Βιολογικός Παράγοντας: Όποιος επικαλείται συμφωνίες, αυτονόητα πρέπει να τις τηρεί

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Στις 31 Αυγούστου 2018, η Διεύθυνση Δημοτικής Εκπαίδευσης (ΔΔΕ) ανάρτησε στην ιστοσελίδα του ΥΠΠ πολυσέλιδη¹ εγκύκλιο με τίτλο «Έναρξη νέας σχολικής χρονιάς και οδηγίες για ομαλή λειτουργία των σχολείων²». Όμως σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι η ενημέρωση των συναδέλφων για τον πρωτοφανή όγκο γραφειοκρατικής εργασίας που περιέχει η εγκύκλιος, αλλά να επισημάνει την αυτονόητη ηθική και νομική αρχή της αμοιβαίας τήρησης συμφωνιών.

Στη σελίδα 18 της εγκυκλίου, στο κεφάλαιο διδακτικός χρόνος προσωπικού, διαβάζουμε:

«Υπενθυμίζεται ότι ύστερα από συμφωνία του Υπουργείου Παιδείας, του Υπουργείου Οικονομικών και της ΠΟΕΔ, οι  εκπαιδευτικοί υποχρεούνται να αναπληρώνουν συναδέλφους τους που απουσιάζουν μέχρι 10 διδακτικές περιόδους κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς …».  Το απόσπασμα  έχει μεγαλύτερη σημασία από ότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως και θα το εξηγήσουμε. Εν προκειμένω:

1. Όταν ένα συμβαλλόμενο μέρος επικαλείται μια συμφωνία σημαίνει ότι η συμφωνία αυτή βρίσκεται εν ισχύ.
2. Εν προκειμένω, αυτός που επικαλείται τη συμφωνία για να υπενθυμίσει  στους εκπαιδευτικούς τις υποχρεώσεις τους για αναπληρώσεις, είναι το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Συνακόλουθα τεκμαίρεται ότι το Υπουργείο Παιδείας θεωρεί ότι το σύνολο των όρων της συμφωνίας ισχύουν και συνακόλουθα εφαρμόζονται.
3. Το ένα συμβαλλόμενο μέρος δεν δικαιούται να αναφέρεται στις υποχρεώσεις του ετέρου μέρους της συμφωνίας, χωρίς ταυτόχρονα να τηρεί τις δικές του υποχρεώσεις. Μια συμφωνία είναι ένα σύνολο όρων που πρέπει να τηρούνται όλοι και όχι μόνο κάποιοι από αυτούς, επιλεκτικά.
4. Είναι γεγονός ότι η συμφωνία που επικαλείται το Υπουργείο Παιδείας καταγράφει την υποχρέωση των δασκάλων να κάνουν δέκα αναπληρώσεις το χρόνο, αλλά δεν λέει μόνο αυτό. Για ποια όμως συμφωνία μιλούμε;

Η συμφωνία ΠΟΕΔ – ΥΠΠ- Υπουργείου Οικονομικών, την οποία επικαλείται η ΔΔΕ  υπογράφηκε στις 22 Ιουνίου 1998. Στο πρώτο άρθρο της, μετά το προοίμιο,  αναφέρει τα εξής:

Προφανώς η συμφωνία δεν οριοθετεί μόνο την ανάληψη εκ μέρους των δασκάλων της υποχρέωσης να κάνουν δέκα αναπληρώσεις το χρόνο αλλά επιβάλλει στο Υπουργείο Παιδείας την υποχρέωση:

1. Να μειώσει το διδακτικό χρόνο των  δασκάλων, από το σχολικό έτος 1998-1999, σε σχέση με ότι ίσχυε ως το 1997-1998 και  με βάση τα χρόνια υπηρεσίας τους ως εξής:

-  Δάσκαλοι με 1-14 έτη υπηρεσίας: Από 30  σε 29 περιόδους

-  Δάσκαλοι με 15-20 έτη υπηρεσίας: Από 28 σε 27 περιόδους

-  Δάσκαλοι με 21+ έτη ή ηλικίας 50+ ετών: Από 26 σε 25 περιόδους

-  Βοηθοί διευθυντές: Από 24 σε 23 περιόδους

-  Διευθυντές: Από 12-22  σε 11-21 περιόδους ανάλογα με το μέγεθος του σχολείου.

Το μέρος της συμφωνίας που αναφερόταν στον εβδομαδιαίο διδακτικό χρόνο των δασκάλων καταγραφόταν στη βασική εγκύκλιο, στο ίδιο κεφάλαιο που καταγράφεται και η αναφορά για τις αναπληρώσεις επί είκοσι χρόνια. Φέτος όμως η ΔΔΕ, παρόλο που επικαλείται τη συμφωνία, «ξέχασε» να παραθέσει τον πίνακα   με το  διδακτικό χρόνο των δασκάλων. Θα μας ενημερώσει, λέει, με ξεχωριστή εγκύκλιο στο μέλλον.

Μοιάζει με κάποιο που παρόλο που πληρώνει τις δόσεις του κανονικά, η τράπεζα αποφασίζει να του εκποιήσει το σπίτι του. Το πόσο νομικά και ηθικά ορθό είναι αυτό που κάνει ο εργοδότης μας, που μας καλεί να τηρούμε τις συμφωνίες που υπογράφουμε αλλά ο ίδιος δεν τις τηρεί, ας το κρίνει ο καθένας..

Υστερόγραφο

Το γεγονός ότι η Συμφωνία Κυβέρνησης ΠΟΕΔ του 1998 έγινε επί προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη, όταν και πάλι κυβερνούσε ο Δημοκρατικός Συναγερμός, τονίζει περεταίρω την υποχρέωση της κυβέρνησης να τιμήσει την υπογραφή της και τη συμφωνία.

Σημειώσεις

1. Εκατό είκοσι (120) σελίδες χωρίς τα παραρτήματα
2. ΥΠΠ7857, Φακ. 7.11.09/17, 5.13.04.3, ημερομηνίας 31/08/2018
3. Εφημερίδα Εκπαιδευτικός, εκφραστικό όργανο της ΠΟΕΔ, τεύχος 198 Νοέμβριος 1998.
   
     *Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2017-202