Δεκτές δύο προσφυγές κατά ΕΔΥ λόγω μη αναγνώρισης υπηρεσίας σε Ε.Ε. και Ελλάδα για προαγωγή


  Το Διοικητικό Δικαστήριο έκανε δεκτές τις προσφυγές των Δημήτρη Μιχαήλ και του Μιχαήλ Παπά κατά της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας για απόρριψη του αιτήματος γιααναγνώριση της υπηρεσίας τους του πρώτου σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του δεύτερου στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας ως προηγούμενη αρχαιότητα.

Η υπόθεση σε περίληψη:

Ε. Μιχαήλ, Δ.Δ.Δ.: Η προσφυγή Αρ. 5731/2013 (Δημήτρη Μιχαήλ) ζητά την ακύρωση της απόφασης της καθ' ης η αίτηση (ΕΔΥ) ημερομηνίας 2.5.2013 με την οποία απέρριψε το αίτημα του αιτητή για αναγνώριση της υπηρεσίας του σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προηγούμενη αρχαιότητα.

Η προσφυγή αρ. 6370/2013 (Μιχαήλ Παπά) ζητά την ακύρωση της απόφασης της καθ' ης η αίτηση (ΕΔΥ) ημερομηνίας 26.9.2013 με την οποία απέρριψε το αίτημα του αιτητή για αναγνώριση της υπηρεσίας του από 7.10.2004 μέχρι 30.5.2010 στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας για σκοπούς προαγωγής.

Μετά από αίτημα που υποβλήθηκε από την καθ' ης η αίτηση για συνεκδίκαση των δυο υποθέσεων, στο οποίο συγκατατέθηκαν οι αιτητές, εκδόθηκε διάταγμα συνεκδίκασής τους.

Στην Υπόθεση Αρ. 5731/2013 (Δημήτρη Μιχαήλ) ο αιτητής υπέβαλε αίτημα με επιστολή της ημερομηνίας 23.1.2012 ζητώντας από την καθ' ης η αίτηση να αναγνωριστεί για σκοπούς αρχαιότητας η προηγούμενή του υπηρεσία από τις 12.11.2001 μέχρι τις 31.7.2006 στο Βρετανικό Υπουργείο Παιδείας  (Department of Education and Skills).

Το αίτημά του εξετάστηκε από την καθ' ης η αίτηση σε συνεδρία ημερομηνίας 7.2.2013 κατά την οποία αποφασίστηκε όπως ζητηθεί νομική συμβουλή από τον Γενικό Εισαγγελέα κατά πόσο η προηγούμενη υπηρεσία του αιτητή μπορεί να αναγνωριστεί ως «προηγούμενη αρχαιότητα» όπως αυτή καταγράφεται στον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο.

Ο Γενικός Εισαγγελέας έδωσε τη νομική του γνωμάτευση με επιστολή ημερομηνίας 16.4.2013 και το θέμα τέθηκε ξανά σε συνεδρία της καθ' ης η αίτηση ημερομηνίας 23.4.2013 όπου αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα.

Η καθ' ης η αίτηση ενημέρωσε τον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 2.5.2013 με το ακόλουθο περιεχόμενο:

«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στη σχετική με το πιο πάνω θέμα αλληλογραφία, που λήγει με την επιστολή σας με ημερομηνία 27.2.13 και να σας πληροφορήσω ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, μετά από σχετική γνωμάτευση που δόθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, αποφάσισε ότι το αίτημα σας για αναγνώριση της υπηρεσίας σας στη Δημόσια Υπηρεσία κράτους- μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως «προηγούμενης αρχαιότητας» στην παρούσα σας θέση, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.»

Στην Υπόθεση Αρ. 6370/2013 (Μιχαήλ Παπά) ο αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 23.4.2010 ζήτησε να του αναγνωριστεί η προηγούμενη υπηρεσία του από τις 7.10.2004 μέχρι τις 31.3.2010 στην Ελληνική δημόσια υπηρεσία και συγκεκριμένα στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Το αίτημά του εξετάστηκε από την καθ' ης η αίτηση σε συνεδρία ημερομηνίας 16.9.2010 όπου αποφασίστηκε ότι η προϋπηρεσία του αιτητή είναι προϋπηρεσία σε παρόμοια δραστηριότητα σε συγκρίσιμο ίδρυμα σε κράτος μέλος και ο αιτητής να καταχωρηθεί στον κατάλογο αρχαιότητας που τον αφορά, χωρίς όμως να διαταραχθεί η σειρά αρχαιότητάς του σε σχέση με τους υπόλοιπους λειτουργούς.

Ο αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 26.9.2013 ότι η προϋπηρεσία του στο Ελληνικό δημόσιο από 7.10.2004 μέχρι 30.5.2010 είναι προϋπηρεσία σε παρόμοια δραστηριότητα σε συγκρίσιμο ίδρυμα σε κράτος μέλος μετά την ένταξη και θα καταχωρηθεί στον κατάλογο αρχαιότητας που τον αφορά.

