ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΥ*
Με αφορμή την πρόσφατη αναφορά (24:12:15) στον ιστοχώρο http://www.paideia-news.com με τίτλο «Οι σκοποί της Εκπαίδευσης» όπου αναφερόταν στη «Διακήρυξη του Παρισιού» επαναπροσδιορίστηκε η ανάγκη προώθησης και μετάδοσης εκτός των προφανών στόχων ανάπτυξης γνώσης, δεξιοτήτων, ικανοτήτων και τρόπων συμπερισφοράς να αναπτυχθούν παράλληλα και να μεταδοθούν οι θεμελιώδης αξίες των κοινωνιών που αφορούν στην προώθηση της πολιτότητας, της ελευθερίας, της ανεκτικότητας και της μη διάκρισης μέσω της εκπαίδευσης. Με την πιο πάνω διακήρυξη λογικά αναθεωρούνται οι σχέσεις εκπαιδευτή-εκπαιδευομένου καθώς και ο ρόλος της εκπαίδευσης στη νέα κατάσταση δεδομένων που αφορά στη μη βία, στις ίσες ευκαιρίες μάθησης και στην ευαισθητοποίηση των νέων κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας (στόχος και της φετεινής χρονιάς) σε μια προσπάθεια διατήρησης και ανάπτυξης της δημοκρατίας στην εκπαίδευση.
Ανακαλώντας τις αξιες που η φιλοσοφία για την εκπαίδευση από την αρχαιότητα μας κληροδότησε μέχρι τους νεότερους φιλοσόφους που ασχολήθηκαν και επικαλούντε στη «Διακήρυξη του Παρισιού» η σχέση εκπαιδευτή-εκπαιδευομένου παραμένη σημαντική προϋπόθεση για την παιδαγώγιση των νέων («καταπιεσμένων» και μη).
Επισυνάπτω ένα παλαιότερο άρθρο μου που έχει τη θέση που του αρμόζει σήμερα και αφορά στη βασική αυτή σχέση δίνοντας την ευκαιρία για προβληματισμό. Οτι δηλαδή οι ίσες ευκαιρίες μάθησης και οι ατομικές διαφορές δεν μπορούν να είναι ισοπεδοτικές και στατικές σε ένα ρευστό σύστημα αλλά αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις νέες απαιτήσεις, την κουλτούρα των λαών σε μια προσπάθεια όχι αφομείωσης αλλά ομαλής ένταξης των μειονοτήτων, μακριά από ρατσιστικές «ταπελώσεις». Ευελπιστούμε οτι οι πιο πάνω τακτικές θα βρουν τη θέση που τους αξίζει στις νέες διδακτικές πρακτικές με αφορμή την εφαρμογή των ΝΑΠ που εφαρμόζονται από το 2010 με την εκπαιδευτική μεταρρύθμηση και να ζήσουν εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενοι τη χαρά της μάθησης.
*Εκπαιδευτικός Μέσης Εκπαίδευσης
