Βιογραφικό Σημείωμα Αριθμού 502

Προσωπικό Προφίλ – Basic Info

Γεια σας, είμαι ο αριθμός 502 στον κατάλογο διοριστέων των Νηπιαγωγών. Γεννήθηκα το 1984, τελείωσα τις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη το 2006, απέκτησα Μεταπτυχιακό τίτλο το 2011 και είμαι άνεργος από τον Ιούνιο του 2014 (άφησα τη δουλειά μου γιατί με κάλεσαν για αντικατάσταση για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια υπομονής). Είμαιανύπαντρος - ε ναι, πώς να προχωρήσω τη ζωή μου με τα δεδομένα που έχω; ζω με τους γονείς μου- διότι δεν έχω λεφτά για ενοίκιοκαι έχω στενή σχέση με το κινητό μου από την ώρα που θα ξυπνήσω μέχρι τις 15:00το μεσημέρι όταν κλείνουν τα γραφεία της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ). Ξυπνώ πάντα ευτυχισμένος νιώθοντας πως θα είναι η μέρα που θα με καλέσουν σε κάποιο νηπιαγωγείο αλλά στην πορεία η διάθεση μου παίρνει φθίνουσα πορεία μέχρι που αγγίζει το κόκκινο σημείο της απογοήτευσης και της μιζέριας. Εγώ,ο αριθμός 502, έχω ένα όνειρο… να μικρύνω! Θα με ικανοποιούσε ένα 302, ένα 402 ή έστω ένα 422. Στην τελική, ας μείνω ο αριθμός 502 αλλά να μου δίνουν τη σημασία που αξίζω!

Ιστορία αριθμού 502–ψυχολογικόθρίλερ (18+)

Εγώ, ο αριθμός 502, το τελευταίο διάστημα σκεφτόμουν κάποια πράγματα που προφανώς οι μικρότεροι αριθμοί δεν έχουν ζήσει ή έχουν ζήσει και φρόντισαν να διαγράψουν από τη μνήμη τους. Πιο συγκεκριμένα σκεφτόμουν:

• Την απογοήτευσή μου, όταν το 2005 ήρθαν αρκετές κοπέλες για να κάνουν την εξομοίωση τους στο Πανεπιστήμιο μου
• Τον ενθουσιασμό μου το 2006 όταν πήρα το πτυχίο στα χέρια μου. Ένιωθα πως μια νέα ζωή ξεδιπλώνεται μπροστά μου και ήμουν ανυπόμονη να μπω σε μια τάξη και να δώσω τον εαυτό μου σε παιδικές ψυχούλες. Πού να ήξερα!!!
• Την απογοήτευσή μου, όταν το 2007 τα Κολλέγια έγιναν Πανεπιστήμια και χιλιάδες άλλοι αριθμοί προστέθηκαν στους καταλόγους διοριστέων
• Την απογοήτευσή μου όταν επέστρεψα στην Κύπρο και μου εξήγησαν ότι δεν υπάρχουν πια θέσεις… είχαν συμπληρωθεί βλέπετε από τις κοπέλες που πήραν το πτυχίο τους σε χρόνο dtαπό το Πανεπιστήμιο μου και άλλα αναγνωρισμένα Πανεπιστήμια
• Την απογοήτευσή μου όταν τα ιδιωτικά σχολεία, ένα-ένα μου έκλειναν τις πόρτες επειδή ήμουν άπειρη.
• Την απογοήτευσή μου όταν αναγκάστηκα να δουλέψωσε ένα κλάδο εντελώς διαφορετικό από τις σπουδές μου λόγω ψυχολογικής πίεσης και οικονομικής στενότητας. Διοχέτευσα όλη μου την ενέργεια εκεί και παρόλο που όλοι με θεωρούσαν πετυχημένη και ευτυχισμένη, πάντα ένιωθα ένα κενό μέσα μου. Φρόντισα να γεμίσω αυτό το κενό με Μεταπτυχιακό στην Ειδική Ενιαία Εκπαίδευση και παρόλο που κουραζόμουν απίστευτα, ένιωθα πως επιτέλους κάνω κάτι που με γεμίζει. Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πώς κατάφερα να δουλεύω με σύστημα βάρδιας στην Πάφο, να μένω Λεμεσό και να σπουδάζω με υποχρεωτική παρακολούθηση στη Λευκωσία. Προφανώς η αγάπη μου για την εκπαίδευση δεν με άφηνε να υπολογίσω τίποτα
• Τον ενθουσιασμό μου όταν μια μέρα του Μάη 2014, είδα εισερχόμενη κλήση από άγνωστο αριθμό: 22602606. Επιτέλους!!! Μετά από 8 χρόνια, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας με κάλεσε να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε σχολείο!!! Δεν ήξερα όμως τι με περίμενε… Καημενούλη 502!

