ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΠΥΡΟΥ*
Το πρωτοσέλιδο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «ΑΛΗΘΕΙΑ» (14/9/18), για «μερική αποκρατικοποίηση της CYTA», αλλά και οι συνεχόμενες ντροπιαστικές τοποθετήσεις για ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κόσμο δια στόματος ΠτΔ, Υπ. Οικ. και προέδρου ΔΗΣΥ ( προτιμώ να λέω τη θέση-αξίωμα παρά το όνομα τους…, έχω πει ξανά σε προηγούμενο μου άρθρο), είναι ενδεικτικό των προθέσεων των κυβερνόντων.
Όλα αυτά μου έφεραν συνειρμικά στη σκέψη μου ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα για τη «Σιδηρά Κυρία» Μάρκαρετ Θάτσερ και που σας παραθέτω σε συντομία πιο κάτω, αφήνοντας τον καθένα από εσάς να κάνει τους δικούς σας συνειρμούς ή/και παραλληλισμούς …..
«Μετά τη νίκη των Συντηρητικών υπό τον Έντουαρντ Χιθ το 1970, η Θάτσερ έγινε Υπουργός Παιδείας και Επιστήμης. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, προχώρησε σε περικοπές του προϋπολογισμού για την Παιδεία, καταργώντας μεταξύ άλλων τη χορήγηση δωρεάν γάλακτος στα σχολεία για παιδιά επτά ως έντεκα ετών. Η απόφασή της αυτή προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών, με κεντρικό σύνθημα «Thatcher Thatcher, Milk Snatcher» (Θάτσερ, Θάτσερ, άρπαγας του γάλακτος).
Η «Σιδηρά Κυρία» ιδεολογικά βρισκόταν πολύ κοντά στον Ρόναλντ Ρίγκαν, Πρόεδρο των ΗΠΑ από το 1980. Οι δυο ηγέτες αποφάσισαν να εφαρμόσουν τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές συνταγές του Φρίντμαν, τις οποίες έως τότε είχε ακολουθήσει μονάχα ο δικτάτορας της Χιλής και μετέπειτα φίλος της Θάτσερ, Αουγκούστο Πινοσέτ.
Η Θάτσερ ακολούθησε σφικτή νομισματική πολιτική…… προχώρησε σε αύξηση της έμμεσης φορολογίας, έναντι της φορολογίας εισοδήματος, και αύξησε τον ΦΠΑ στο 15%. Το 1982, ο πληθωρισμός είχε όντως πέσει στο 8,6% από το 18% αλλά ταυτόχρονα με αύξηση της ανεργίας και των εξεγέρσεων….
Για να αποπροσανατολίσει το βρετανικό λαό, η Θάτσερ θα επινοήσει έναν ολόκληρο πόλεμο (βλ. Κύπρο του Συνεργατισμού…), πετυχαίνοντας πράγματι να αντιστρέψει την πτωτική πορεία της δημοτικότητάς,…… οδήγησε τη Μ. Βρετανία σε έναν παράδοξο πόλεμο με την Αργεντινή το 1982 (στα νησιά Φώκλαντ), αποκλειστικά για να αποπροσανατολίσει και να γίνει περισσότερο δημοφιλής, …. Η επιχείρηση, παρά τη μεγάλη απόσταση, στέφθηκε από επιτυχία, προκαλώντας πατριωτική έξαρση στη Μεγάλη Βρετανία. Η σύγκρουση διήρκησε 74 μέρες, με τις ανθρώπινες απώλειες να φθάνουν τις 649 για την Αργεντινή και τις 255 για τη Μ. Βρετανία. Οι αυτοκτονίες βετεράνων του πολέμου τα επόμενα χρόνια ξεπέρασαν τις 700 (με τους βρετανούς βετεράνους που αυτοκτονούν να ξεπερνούν αυτούς που σκοτώθηκαν στις μάχες).
H νίκη στον πόλεμο θα οδηγήσει σε νέα νίκη του Συντηρητικού Κόμματος στις εκλογές του 1983, με το Εργατικό κόμμα διχασμένο να συγκεντρώνει μόλις το 27,6%. Στη δεύτερη τετραετία της, η Θάτσερ θα θελήσει να εφαρμόσει περαιτέρω τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της και έτσι θα προωθήσει εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και ευθεία αντιπαράθεση με τα εργατικά συνδικάτα (βλ. Κύπρο των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων….) και τις επαγγελματικές ενώσεις, τα οποία παραδοσιακά ήταν πολύ ισχυρά, ασκώντας σημαντική επιρροή στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής.
Το κλείσιμο βιομηχανιών και τις απολύσεις, ακολούθησαν απεργίες, με σημαντικότερη την απεργία των ανθρακωρύχων, η οποία διήρκεσε έναν ολόκληρο χρόνο, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού η κυβέρνηση παρέμεινε ανυποχώρητη, κλείνοντας τελικά 150 ανθρακωρυχεία. Δεκάδες χιλιάδες βρετανοί θα μείνουν άνεργοι και ολόκληρες κοινότητες θα οδηγηθούν στην παρακμή.
Η Θάτσερ θα κερδίσει την μάχη ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, «που είναι τόσο επικίνδυνος για την ελευθερία» με την εκτεταμένη χρήση κρατικής και αστυνομικής βίας. Η ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος των ανθρακωρύχων, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για τις ιδιωτικοποιήσεις πάρα πολλών δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, με σκοπό τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών και τη δραματική συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας. Έκτοτε η συμμετοχή των εργαζομένων σε συνδικαλιστικές ενώσεις θα περιοριστεί σημαντικά.
Η Θάτσερ ιδιωτικοποίησε πολυάριθμες επιχειρήσεις, καταστρέφοντας το κρατικό μονοπώλιο στο νερό, το αέριο, τις επικοινωνίες και τον ηλεκτρισμό (βλ. Κύπρο των αερογραμμών, της CYTA…), ενώ παράλληλα προχώρησε σε ευρύτερη απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας, δίνοντας το σήμα για πιο σκληρά παιχνίδια στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου.
Το 1990 ξεσπούν ταραχές στο Λονδίνο, τις μεγαλύτερες που είχαν δει πολλές γενιές στο οικονομικό κέντρο της Μ. Βρετανίας, εξαιτίας μίας επαχθούς φορολογικής μεταρρύθμισης που προσπαθούσε να προωθήσει. Έχει πια αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση. Τόσο η στάση της απέναντι στην ΕΕ, όσο και η φορολογική πολιτική της αποτέλεσαν τις βασικές αφορμές για τη λήξη της πολυετούς διακυβέρνησής της.
Μπορεί η Μ. Βρετανία σήμερα να παρακολουθεί με συγκρατημένη ανακούφιση τα ευρωπαϊκά κράτη του Νότου να καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, το τίμημα όμως που πλήρωσε η βρετανική κοινωνία 30 χρόνια πριν υπήρξε βαρύ».
Και διερωτάται κανείς…. Είναι όλα αυτά απλές συμπτώσεις και ομοιότητες ή ταύτιση πολιτικών με την ιστορία να επαναλαμβάνεται;
*Πρόεδρος ΔΗΚΙ Δασκάλων- Νηπιαγωγών
