Από τον Πρόδρομο Τροόδους, στο Κυπαρισσόβουνο Πενταδακτύλου


ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ*

Για το δίδυμο έγκλημα του 1974 (πραξικόπημα και τουρκική εισβολή), η μνήμη στρέφεται πρωτίστως σε όσους μαρτύρησαν, ιδιαίτερα στο πεδίο της μάχης. Το όνειδος της συνολικής συντριβής που ακολούθησε, δεν επέτρεψε να αναδειχθούν περιπτώσεις πρωτοφανούς  φιλοπατρίας, συναδέλφωσης και αυτοθυσίας. Δυστυχώς, έξοχες περιπτώσεις θάφτηκαν στον πόνο, τις σκοπιμότητες και τα πάθη της εποχής.

Ο Μιχάλης Παναγή (τα αδέλφια, δύο αγόρια και ένα κορίτσι, μιλάνε για τον Μιχαλάκη τους) είχε απολυθεί ένα χρόνο πριν ως ανθυπολοχαγός Καταδρομών και το 1974 σπούδαζε στην Αθήνα. Οι περιστάσεις καθιστούν την περίπτωση πονεμένη, τραγική και εξόχως ηρωική. Στην οικογένεια υπήρχαν τέσσερα παιδιά που βίωναν μια αποτροπιαστική κατάσταση. Ο πατέρας τούς εγκατέλειψε χωρίς την ελάχιστη φροντίδα για τα παιδιά. Η μάνα κατέβηκε στη Λευκωσία για να δουλέψει και το Γραφείο Ευημερίας συνέστησε κάποιο ίδρυμα για τα παιδιά. Ο παππούς Μιχάλης (πατέρας της μάνας) έσφιξε τα δόντια και είπε χωρίς να αναμένει απάντηση: «Τα παιδιά θα μεγαλώσουν κοντά μου και ας μη ξαναμιλήσει κάποιος για ίδρυμα». Έτσι έγινε... Τα παιδιά μεγάλωναν στον Πρόδρομο (Τρόοδος) με τον παππού και γιαγιά. Ο παππούς έτρεφε μια  αδυναμία στον Μιχαλάκη. Είχε και το όνομα. Και εκείνος, για να ανταμείψει τον παππού υπήρξε άριστος μαθητής. Όταν δε ο μεγαλύτερος αδερφός πάτησε 16 χρονών, ρίχτηκε στη δουλειά για να στηρίξει τα αδέλφια και συνέστησε στον άριστο Μιχαλάκη να τον στηρίζει οικονομικά για να σπουδάσει.

Το 1974, με την έναρξη της εισβολής, ο Μιχ. Παναγή κατατάσσεται στις Καταδρομές. Κατόπιν διαφόρων μαχών στον Πενταδάκτυλο, τέλειωσε η πρώτη φάση της εισβολής. Ωστόσο, εν καιρώ εκεχειρίας, οι Αττίλες προελαύνουν στον Πενταδάκτυλο καταπατώντας την υπογραφή τους. Η διαταγή προς τον ανθυπολοχαγό Παναγή, επικεφαλής διμοιρίας της 31ης Μ.Κ. ήταν λιτή:   

- Προχωρήστε μέχρι να έρθετε σε επαφή με τον εχθρό και σταματήστε την προέλασή του. 

Στη μάχη στο Κυπαρισσόβουνο, έγιναν όπως ο Μ. Παναγή εξήγησε στους άντρες του για να καλυφθούν πίσω από τους βράχους καθώς με το πρώτο φως θα άρχιζαν βροχή οι όλμοι και τα πολυβόλα. Αν μετακινούνταν θα υπήρχαν πολλές απώλειες. Έπρεπε να μείνουν στις θέσεις τους αμετακίνητοι. Έτσι έγινε... Στο τρίτο κύμα μεγάλου αριθμού Τούρκων, τραυματίζεται από σφαίρα στο κεφάλι ο Χρ. Μηνά, στον οποίο προσέτρεξε ο Γιώργος Κολάνη (έφεδρος καταδρομέας). Περιφρονώντας τον κίνδυνο, επιχείρησε να φορτωθεί τον φίλο και συμπολεμιστή του για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Εκείνη τη στιγμή πλήγηκαν από πυρά και έπεσαν στο έδαφος αγκαλιασμένοι. Ο ανθυπολοχαγός αποφάσισε να διασώσει τους δύο καταδρομείς του και καθώς ξεκινά, πλήγηκε στο λαιμό θανάσιμα. Ο Μ. Παναγή δεν ήταν μεγαλόσωμος. Μικρό παιδί στάθηκε όρθιος και αψήφησε τις αντιξοότητες της ζωής του, ως άριστος μαθητής και ως καταδρομέας. Καθώς μαρτυρούν συμπολεμιστές του, όρθιος πολεμούσε και εμψύχωνε τους άνδρες του  που τον έβλεπαν να σκοπεύει εύστοχα στις υπέρμετρες δυνάμεις του Αττίλα.

Αυτό το κείμενο μπορούσε να έχει τίτλο «Το άλλο μισό της καρδιάς του». Ο Μ. Παναγή συνέστησε στους άντρες του, πως αν πέθαινε, ήθελε ο πράσινος μπερές του να δοθεί στη μάνα του και η μισή καρδιά που κρεμόταν στο λαιμό του (βρέθηκε στα οστά του), στην Άννα, το κορίτσι στην Αθήνα που φορούσε την άλλη μισή…

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματα του πως ''κι' αυτείνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη μ' αίματα και θυσίες".  Κι αυτείνη  η πατρίδα λοιπόν και αυτείνη η Κυπριακή Δημοκρατία, δεν στεριώθηκε με το αίμα των σπλάγχνων μας για να την παραδώσουμε στους Τούρκους.

Υ.Γ. Στον Μιχαλάκη Παναγή αξίζει ένα μνημείο, όπως τού έταξαν την περασμένη Κυριακή οι συμπολεμιστές του στον Πρόδρομο. Θα επανέλθουμε.

Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) -  costas.mavrides@europarl.europa.eu




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










167