Σύνολο απογοητεύσεων: 71,4%

Σύνολο ενθουσιασμών: 28,6%

Σχολικές Εμπειρίες αριθμού 502– άγριο ψυχολογικό θρίλερ (Η ουσία μπορεί να ενοχλήσει)

Παρόλο που εγώ, ο αριθμός502, διατήρησα το χρώμα και την προσωπικότητα μου αφήνοντας στο περιθώριο τους ψυχολογικούς βιασμούς που είχα υποστεί τα προηγούμενα χρόνια, εν τούτοις, ένα μικρό γκρίζο συννεφάκι με ακολουθεί σε όποιο σχολείο και αν πάω… ένα γκρίζο συννεφάκι που ακολουθεί έμενα και διάφορους άλλους αριθμούς, λίγο μικρότερους ή και λίγο μεγαλύτερους από μένα. Θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

Αν και έχω όλα τα προσόντα που έχει ένας μόνιμος εκπαιδευτικός ή συμβασιούχος, πλην της εμπειρίας αλλά συν της όρεξης και του ενθουσιασμού για δουλειά,κανείς δεν μου συμπεριφέρεται όπως αρμόζει σε ένα νέο εκπαιδευτικό. Στα περισσότερα σχολεία δεν κάνουν ούτε τον κόπο να μάθουν το όνομά μου… συνήθως με φωνάζουν “κόρη”, “ρε”, και αν είμαι τυχερή,δεν χρησιμοποιούν προσφώνηση, απλά μου λένε τι χρειάζονται.

Καθεστώς εργοδότησης αριθμού 502 ή του κάθε Χ αριθμού που ανήκει στην υποβαθμισμένη κατηγορία του αντικαταστάτη:

Πριν το κάλεσμα:

1. 1.      Λόγω ανύπαρκτου ηλεκτρονικού συστήματος στην ΕΕΥ, δεν μπορώνα βλέπω μέχρι ποιό αριθμό έχουν φτάσει οι διορισμοί αντικαταστατών και αυτό μου προκαλεί καχυποψία και δυσπιστία για τον τρόπο που γίνονται οι διορισμοί (ναι, βγαίνει κάθε τρεις μήνες η λίστα με τις αντικαταστάσεις που έχουν δοθεί, αλλά τι να κάνω τη λίστα εκ των υστέρων;)

Όταν είμαι σε σχολείο:

1. Δεν έχω δικαίωμα να αρρωστήσω
2. Δεν έχω δικαίωμα να πάρω άδεια
3. Δεν πληρώνομαι από το γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ούτε τα Χριστούγεννα, ούτε το Πάσχα ούτε το Καλοκαίρι
4. Δεν πληρώνομαι όπως όλοι οι υπόλοιποι συνάδερφοι μου – παίρνω λιγότερα χρήματα και 30 μέρες αργότερα
5. Δεν παίρνω μονάδες ακόμη και αν δουλεύω σε άλλη πόλη

Αντιμετώπιση από Κυβερνητικές Υπηρεσίες (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα):

1. Το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Δασκάλων όταν πήγα να ανοίξω αριθμό λογαριασμού κοντά τους, μου είπαν αυτολεξεί: “Μα δεν θεωρούμε τους αντικαταστάτες εκπαιδευτικούς”!!!
2. Το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας δεν μας δίνει Κάρτα Νοσηλείας για Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη (τώρα που το σκέφτομαι, γιατί να μας δώσει; Αφού δεν δικαιούμαστε να αρρωστήσουμε!)
3. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου δεν αποδέχεται να λαμβάνουμε μέρος σε αρκετά από τα Εκπαιδευτικά Συνέδρια που διοργανώνονται για όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς
4. Το Υπουργείο Παιδείας μαζί με το Υπουργείο Υγείας, δεν αποδέχεται να λαμβάνουμε εκπαίδευση πρώτων βοηθειών επειδή δεν ανήκουμε σε κάποιο σχολείο. Συγκεκριμένα όταν πήρα τηλέφωνο και ζήτησα να παρακολουθήσω το σεμινάριο, μου είπαν αυτολεξεί ότι “το σεμινάριο μπορεί να το παρακολουθήσει μόνο μια νηπιαγωγός από κάθε σχολείο” και όταν τους εξήγησα ότι δεν θα είμαι σε αντικατάσταση τη μέρα του σεμιναρίου μου απάντησαν όμορφα και ωραία: “Μα δεν θα έχουμε καρέκλα για σένα”. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που αντικαταστήσω κάποια στιγμή την μοναδική κοπέλα στο σχολείο που παρακολούθησε το εν λόγω σεμινάριο;

