόμματα για αλλαγή πολιτικής, η οποία να έχει κέντρο τη στήριξη του σχολείου αλλά κυρίως, εκεί που είναι η βασική πηγή του προβλήματος, της οικογένειας. (Γιατί άραγε;)
3. Τα παιδιά, μαθητές της Δημόσιας Εκπαίδευσης, που έχουν ανάγκη εξειδικευμένης αγωγής και στήριξης, (αλήθεια υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις και στην Ιδιωτική Εκπαίδευση;) να παραμένουν αβοήθητα και να οδηγούνται στο χάος της Κυπριακής Κοινωνίας αδύναμα να βρουν τον εαυτό τους.
4. Η λειτουργία των σχολείων απορυθμίζεται και, φυσικά, ο εύκολος στόχος για αυτό είναι ο εκπαιδευτικός.
5. Η σχολική αποτυχία, ως καίριος παράγοντας της αποκλίνουσας συμπεριφοράς ενισχύεται όλο και περισσότερο από την αριθμολατρεία που προωθείται, αντί της αναβάθμισης των υποτυπωδώς εφαρμοσμένων σήμερα μέτρων μαθησιακής στήριξης παιδοκεντρικού χαρακτήρα για τους αλλόγλωσσους, για τα παιδιά με ρίσκο αναλφαβητισμού, για αυτά με μαθησιακές δυσκολίες κλπ.
6. Οι υποστηρικτικές υπηρεσίες, Γραφείο Ευημερίας, Υπηρεσία Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας, Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, Κυπριακή Αστυνομία, Ομάδα Άμεσης Παρέμβασης του ΥΠΠ, παραμένουν υποστελεχωμένες, στον βωμό της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών. Αντίθετα, όλο και πιο πολύ προβάλλεται το πολιτιστικό, επιμορφωτικό, κοινωνικό έργο των Φυλακών!!! (Φυσικά έντονα πλανάται το ερώτημα, αφού βιώσαμε το success story της ανάκαμψης, γιατί όλες αυτές οι Υπηρεσίες προς τον απλό άνθρωπο υποβαθμίζονται;  Ποιοι επωφελούνται από αυτή την πολιτική; Προφανής η απάντηση!)

Επιθυμεί πραγματικά η Πολιτεία την επίλυση του κοινωνικού, εκπαιδευτικού, ανθρώπινου αυτού προβλήματος; Τότε αυτή μπορεί να επιδιωχθεί και να δρομολογηθεί αποτελεσματικά αν τα πιο πάνω, απλά, λειτουργήσουν αντίστροφα. Είναι τόσο ξεκάθαρο και σαφές. Και είναι επίσης εφικτό, αν υπάρχει η πολιτική βούληση τόσο από την εκάστοτε Κυβέρνηση όσο και από τα Κόμματα, αρκεί να θυμηθούν, να επαναφέρουν στην έγνοια τους τον άνθρωπο. Διότι στην κούρσα τού να ικανοποιήσουν την ανικανοποίητη όρεξη των Τραπεζών και των Εργοδοτών, ο άνθρωπος αποτέλεσε βαρίδι και τον πέταξαν στον Καιάδα. (Τώρα στήνουν κάλπες εκεί κάτω, του λένε με τον τηλεβόα εύηχα συνθήματα και προσπαθούν να τον πείσουν ότι τον γνοιάζονται και ζητούν την ψήφο του, για να εκπροσωπηθεί και ο Καιάδας στην Ευρώπη!).

Η ΑΚίΔΑ καταθέτει τις ανησυχίες, διαπιστώσεις και προτάσεις της για το κρίσιμο αυτό ζητούμενο, τόσο δημόσια όσο και επίσημα στην ΠΟΕΔ, ως τον επίσημο φορέα της φωνής των εκπαιδευτικών της Δημοτικής Εκπαίδευσης, και εισηγείται τον σχεδιασμό και την άμεση προώθηση μιας δυναμικής και αποτελεσματικής παρέμβασης.

Συγκεκριμένα εισηγείται όπως η ΠΟΕΔ απαιτήσει επικαιροποίηση της Πρότασης Καπαρδή του 2009 και εφαρμογή της, εμπλουτισμό εργαλείων διαχείρισης των φαινομένων από πλευράς σχολείου, εκπόνηση παρεμβατικών προγραμμάτων προς και πάνω στις αιτίες που γεννούν το φαινόμενο, ενίσχυση των υποστηρικτικών προς το σχολείο πολιτικών, υπηρεσιών και δομών, ενίσχυση των δυνατοτήτων της διοίκησης των σχολείων για λήψη μέτρων και παρεμβατικών ενεργειών.

Ήδη προετοιμάζονται Επαρχιακές Συνελεύσεις και Παγκύπρια Συνδιάσκεψη των Γενικών Αντιπροσώπων της ΠΟΕΔ. Επιβάλλεται στα θεσμικά πλαίσια αυτά να γίνει ουσιαστικός διάλογος επί των ανακοινώσεων για την προώθηση του κρίσιμου αυτού θέματος».