Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του καθηγητή Μαθηματικών .................., ο οποίος είχε κριθεί από τη Γενική Διευθύντρια του υπουργείου Παιδείας ως ακατάλληλος, με αποτέλεσμα να παραταθεί η περίοδος της δοκιμασίας τους για έξι μήνες.
Με την προσφυγή του, ο καθηγητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της παράτασης.
Ακολουθεί ολόκληρη η πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση και απόφαση του Ανωτάτου:
«ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.111/2012)
20 Ιουνίου, 2013
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με τo ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
.................................
Αιτητής,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας
Καθ΄ων η αίτηση.
-----------------------
Α.Ευσταθίου, (κα.), για τον αιτητή
Κορ.Κλεάνθους, (κα.), για τους καθ΄ων η αίτηση
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Oαιτητής ως πτυχιούχος μαθηματικός είχε αρχικώς διοριστεί ως έκτακτος, στη συνέχεια επί συμβάσει και τελικώς την 1η Σεπτεμβρίου 2009 διορίστηκε ως επί δοκιμασία καθηγητής Μαθηματικών.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού υπέβαλε έκθεση προόδου αναφορικά με εκπαιδευτικούς, μεταξύ των οποίων και ο αιτητής όπου χαρακτηρίστηκε ως «ακατάλληλος». Με την εν λόγω επιστολή ζητήθηκε, από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας («η Επιτροπή»), η παράταση της περιόδου δοκιμασίας του αιτητή για περίοδο 6 μηνών. Στην εν λόγω έκθεση αναφέρεται ως αιτιολογία το εξής:
«Γίνεται εισήγηση όπως η περίοδος δοκιμασίας του παραταθεί κατά ένα εξάμηνο λόγω πλημμελούς άσκησης καθηκόντων. Ο εν λόγω εκπαιδευτικός χρησιμοποίησε μη παιδαγωγικά ορθές μεθόδους διδασκαλίας κατά τη διδασκαλία του μαθήματος Στήριξης των Μαθηματικών».
Η Επιτροπή έκαμε αποδεκτή την εισήγηση και με απόφαση της ημερ. 24 Νοεμβρίου 2011 επικύρωσε την παράταση του επί δοκιμασία διορισμού του αιτητή μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου 2012. Με σχετική επιστολή ημερ. 8 Δεκεμβρίου 2011, με την οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή η παράτασης της περιόδου δοκιμασίας του αναφέρεται ότι «έγινε λόγω μη ικανοποιητικής εκτέλεσης των καθηκόντων σας.»
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω ο αιτητής καταχώρισε στις 25 Ιανουαρίου 2012 την παρούσα προσφυγή με την οποία αμφισβητεί τη νομιμότητα της παράτασης του επί δοκιμασία διορισμού του και ζητεί την εκτέλεση εκ μέρους της Επιτροπής ότι είχε παραλείψει να κάνει.
Μέχρι την εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης και συγκεκριμένα στις 7 Μαϊου 2012 η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας επισυνάπτοντας έκθεση δοκιμασίας, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής κρίθηκε «κατάλληλος» ζήτησε από την Επιτροπή την επικύρωση του επί δοκιμασία διορισμού του ως καθηγητή. Η Επιτροπή με απόφαση της ημερ. 24 Μαϊου 2012 επικύρωσε τον διορισμό του αιτητή ως εκπαιδευτικού στη θέση του καθηγητή Μαθηματικών με ισχύ από την 1 Σεπτεμβρίου 2009. Ο αιτητής πληροφορήθηκε σχετικώς και η επικύρωση δημοσιεύθηκε και στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας την 1η Ιουνίου 2012.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω γεγονότων και ιδιαιτέρως της επικύρωσης του διορισμού του αιτητή, οι καθ΄ων η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση σύμφωνα με την οποία η προσφυγή έχει καταστεί αλυσιτελής και έχει, όπως αναφέρεται απολέσει το αντικείμενο της. Αντίθετη επί του προκειμένου είναι η θέση του αιτητή και έτσι η υπόθεση προγραμματίστηκε και τροχιοδρομήθηκε για εκδίκαση του προδικαστικού αυτού θέματος.
Το ζητούμενο στην προκείμενη περίπτωση είναι η συνέπεια που ενδεχομένως ενυπάρχει μετά το μόνιμο διορισμό του αιτητή, για το διαρρεύσαν διάστημα της παράτασης του επί δοκιμασία διορισμού του στη θέση του καθηγητή Μαθηματικών.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας υποστήριξε ότι ο αναθεωρητικός έλεγχος που ασκείται από το Ανώτατο Δικαστήριο πρέπει να είναι λυσιτελής. Όταν μια προσφυγή απολέσει το αντικείμενο της δεν επιτρέπεται η άσκηση αναθεωρητικού ελέγχου. Η κα.Κλεάνθους έκαμε ιδιαιτέρως αναφορά στην υπόθεση Στράκκα Λτδ ν. Δημοκρατίας, (1991) 3 Α.Α.Δ. 643, για να καταδείξει ότι η συνέπεια που υπάρχει σε περίπτωση εξαφάνισης του αντικειμένου της προσφυγής δεν είναι άλλη παρά η απόρριψη της αιτήσεως. Επιβιώνει, κατέληξε επί του προκειμένου, η συνήγορος, μόνο σε περιπτώσεις όπου ο αιτητής αποδείξει ότι υπάρχει γι΄αυτόν ζημιογόνος συνέπεια η οποία διατηρήθηκε και μετά την ανάκληση ή την ικανοποίηση της αξίωσης του.