Με βάση τα πιο πάνω, φαίνεται καθαρά, πως οι αντικαταστάτες είμαστε μια αδικαιολόγητα υποβαθμισμένη κατηγορία που ενώ έχουμε ένα σωρό υποχρεώσεις, δικαιώματα δεν έχουμε! Επιπρόσθετα, θα ήταν καλό να διεκδικήσουμε και επίδομα ανθυγιεινής εργασίαςμιας που οι εργοδότες μας δεν εστιάζουν στο HumanFactor (Googleit).Ξέρετε τι σημαίνει…

1. Να έχεις παρατεταμένο άγχος και η αγωνία για το αν θα έχεις δουλειά την κάθε επόμενη μέρα που περνά;
2. Να μην μπορείς να κάνεις το μάθημα σου όπως θέλεις επειδή πρέπει να ακολουθήσεις τη φιλοσοφία του ατόμου που αντικαθιστάς;
3. Να μην έχουν προσδοκίες από σένα επειδή θεωρούν ότι είσαι στο σχολείο απλά για να μην χτυπήσουν τα παιδιά;
4. Να νιώθεις ότι τα παιδιά δεν σε θεωρούν δασκάλα τους;
5. Να νιώθεις σε κάθε σχολείο που πας ότι οι γονείς και των 25 παιδιών σε περνούν από κόσκινο;
6. Να νιώθεις ότι επιτέλους κατάφερες να χτίσεις δεσμούς με τα παιδιά αλλά να ξέρεις επίσης ότι η επόμενη μέρα θα είναι η μέρα αποχωρισμού;
7. ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ;

Συνοψίζοντας τα προβλήματα (1+5+4+TOPTEN minus three=17) θα ήθελα να απαιτήσω από όλους τους αρμόδιους φορείς αλλά και από τους συναδέρφους, όπως μας σέβονται, μας εκτιμούν και μας συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται σε όλους τους υπόλοιπους. Θεωρώ ότι είναι ντροπή, το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας που είναι ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, να αντιμετωπίζει με τόσο άσχημο τρόπο ανθρώπους που το υπηρετούν. Στη χώρα μας, ψηφίζουμε νόμους εξπρές, κάνουμε τρομερές αλλαγές μέσα σε λίγες μέρες και μου ζητάτε να πιστέψω πως δεν μπορεί να γίνει προσπάθεια καταρτισμού ενός υποτυπώδους κανονισμού με σαφή καθορισμό των δικαιωμάτων των αντικαταστατών; Τι συμβαίνει κύριοι; Τι είναι πιο σημαντικό για σας τελικά; Η αναβάθμιση της Παιδείας (η καραμελίτσα που έχουν μάθει όλοι να πιπιλούν τελευταίως)  ή μήπως η εξοικονόμηση χρημάτων και η χρησιμοποίηση τους για άλλους σκοπούς; Σκεφτείτε για μια φορά ορθολογιστικά επιτέλους !

Επίλογος -με όση δόση χολής μου έχει απομείνει στο πεπτικό σύστημα

Έχω κουραστεί να με γνωρίζουν όλοιως αριθμό 502. Θέλω να με αντιμετωπίζουν ως άνθρωπο, με προσόντα για τη θέση, με όρεξη και ενέργεια να δουλέψω και όλα αυτά χωρίς να χρειάζεται να «μικρύνω». Το πιο τραγικό όμως, είναι πως εκεί που περίμενα ότι σύντομα θα γίνω η Αναστασία, μαθαίνω πως το 2017, θα πρέπει να καθίσω πάλι στα θρανία για να αποδείξω ότι είμαι καλή εκπαιδευτικός και άξια να υπηρετώ την Παιδεία αυτού του τόπου. Ποιά θα είμαι τελικά; Σίγουρα δε θα είμαι γνωστή ως ο αριθμός 502 πια αλλά και ούτε ως Αναστασία. Θα είμαι κατά το ήμισυ ο αριθμός 502 και το υπόλοιπο μου μισό, θα είμαι ένας άλλος αριθμός, ο άγνωστος Χ. Αυτό το θέμα όμως ανήκει σε επόμενο επεισόδιο… to be continued…

Αναστασία Μαγίδου

Εκπαιδευτικός (ή μήπως “δουλικό”) Δημοτικής Εκπαίδευσης