ΤΗΣ ΣΤΕΛΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ*
Είδαμε και πάθαμε:
-να μετακινηθούμε από την έδρα για να φτάσουμε πιο κοντά στα παιδιά
-να αφήσουμε την καρέκλα για να καθίσουμε στο πάτωμα, να παίξουμε μαζί με τα παιδιά
-να βγάλουμε την έδρα έξω από την τάξη, για να γίνει η σχολική αίθουσα εργαστήρι παιγνιδιού και μάθησης
-να κάμψουμε την άκαμπτη φιγούρα του παραδοσιακού δασκάλου και να την μεταμορφώσουμε σε μια απέραντη αγκαλιά γεμάτη καμπύλες και λυγίσματα
-να αντικαταστήσουμε το πατριαρχικό κύρος του με τη φιλελεύθερη και δημοκρατική φιγούρα ενός μέντορα-συνοδοιπόρου-παιδαγωγού
-να ξεφύγουμε από τη μετωπική, παραδοσιακή, δασκαλοκεντρική μέθοδο διδασκαλίας της έδρας, για να εισαγάγουμε παιδοκεντρικές μεθόδους και πρακτικές διδασκαλίας
-να απομακρυνθούμε από τη στείρα απαγγελία της διδακτέας ύλης από τον δάσκαλο της έδρας και την ανούσια παπαγαλία της από τον μαθητή της πλατείας, για να ορίσουμε την τάξη ως κέντρο διερεύνησης, εξερεύνησης και κατάκτησης της γνώσης
-να σβήσουμε από το βιογραφικό του δασκάλου της έδρας τις λέξεις "κάτοχος της πατρότητας της γνώσης", για να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αμφισβητούν, να διερωτώνται και να κρίνουν πριν δεχτούν ή απορρίψουν
-να πάρουμε από το χέρι του δασκάλου της έδρας τον ξύλινο χάρακα που έπεφτε αυταρχικά και βίαια στα τρυφερά δικά μας χεράκια (30 χρόνια πριν) και να του δώσουμε ραβδάκια νεράιδας, μπαστούνια ταχυδακτυλουργών, μπάλες κλόουν, καπέλα μάγισσας και πυξίδες εξερευνητών, για να ξαναγίνεται παιδί μαζί με τα παιδιά
-να βγούμε από τις τάξεις και να διδάξουμε στον δρόμο, στο πάρκο, στην αυλή, στη θάλασσα, στο θέατρο, για να δώσουμε πρώτα από όλα εμπειρίες και μετά γνώσεις
Και όλα αυτά τα πετύχαμε επειδή:
-δεν δουλεύουμε για να ζήσουμε, αλλά ζούμε μέσα από τη δουλειά μας και με πάθος για αυτήν
-δεν περιορίσαμε τους εαυτούς μας τοποθετώντας τους στην έδρα
-δεν αρκεστήκαμε στον διδακτικό χρόνο, αλλά δουλέψαμε σκληρά τα βράδια, τα απογεύματα, τις Κυριακές, τις αργίες και τις διακοπές μας
-αξιοποιήσαμε τον μη διδακτικό σχολικό χρόνο για επιμορφώσεις, για επιπρόσθετες εκπαιδευτικές δράσεις, για να εργαζόμαστε σαν διδασκαλική ομάδα, για να παράγουμε πολιτισμό μαζί με την παιδεία, για να αντιμετωπίζουμε τον κάθε μαθητή εξατομικευμένα με βάση τις προσωπικές του ιδιομορφίες, δεξιότητες και ικανότητες
-επενδύσαμε στην ευελιξία μας και υπήρξαμε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να διαμορφώσουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα και το περιεχόμενο της διδασκαλίας μας, απαντώντας στις ανάγκες των μαθητών μας, με γνώμονα πάντα το όφελός τους
Όχι, εμείς δεν θέλουμε τους εκπαιδευτικούς στην έδρα, χωμένους στα βιβλία, να απαγγέλουν το μάθημα για να μεταδώσουν τις γνώσεις τους και κανένας δεν θα έπρεπε να τους θέλει εκεί.
Και ξέρετε γιατί;
Επειδή τις πιο ωραίες διδασκαλίες, τις πιο δύσκολες μέρες και τις πιο μεγάλες συγκινήσεις τις ζήσαμε εκτός έδρας! Καθισμένοι στα πατώματα, κρατώντας ραβδιά, δίνοντας αγκαλιές και ανακαλύπτοντας ξανά και ξανά το θαύμα της απόκτησης της γνώσης μέσα από τα γεμάτα φως μάτια των μαθητών μας.
Ακροβατώντας και ισορροπώντας στις λεπτές γραμμές ανάμεσα στη σοβαρότητα και το χιούμορ, τη βεβαιότητα και την αμφισβήτηση, την αμυντική απόσταση και την ολοκληρωτική αφιέρωση.
*Εκπαιδευτικός Προδημοτικής Εκπαίδευσης
Κάτοχος:
-Μεταπτυχιακού τίτλου στις Θεατρικές Σπουδές με ειδίκευση σε Υποκριτική και Σκηνοθεσία (MAGISTERARTIUM, Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου 2016),
-Διπλώματος Υποκριτικής (Δραματική Σχολή Βλαδίμηρος Καυκαρίδης 2006)
- Πτυχίου στην Εκπαίδευση (Πτυχίο Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου: Προδημοτική Εκπαίδευση, 2001).