Για να ενισχύσει τη θέση της η συνήγορος εισηγήθηκε ότι η δυνατότητα που παρέχεται στον αιτητή να διεκδικήσει θέση Βοηθού Διευθυντή η οποία αποτελεί την αμέσως επόμενη βαθμίδα από καθηγητή απαιτεί την ύπαρξη πανεπιστημιακού διπλώματος και δωδεκαετούς τουλάχιστον υπηρεσίας. Όπως έγινε στην προκείμενη περίπτωση η επικύρωση του διορισμού του αιτητή άρχισε από την 1η Σεπτεμβρίου 2009 που είχε αρχικώς διοριστεί επί δοκιμασία. Συνεπώς κατέληξε δεν υπάρχει οποιονδήποτε στοιχείο που να δικαιολογεί τη συνέχιση της υπόθεσης. ΄Εκαμε επίσης αναφορά στον Κανονισμό 2 του περί Εκπαιδευτικών Λειτουργών (Καθορισμός Αναγνωρισμένης Υπηρεσίας για Σκοπούς Διορισμού, Προαγωγής και Προσαυξήσεων) Κανονισμών του 1997 ΚΔΠ 382/1997 αναφορικά με την ερμηνεία του όρου «υπηρεσία».
Η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή αφού έκαμε αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης εισηγήθηκε ότι η παραμονή στον προσωπικό φάκελο του αιτητή της έκθεσης που υπέβαλε το Υπουργείο Παιδείας όπου αυτός κρίθηκε «ακατάλληλος» και ότι ασκούσε πλημμελώς τα καθήκοντα του είναι στοιχείο το οποίο δεν μπορεί παρά να αποτελέσει στο μέλλον στοιχείο κρίσεως αναφορικά με την υπαλληλική ικανότητα και ποιότητα εργασίας του αιτητή. Το Υπουργείο, υποστήριξε η κα.Ευσταθίου, αρνήθηκε εισήγηση των συνηγόρων του αιτητή να αποσύρει από το φάκελο το υλικό αυτό, ιδιαιτέρως όταν έγινε προσπάθεια προώθησης ακόμη και ποινικής υπόθεσης εναντίον του αιτητή, η οποία σταμάτησε μετά από γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, περί ανυπαρξίας γεγονότων στοιχειοθέτησης ποινικού αδικήματος.
Η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος, συνέχισε η συνήγορος, δεν απαιτεί απόδειξη αλλά αρκεί η πιθανολόγηση για να καταστεί παραδεκτή μια προσφυγή. Επί τούτου η συνήγορος έκαμε αναφορά μεταξύ άλλων στην υπόθεση Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490.
Καθίσταται συναφώς κρίσιμο το ζήτημα διαπίστωσης ύπαρξης ζημιάς η οποία επιβιώνει της επικύρωσης του διορισμού του αιτητή που έγινε, όπως έχω σημειώσει πιο πάνω, στις 24 Μαϊου 2012. Το ζημιογόνο κατάλοιπο θα πρέπει να προκύπτει ευθέως και αποκλειστικώς από την προσβληθείσα απόφαση. Δεν είναι αρκετό να καταδείξει ο αιτητής μια πιθανότητα ή ένα δυνητικό ενδεχόμενο ύπαρξης ζημιογόνου γεγονότος και εναπομείνασας συνέπειας. Σχετική επί του προκειμένου είναι η υπόθεση Στράκκα Λτδ, που αναφέρθηκε πιο πάνω.
Στην υπό εξέταση υπόθεση, έχουμε ως δεδομένο ότι στις 24 Μαϊου 2012 επικυρώθηκε ο μόνιμος διορισμός του αιτητή ως καθηγητή Μαθηματικών με ισχύ από την 1η Σεπτεμβρίου 2009, ημερομηνία κατά την οποία άρχισε ο επί δοκιμασία διορισμός του. Συνεπώς η όποια παράταση δόθηκε δεν επηρέασε την ημερομηνία έναρξης της υπηρεσίας του αιτητή στην εκπαίδευση. Το γεγονός ότι παρέμεινε στον προσωπικό φάκελο του αιτητή η αρνητική έκθεση δοκιμασίας ημερ. 1ης Ιουλίου 2011, που περιλαμβάνεται στην επιστολή του Υπουργείου Παιδείας ημερ. 20 Σεπτεμβρίου 2011, δεν στοιχειοθετεί κατάλοιπο ζημιάς. Το μόνο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι υπάρχει μια πιθανότητα, συναφώς δυνητική ζημιά σε περίπτωση κατά την οποία σε μια μελλοντική αίτηση του αιτητή είτε για προαγωγή είτε για διορισμό σε οποιαδήποτε θέση, να χρησιμοποιηθεί αυτό το υλικό σε βάρος του. Αυτό όμως όπως καταδεικνύεται, αποτελεί μια πιθανότητα η οποία δεν υφίσταται σ΄αυτό το στάδιο και ούτε μπορεί να αποτελέσει στοιχείο προσδιορισμού ζημιάς για να μπορεί να ελεγχθεί η προγενέστερη πράξη της Επιτροπής για παράταση του επί δοκιμασία διορισμού του.
Ως εκ τούτου θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη πράξη έχει χάσει την εκτελεστότητα της και κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.»
