ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ*
Από την εποχή της υπουργίας του Κυριάκου Κενεβέζου στο Υπουργείο Παιδείας ακούμε και ξαναακούμε για δομημένο διάλογο. Για κοινωνικό διάλογο, συνεργασία και αλληλοκατανόηση των κοινωνικών εταίρων. Ο Κενεβέζος αφού άφησε το στίγμα του στο χώρο της Παιδείας για όλους τους λάθος λόγους, αντικαταστάθηκε από τον Κώστα Καδή, ο οποίος άφηνε θετικές εντυπώσεις τόσο για το μετρημένο προφίλ του όσο και από τις πρώτες του δημόσιες τοποθετήσεις. Ο διάδοχος του Κενεβέζου, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μπαίνοντας στα ίδια παπούτσια, άρχισε και συνεχίζει να αναμασά την καραμέλα του δομημένου κοινωνικού διαλόγου, με την ίδια ένταση και το ίδιο πάθος, όσο και ο προκάτοχός του!
Σύμφωνα με την ίδια την πολιτεία, «ο Δομημένος Δημοκρατικός Διάλογος είναι μια σύγχρονη μεθοδολογία λήψης ομαδικών αποφάσεων για τη διαχείριση σύνθετων προβλημάτων με τη συμμετοχή πολλών εμπλεκόμενων εταίρων. Αυτή η μεθοδολογία μπορεί να καταστεί πολύ χρήσιμη για τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης προς την κατεύθυνση του συστήματος της Νέας Διακυβέρνησης (NewGovernance), όπου η σχέση του πολίτη με το κράτος είναι σχέση συνεργασίας και συνδιαμόρφωσης δημοσίων πολιτικών, στη βάση της συναίνεσης και της συνεννόησης».
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος, για να επιτευχθεί ο δομημένος διάλογος, προϋποθέτει τη συμμετοχή των εμπλεκόμενων εταίρων. Μέσα από τη συνεργασία, τη συναίνεση και τη συνδιαμόρφωση, αναμένεται να παραχθεί ένα έργο, ένα σχέδιο που θα είναι κτήμα όλων, το οποίο εν πολλοίς θα ικανοποιεί και όλους. Και όμως! Στην περίπτωση της Παιδείας της Κύπρου και ενώ διατυμπανίζεται παντού η ύπαρξη διαλόγου και η συναίνεση, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Με όσα έχουμε ζήσει τον τελευταίο χρόνο, ο διάλογος μπορεί κάλλιστα να είναι συνώνυμος και με το μονόλογο.
Η Επίσημη Πλευρά, εδώ και ένα χρόνο επεξεργάζεται σχέδια για αναδιάρθρωση του συστήματος διορισίμων, κάνοντας διάλογο με τον εαυτό της. Συνεχώς δημοσιεύονται πληροφορίες, φήμες και ενημερώσεις για χρονοδιαγράμματα (τα οποία είναι τρομακτικά και ακατανόητα ασφυκτικά), για πρόοδο στην εκπόνηση και νομική στήριξη του σχεδίου, αλλά πουθενά δεν υπάρχει ο διάλογος. Σε όλη αυτή τη διαδικασία, οι άμεσα επηρεαζόμενοι βρίσκονται στο σκοτάδι, την αβεβαιότητα, το άγχος!
Εξάλλου, αν η πραγματική πρόθεση της Επίσημης Πλευράς ήταν το σχέδιο διορισίμων να είναι αποτέλεσμα διαλόγου και εποικοδομητικής σκέψης, θα έπρεπε να είχε εμπλέξει και τους άμεσα επηρεαζόμενους, δηλαδή τις εκπαιδευτικές οργανώσεις! Τουναντίον! Το σχέδιο έχει εκπονηθεί, έχει τεκμηριωθεί νομικά (!) και αναμένεται να παρουσιαστεί στις εκπαιδευτικές οργανώσεις για … διάλογο! Διάλογο ως προς τι; Για να γίνουν διακοσμητικές αλλαγές σε ένα σχέδιο που ήδη έχει ολοκληρωθεί μονομερώς και παρουσιάζεται μετά μανίας ως οριστικό και τετελεσμένο;
Αναφέρεται δε πως το νέο σχέδιο έχει αφουγκραστεί τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών οργανώσεων (!), ικανοποιεί τις απαιτήσεις τους και σέβεται τους εκπαιδευτικούς που στην ουσία προσπαθεί να παραγκωνίσει για να δώσει ελπίδα σε κάποιους άλλους. Την ίδια στιγμή όμως, αναφέρεται πως δυστυχώς δεν μπορεί να εξαιρέσει τους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς, όσο και να το ήθελε, επειδή είναι νομικά ανυπέρβλητο στο συγκεκριμένο εμπόδιο. Οπότε, ο διάλογος ποια κατεύθυνση ενδέχεται να έχει; Από τη στιγμή που δεν έχει ληφθεί υπόψη η ξεκάθαρη θέση των εκπαιδευτικών οργανώσεωνγια εξαίρεση των εκπαιδευτικών που έχουν υπηρετήσει και προσφέρει, για την οποία ακόμα και ο ΠτΔ έδειξε να κατανοεί και να συμμερίζεται, πως είναι δυνατόν να παρουσιάζεται το σχέδιο ως συλλογικά αποδεκτό;
Ταυτόχρονα, η Επίσημη Πλευρά αναφέρει με παρρησία, πως αν δεν υπάρξει κατάληξη και συναίνεση στο … διάλογο, τον τελικό λόγο θα τον έχει η Βουλή, μιας και η δημοκρατία δίνει λύσεις! Είναι πρωτοφανές, να διατυμπανίζεις πως σέβεσαι τους εταίρους σου, πως ο στόχος είναι το προϊόν που πραγματεύεσαι να είναι αποτέλεσμα συλλογικής ζύμωσης, αλλά από την άλλη εκβιαστικά να αναφέρεις πως πάντα υπάρχει και η εναλλακτική επιβολής του πλάνου σου, διά της … δημοκρατικής οδού – με δικτατορικό τρόπο. Εκείνης της ίδιας οδού που πριν κάτι μήνες επέβαλε με δημοκρατικό τρόπο το κούρεμα καταθέσεων!
