Απάντηση σε ένα εφιαλτικό νεοφιλελεύθερο όραμα

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Ποιο κάτω σχολιάζω επιλεγμένα αποσπάσματα από το εφιαλτικό νεοφιλελεύθερο όραμα που περιγράφει ο Δρ Μαρκίδης σε άρθρο του και παραθέτω ως απάντηση παρατηρήσεις.

Το όραμα

….Φανταστείτε ένα σύστημα όπου κανείς δεν έχει μονιμότητα. Όλοι παίρνουν συμβόλαιο 3-5 έτη. Ο διευθυντής του σχολείου επιλέγει μαζί με συμβούλιο γονιών τους εκπαιδευτικούς του σχολείου του. Ο διευθυντής έχει και αυτός συμβόλαιο 3-5 ετών…..

Παρατηρήσεις

1. Οι γονείς είναι ειδικοί στην αξιολόγηση της απόδοσης των δασκάλων για να επιλέξουν ποιοι θα διοριστούν και ποιοι όχι;
2. Η έλλειψη μονιμότητας θα κάνει τους εκπαιδευτικούς επιρρεπείς σε πιέσεις, αύξηση απαιτήσεων, άγχος, καρδιαγγειακά νοσήματα κλπ. Το μεροκάματο τους  θα κρέμεται από το καπρίτσιο και τα κόμπλεξ του κάθε γονιού, που επειδή θα πληρώνει θα το παίζει ειδικός και θα συμπεριφέρεται στους δασκάλους σαν αφέντης με δικαίωμα ζωής και θανάτου.
3. Η μονιμότητα και η ασφάλεια που παρέχει, διασφαλίζει την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία κάθε εκπαιδευτικού.

Το όραμα

…Η σχολική μονάδα αξιολογείται ετησίως από ανεξάρτητο κλιμάκιο με πολλούς παράγοντες και δείκτες. Αν η αξιολόγηση είναι αρνητική ο διευθυντής δεν παίρνει ανανέωση του συμβολαίου του….

Παρατηρήσεις

1. Η παραγωγικότητα στην εκπαίδευση δεν εξαρτάται μόνο από τους δασκάλους οπότε είναι λάθος να στηρίζεται η εργοδότηση τους στα σχολικά αποτελέσματα και να φορτώνεται σ’ αυτούς η σχολική αποτυχία.
2. Αν πιέσεις ένα εργάτη με την απειλή της απόλυσης μπορεί να αυξήσει την απόδοση του. Αν αυξήσεις την πίεση πάνω στο δάσκαλο τα αποτελέσματα είναι αβέβαια διότι εξαρτώνται από την ελεύθερη θέληση του μαθητή και την επίδραση του γενικότερου περιβάλλοντος του (οικογένεια κλπ) στην μαθησιακή προσπάθεια.

Το όραμα

…Με αυτό τον τρόπο καταπολεμείται η «κακή νοοτροπία ή αναγκαίο κακό» του Κύπριου για το «μέσο» αλλά θα καταστεί και ο συνδικαλισμός αχρείαστος αφού κανείς δεν θα είναι μόνιμος και το σύστημα θα αξιοποιεί τους εκάστοτε καλύτερους, ανεξάρτητα από ηλικία….

Παρατηρήσεις

1. Ο συνδικαλισμός είναι ο μόνιμος στόχος κάθε οπαδού της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας.
2. Ο διορισμός εκπαιδευτικών κεντρικά από την ΕΕΥ μέσω του υφιστάμενου καταλόγου διοριστέων γίνεται απρόσωπα, με μετρήσιμα κριτήρια και χωρίς τη δυνατότητα παρεμβάσεων από τοπικούς παράγοντες.
3. Η κατάργηση του συνδικαλισμού σημαίνει, δεδομένου και του μεγάλου αριθμού ανέργων εκπαιδευτικών, πτώση των μισθών με βάση το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.
4. Όποιος εκπαιδευτικός ατομικά τολμήσει να ζητήσει αύξηση θα χαρακτηρίζεται τεμπέλης και θα απολύεται. Περισσότερη δουλειά και χαμηλότεροι μισθοί είναι το όραμα κάθε νεοφιλελεύθερου εκμεταλλευτή και θα επιτευχθεί ευκολότερα αφού δεν θα υπάρχουν συντεχνίες.
5. Το μέσο δεν καταπολεμείται όταν οι σύνδεσμοι γονέων θα διορίζουν τον « καλύτερο εκπαιδευτικό» δηλαδή τον γνωστό, το συγγενή, την κουμέρα, τον άνθρωπο με τη μεγαλύτερη γλώσσα ή με τη πιο κοντή φούστα.
6. Συμπερασματικά: « Ο δρόμος προς τη κόλαση θα είναι στρωμένος πάντα με τις καλύτερες προθέσεις»

