ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΔΙΠΛΑΡΟΥ*
Σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της Σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας, με όλες τις συνέπειες και τα επακόλουθα αυτού που ονομάζουμε οικονομική κρίση, θεωρώ ότι καθίσταται επιτακτική, όσο ποτέ άλλοτε, η ανάγκη αναδιοργάνωσης και αναδιάρθρωσης, όχι μόνο των δημοσίων οικονομικών αλλά και όλου του συστήματος των χρηματοπιστωτικών μας συναλλαγών.
Η οικονομική ευμάρεια, που μέχρι πρότινος επικρατούσε στην Κύπρο, μας έδινε περιθώρια να λειτουργούμε στη βάση ενός συστήματος το οποίο αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων αναχρονιστικό αλλά και με σάπια θεμέλια.
Οι λανθασμένοι χειρισμοί, η προχειρότητα αλλά πρωτίστως η έλλειψη πολιτικής βούλησης, οδήγησαν στην απότομη κατάρρευση της οικονομίας μας, όταν τρία μόλις χρόνια πριν, κάποιοι διαβεβαίωναν τον Κυπριακό λαό ότι η χώρα μας και το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα θα παρέμεναν αλώβητα στην παγκόσμια οικονομική κρίση.
Κάτω από το πρίσμα της ολικής, πλέον, οικονομικής κατάρρευσης, καλούμαστε να δώσουμε λύσεις και απαντήσεις σε όλα αυτά που για χρόνια μας κυνηγούσαν, αλλά κάποιοι επέλεγαν την εύκολη λύση... να κρύβουν τις βρωμιές κάτω από το χαλί, προκειμένου να μην προκαλέσουν οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση. Δε σκέφτηκαν όμως το «βρώμικο» μέλλον που θα άφηναν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Σήμερα και εξαιτίας της ολιγωρίας της προηγούμενης κυβέρνησης, καλούμαστε να λάβουμε μέτρα, σαφώς σκληρότερα, προκειμένου αφενός να περισώσουμε ότι δύναται να σωθεί και αφετέρου να κτίσουμε ξανά μια οικονομία εύρωστη με ανθρώπινο και κοινωνικό πρόσωπο η οποία δε θα μαστίζεται από λογιστικές αλχημείες, εντός και εκτός Κύπρου.
Σε μια δύσκολη, λοιπόν, περίοδο για τον τόπο μας, όπου οι μικρομεσαίες, κυρίως, επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη και με γρήγορους μάλιστα ρυθμούς. Όταν τα προϊόντα παραμένουν στα αζήτητα αφού ο καταναλωτής δεν είναι πλέον σε θέση να ξοδέψει παρά μόνο για τα άκρως απαραίτητα. Όταν οι αποκοπές στους προϋπολογισμούς των εταιρειών είναι τέτοιες που αναγκάζονται να μειώσουν μισθούς και απολαβές στο προσωπικό τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τη θέση εργασίας τους, τότε η πολιτεία οφείλει να λάβει μέτρα που θα περιορίζουν αλόγιστες σπατάλες από αυτούς που έχουν ακόμα την πολυτέλεια να τις κάνουν.
Μέσα σε αυτό το κλίμα εντάσσεται και η πρόταση του ΔΗΣΥ, για απαγόρευση της μετάδοσης οποιασδήποτε διαφήμισης από το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου.
Ενώ τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, έχουν ριχτεί σε μια καθημερινή μάχη για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους, θεωρώ εκ των πραγμάτων αδιανόητο το κρατικό κανάλι το οποίο λαμβάνει ήδη δημόσια οικονομική ενίσχυση, για σκοπούς χρηματοδότησης της αποστολής του (το ύψος της οποίας μπορεί να καλύψει τις λειτουργικές και οποιεσδήποτε άλλες ανάγκες του Ιδρύματος) να αποτελεί βασικό ανταγωνιστή στο χώρο των διαφημίσεων.
Ένας χώρος, που όπως ο ίδιος ο Σύνδεσμος Διαφημιστών υποστηρίζει, συρρικνώνεται καθημερινά από τη στιγμή που οι πλείστες εταιρείες δεν είναι σε θέση πλέον να καταβάλλουν ποσά για σκοπούς διαφήμισης. Η παρουσία του ΡΙΚ στο χώρο προώθησης διαφημίσεων, αποτελεί ταυτόχρονα αθέμιτο ανταγωνισμό αφού η κρατική ενίσχυση την οποία και λαμβάνει επιτρέπει στο ΡΙΚ την παρουσίαση πιο ελκυστικών προσφορών, κάτι το οποίο ενδεχομένως τα υπόλοιπα κανάλια να μη μπορούν να ανταγωνιστούν.
Θα ήθελα, επίσης, να τονίσω τις σωρείες των καταγγελιών που γίνονται σε βάρος του ΡΙΚ είτε για «ρουσφέτι», είτε για ιδιαίτερα ψηλές απολαβές, που προκλητικά θα έλεγα σήμερα λαμβάνουν κάποιοι των οποίων οι διαδικασίες πρόσληψης τους κάθε άλλο παρά διαφανείς και αξιοκρατικές υπήρξαν.
Πέραν των παχουλών μισθών και επιδομάτων που χαίρουν κάποιοι στο ΡΙΚ, το κρατικό κανάλι έχει την οικονομική ευχέρεια να πληρώνει παρουσιαστές/ καλεσμένους, πρωινών εκπομπών οι οποίοι ενώ προωθούν τα δικά τους προϊόντα και τις δικές τους προσωπικές επιχειρήσεις, ταυτόχρονα λαμβάνουν μηνιαίο μισθό από το κρατικό ίδρυμα. Ενώ, την ίδια στιγμή, «κάποιοι» απειλούν τους χαμηλόμισθους υπαλλήλους του ΡΙΚ (δημοσιογράφους και κινηματογραφιστές) με μειώσεις στους μισθούς του, πέραν του 20%. Είναι, πιστεύω, καιρός, οι υπεύθυνοι του ΡΙΚ να εξορθολογίσουν τα οικονομικά του ιδρύματος και όχι να περιορίζονται σε απειλές και μειώσεις σε βάρος των υμετέρων τους, προσπαθώντας να «καλύψουν» τους σπάταλους χειρισμούς τους.
Όλα αυτά παραείναι πια προκλητικά για τους Κύπριους πολίτες... και κάποια στιγμή θέτοντας το δάκτυλο υπό τον τύπο των ήλων, πρέπει ο καθένας από μας να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.
Και ας μην τρέξουν κάποιοι κακεντρεχείς να καταλογίσουν ότι ο γραφών υποστηρίζει την ιδιωτική τηλεόραση για προσωπικούς του λόγους, αλλά ας προσπαθήσουν έντιμα και με επιχειρήματα να αντικρούσουν το εξής, όταν κάποιος κάνει άλμα από το έδαφος, ενώ ο άλλος κάνει άλμα με τη χρήση βατήρα, αντιλαμβάνεστε ότι ποτέ δε θα έχουν την ίδια απόδοση και ουδέποτε θα φτάσουν σε ισάξιο ύψος.
Οπότε, σε εποχές κρίσης, ας βοηθήσουμε λίγο τα πράγματα με το να παρέχουμε ίσες ευκαιρίες προς όλους και ας αφήσουμε το μέλλον να αναδείξει σε ποιους άξιζε η ευκαιρία και σε ποιους όχι.
*Βουλευτής ΔΗΣΥ Λεμεσού