Μέσα σε όλη αυτή την … ευχάριστη ατμόσφαιρα, υπάρχει ακόμα ένας ισχυρός σύμμαχος, που διαδραματίζει το ρόλο του νεροκουβαλητή στην απέλπιδα προσπάθεια να πειστεί η κοινή γνώμη και να αισθάνονται όλοι πως ό,τι έχει γίνει είναι συλλογικό, δημοκρατικό, κοινωνικά και καθολικά αποδεκτό και για το καλό όλων! Τα Μέσα, συντεταγμένα, τις τελευταίες μέρες, αναπαράγει και δίνει βήμα και πάλι μονόπλευρα, στην Επίσημη Πλευρά, ώστε να πείσει για την ορθότητα της διαδικασίας και την ορθότητα του αποτελέσματος. Τηλεοπτικές εμφανίσεις με καλεσμένους που όλοι πρεσβεύουν την ίδια άποψη, γκάλοπ με ερωτηθέντες άτομα από την ίδια ομάδα ενδιαφέροντος και με τα ίδια συμφέροντα, χωρίς αντίλογο, χωρίς διάλογο. Συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εφημερίδες, στις ώρες και μέρες μεγάλου ενδιαφέροντος, με μοναδικό στόχο να περάσει η μια άποψη, η μοναδική άποψη. Η άποψη πως οι εκπαιδευτικοί των οποίων παίζεται το μέλλον, είναι υπέργηροι, είναι ανίκανοι, είναι μη καταρτισμένοι και «το σχέδιο της ελπίδας», θα τα αλλάξει όλα!
Καμιά αναφορά πως αυτοί οι … υπέργηροι με τις ξεπερασμένες ιδέες που θα αντικατασταθούν, μόλις μπήκαν στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους και ξεκίνησαν να προσφέρουν στη μάχιμη εκπαίδευση στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας της ζωής τους. Καμιά αναφορά πως σε συντριπτικό βαθμό οι εκπαιδευτικοί που θα θυματοποιηθούν έχουν αποφοιτήσει με άριστα από τα Πανεπιστήμιά τους, έχουν μεταπτυχιακά και έχουν μακρόχρονη εκπαιδευτική εμπειρία! Δεν γίνεται καν το αυτονόητο. Δεν έχουν φωνή στο διάλογο που στήνεται στις διάφορες εκπομπές για να ακουστεί και η δική τους αλήθεια. Για να μάθει ο κόσμος πως η ελπίδα που τόσο εύηχα πλασάρεται δεξιά και αριστερά, θα είναι η κοινωνική και επαγγελματική καταδίκη για κάποιους άλλους! Εκείνους που για ένα χρόνο τώρα, αποδομείται συστηματικά και αφοριστικά η ικανότητα και η επάρκεια, χωρίς ίχνος ντροπής και χωρίς ίχνος τεκμηρίωσης. Να ενημερωθεί η κοινή γνώμη, πως νέες θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρχουν για τα αμέσως επόμενα χρόνια. Πως απλά επιχειρείται η αντικατάσταση των υφιστάμενων «ταμπελωμένων μη προσοντούχων» με άλλους «δεδομένα προσοντούχους», επειδή έτσι προστάζει η πλουσιοπάροχη δωρεά ελπίδας, για να έχουν και λόγο ύπαρξης τα Παιδαγωγικά Τμήματα και για να εισαχθεί πιο φτηνό δυναμικό στα σχολεία. Φυσικά, μέσα σε όλα αυτά, μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι και ευγνώμονες για ένα πράγμα. Το δομημένο κοινωνικό διάλογο!
*Μέλος ΔΣ ΠΟΕΔ, Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ, Συμβασιούχος Εκπαιδευτικός.
