ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Αντισυνταγματικός ο ακρωτηριασμός των απολαβών δημοσίων υπαλλήλων και εκπαιδευτικών που επιβλήθηκε τον Οκτώβρη του 2011 και αργότερα με το μνημόνιο. Ο μισθός και η σύνταξη ενός δημοσίου υπαλλήλου αποτελεί προσωπική περιουσία και ως τέτοια προστατεύεται από το άρθρο 23 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας . Στο πρώτο εδάφιο [23(1)] του εν λόγω άρθρου αναφέρεται ρητά ότι:
23(1) Έκαστος, μόνος ή από κοινού μετ’ άλλων, έχει το δικαίωμα να αποκτά, να είναι κύριος, να κατέχει, απολαύει ή διαθέτει οιανδήποτε κινητή ή ακίνητη ιδιοκτησία και δικαιούται να απαιτεί τον σεβασμό του τοιούτου δικαιώματος αυτού.
Το περιουσιακό δικαίωμα μισθού και σύνταξης οριοθετήθηκε γραπτώς κατά την μόνιμη πρόσληψη κάθε δημοσίου υπαλλήλου τόσο ως διμερής, όσο και ως συλλογική σύμβαση. Κατ’ επέκταση δεν μπορεί να ακυρωθεί μονομερώς, ή να απαλλοτριωθεί. Είναι γεγονός ότι το δικαίωμα στην περιουσία δεν είναι απόλυτο, εφόσον το τρίτο εδάφιο του συνταγματικού άρθρου [23(3)] αναφέρει λόγους περιορισμού του δικαιώματος περιουσίας. Στους λόγους αυτούς όμως δεν περιλαμβάνεται η σύναψη δανειακής σύμβασης από το κράτος [ μνημόνιο] ούτε η επίκληση δημοσιονομικών λόγων. Για τεκμηρίωση του επιχειρήματος αυτού παραθέτω αυτούσιο το συνταγματικό εδάφιο [23(3)]:
23.(3) Η άσκηση τοιούτου δικαιώματος δύναται να υποβληθεί διά νόμου εις όρους, δεσμεύσεις ή περιορισμούς απολύτως απαραιτήτους προς το συμφέρον της δημοσίας ασφαλείας ή της δημοσίας υγείας ή των δημοσίων ηθών ή της πολεοδομίας ή της αναπτύξεως και χρησιμοποιήσεως οιασδήποτε ιδιοκτησίας προς προαγωγή της δημοσίας ωφελείας ή προς προστασία των δικαιωμάτων τρίτων.
Όλοι οι Νόμοι των ετών 2011-2015, που θεσμοθετούν τις αποκοπές από τους μισθούς μας ή παγώνουν τις προσαυξήσεις στο προοίμιο τους επικαλούνται ως ουσιώδη λόγο ψήφισης τους τη οικονομική κατάσταση του κράτους. Το άρθρο 23(3) όμως [ τόσο κατά τον ουσιώδη χρόνο που έλαβαν χώρα οι αποκοπές όσο και αργότερα] δεν αναφέρει ως λόγο περιορισμού του δικαιώματος της περιουσίας την οικονομική κατάσταση του κράτους. Κατά συνέπεια ο ακρωτηριασμός των απολαβών μας είναι αντισυνταγματικός. Η κατάργηση της μόνιμης κλιμακωτής αποκοπής, του παγώματος των προσαυξήσεων, της έκτακτης εισφοράς κλπ αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για αποκατάσταση του περιουσιακού μας δικαιώματος στο μισθό και τη σύνταξη. Προσωπικά, όσον αφορά τις κλιμακωτές αποκοπές, δεν θα επέμενα η αποκατάσταση αυτή να είναι αναδρομική, γιατί κανείς δεν θέλει τον Οικονομικό στραγγαλισμό του κράτους. Θεωρώ όμως ότι το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, [ Βλέπε Παράρτημα ] που η δημοσιοϋπαλληλική τάξη έδωσε τη τετραετία 2012-2015, ως υπέρ- αρκετή συνεισφορά και πρέπει να σταματήσει. Η διευθέτηση που προτείνω σέβεται τόσο τα οικονομικά του κράτους όσο και την νομιμότητα.
Παράρτημα: Κοστολόγηση των αποκοπών της περιόδου 2012-2015
Στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ ανέρχονται οι αποκοπές μισθών από δημοσίους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς και μέλη των δυνάμεων ασφαλείας την τετραετία 2012-2015. Το ποσό αυτό περιλαμβάνει μόνο την οπισθοχώρηση των μισθών κάτω από το επίπεδο που βρίσκονταν τον Σεπτέμβρη του 2011 . Οι απώλειες από τις τέσσερις χαμένες προσαυξήσεις των ετών 2012 έως 2015 πρέπει να ανέρχονται σε αρκετές επιπλέον εκατοντάδες εκατομμύρια. Από τα ιλιγγιώδη αυτά ποσά τουλάχιστον το 25% [δηλαδή διακόσια πενήντα εκατομμύρια ] αποτελούν τις απώλειες των εκπαιδευτικών..
Σύμφωνα και με σχετική αποκαλυπτική αναφορά της Εφημερίδας Φιλελεύθερος [ Οικονομικός 9/1/2016 σελ. 10 ] οι αποκοπές κατά κατηγορία είναι:
Εκτός από τις προσαυξήσεις, στο δισεκατομμύριο άμεσων αποκοπών δεν περιλαμβάνεται η απώλεια των επιδομάτων τέκνων και φοιτητών από οικογένειες στις οποίες και οι δύο γονείς είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο η φοιτητική χορηγία ανέρχεται σε €1700 έως €3400 το χρόνο ανά έτος ανά τέκνο, ποσά που καρπούται ο κάθε φοροφυγάς με αδήλωτα εισοδήματα.. Παρόλα αυτά κάποιοι χωρίς να ντρέπονται μιλούν ακόμα για παχουλούς μισθούς και προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων και εξοργίζουν τον κόσμο κατά των εκπαιδευτικών, αφήνοντας (άθελα;) τους πραγματικούς προνομιούχους στο απυρόβλητο.
*ΒΓΓ ΑΚΙΔΑ