Το όραμα

…Το ερώτημα παραμένει ποιος επιλέγει το διευθυντή του σχολείου και πως θα γίνεται η διαχείριση των οικονομικών με αποκέντρωση. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους, ο ένας είναι η επιλογή του διευθυντή από συμβούλιο γονιών αφού πρώτα γίνει κατάλογος εγκριμένων διευθυντών από την ΕΕΥ. Άλλος τρόπος είναι η επιλογή από την ΕΕΥ με αυστηρά κριτήρια, τα οποία είναι εύκολο να καταγραφούν (και θα συμπεριλαμβάνουν και γραπτές εξετάσεις και την προϋπόθεση ο διευθυντής να κατέχει, μεταξύ άλλων, τίτλο εκπαιδευτικής διοίκησης, κ.ο.κ )……

Παρατηρήσεις

1. Η επιλογή των διευθυντών από τους γονείς είναι πράξη που στερείται αξιοκρατίας εφόσον οι τελευταίοι δεν έχουν τα προσόντα να κάνουν κάτι τέτοιο.
2. Η επιλογή διευθυντών ή δασκάλων με εξετάσεις μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού μια γραπτή εξέταση μπορεί να διαπιστώσει μόνο γνώσεις και όχι ηγετικές δεξιότητες ή δεξιότητες διδασκαλίας.
3. Η προϋπόθεση κατοχής μεταπτυχιακού τίτλου τίθεται για να κερδίζουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια περισσότερα χρήματα.

Το όραμα

….και βεβαίως όλοι θα πρέπει να συμφωνούμε στο κλειδί και λογική ότι κανείς δεν διορίζεται διευθυντής που να μην έχει μπροστά του τουλάχιστο 8-10 χρόνια να υπηρετήσει πριν τη συνταξιοδότηση……

Παρατηρήσεις

1. Αν προϋπόθεση διορισμού ενός εκπαιδευτικού ως διευθυντή είναι να έχει μπροστά του τουλάχιστον 8-10 χρόνια να υπηρετήσει, τότε όλοι οι εκπαιδευτικοί θα είναι άνεργοι μετά τα 50 τους χρόνια.
2. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα, με το άγχος, την αβεβαιότητα και την τρομακτική πίεση που θα δέχονται για αποτελέσματα, πολλοί εκπαιδευτικοί να εγκαταλείπουν τον μάταιο αυτό κόσμο πριν τα 50, όποτε θα χάνουν κάθε ενδιαφέρον για εργοδότηση έτσι κι’ αλλιώς . Αυτό έμμεσα συνάγεται από το απάνθρωπο αυτό όραμα.

Το όραμα

…Όσον αφορά την οικονομική διαχείριση είναι καιρός να γίνει ουσιαστική αποκέντρωση, το κάθε σχολείο να έχει τον τραπεζικό λογαριασμό του, να εξασφαλίζει τον προϋπολογισμό από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και να μπορεί να έχει ιδία έσοδα από δραστηριότητες, από δωρεές, από Ευρωπαϊκά Προγράμματα χρηματοδότησης κ.α., τα οποία να αξιοποιούνται για βελτίωση του σχολείου κ.ο.κ. Εννοείται ότι θα υπάρχει ο ανεξάρτητος οικονομικός έλεγχος για κάθε σχολείο…

Παρατηρήσεις

1. Το σχολείο μετατρέπεται σε επιχείρηση και ο διευθυντής σε manager.
2. Η αποκέντρωση θα φορτώσει επιπλέον καθήκοντα στο διευθυντή.
3. Η διασφάλιση εσόδων από ίδιες δραστηριότητες σημαίνει μεγαλύτερη εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στα σχολικά προγράμματα και έλεγχο των σχολείων από τα ιδιωτικά συμφέροντα που «θα αγοράζουν επιρροή με τα χρήματα που θα συνεισφέρουν».
4. Θέλουμε διευθυντή που να είναι εκπαιδευτικός ηγέτης ή οικονομικός διαχειριστής; Αν θέλουμε και τα δύο τότε φορτώνουμε ένα δυσβάστακτο φορτίο στον ίδιο άνθρωπο.

Εκπαιδευτικός Δημοτικής