Υπόθεση Αρ. 5731/2013 (Δημήτρη Μιχαήλ)

Ο αιτητής εγείρει ως λόγους ακύρωσης την παραβίαση του κοινοτικού δικαίου, την κακή άσκηση διακριτικής εξουσίας, την έλλειψη δέουσας έρευνας, την παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης και καλής πίστης και την έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας.

Ο αιτητής επικαλείται παραβίαση του άρθρου 45 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής η «Συνθήκη») και του Κανονισμού 1612/88/ΕΟΚ.

Από την πιο πάνω απόφαση, προκύπτει ότι η καθ' ης η αίτηση αποδέχτηκε και υιοθέτησε την ερμηνεία που δόθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα στο άρθρο 49 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 1/1990 και προχώρησε στην απόρριψη του αιτήματος του αιτητή χωρίς οποιαδήποτε άλλη διερεύνηση.

Η ερμηνεία που δόθηκε στο άρθρο αυτό ήταν ότι η προηγούμενη αρχαιότητα θα πρέπει να έχει αποκτηθεί με την υπηρεσία του υποψηφίου στην αμέσως προηγούμενη θέση στη δημόσια υπηρεσία, εννοώντας την Κυπριακή δημόσια υπηρεσία. Το αποτέλεσμα της ερμηνείας αυτής είναι, ουσιαστικά, ο εκ προοιμίου αποκλεισμός του ενδεχομένου αναγνώρισης προηγούμενης υπηρεσίας υπαλλήλου που απασχολείται στην Κυπριακή δημόσια υπηρεσία ακόμα και όταν αυτή η προηγούμενη υπηρεσία ήταν σε όμοια ή παρόμοια δραστηριότητα.

Ο απόλυτος αυτός αποκλεισμός παραβιάζει, κατά την κρίση μου, το άρθρο 45 της Συνθήκης. Σχετική είναι η απόφαση στην οποία παραπέμπτουν οι συνήγοροι του αιτητή, C-419/92 Ingetraut Scholz κατά Opera Universitaria του Κάλιαρι, Cinzia Porcedda, 23.2.1994 όπου το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ερμηνεύοντας το άρθρο 45 (πρώην 48) της Συνθήκης ανέφερε:

«. έχει την έννοια ότι, όταν ένας δημόσιος οργανισμός κράτους μέλους, επ' ευκαιρίας προσλήψεως προσωπικού σε θέσεις που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 48, παράγραφος 4 της Συνθήκης, προτίθεται να λάβει υπόψη τις προηγούμενες δραστηριότητες που άσκησαν οι υποψήφιοι στο πλαίσιο της δημόσιας διοικήσεως, ο οργανισμός αυτός δεν μπορεί, έναντι των κοινοτικών υπηκόων, να προβεί σε διάκριση ανάλογα με το αν οι δραστηριότητες ασκήθηκαν σε δημόσια υπηρεσία του ιδίου αυτού κράτους μέλους ή σε δημόσια υπηρεσία άλλου κράτους μέλους.»

Το Άρθρο 1Α του Συντάγματος κατοχυρώνει την υπεροχή της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας ως επίσης και των υποχρεώσεων της Κύπρου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι διατάξεων του Συντάγματος που ακυρώνουν τα πιο πάνω. Το Άρθρο 179.2 του Συντάγματος προνοεί, μεταξύ άλλων, ότι κανένας νόμος και καμία πράξη ή απόφαση οποιουδήποτε οργάνου ή αρχής που ασκεί εκτελεστική εξουσία μπορεί να είναι με οποιονδήποτε τρόπο αντίθετη ή ασύμφωνη όχι μόνο με τις διατάξεις του Συντάγματος αλλά και με οποιανδήποτε υποχρέωση επιβάλλεται στην Κύπρο ως αποτέλεσμα της συμμετοχής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.   

Η ερμηνεία που δίδει η καθ' ης η αίτηση στις πρόνοιες του άρθρου 49 του Νόμου 1/90 είναι, για τους λόγους που εξήγησα πιο πάνω, αντίθετη τόσο με τις υποχρεώσεις της Κύπρου ως αυτές προκύπτουν από το άρθρο 45 της Συνθήκης όσο και με το άρθρο 7 του Κανονισμού 492/2011.

Το καθήκον της μη εφαρμογής εθνικής νομοθεσίας που αντίκειται στο κοινοτικό δίκαιο δεν ανήκει μόνο στα εθνικά δικαστήρια αλλά και σε όλα τα κρατικά όργανα και διοικητικές αρχές (C-103/88 Fratelli Costanzo v. Comune di Milano, 22.6.1989, C198/01 Consorzio Industrie Fiammiferi (CIF) v. Autorita Garante della Concorrenza e del Mercato, 9.9.2003).

Συνεπώς, καταλήγω ότι ο λόγος που προβάλλει ο αιτητής και αφορά παραβίαση του κοινοτικού δικαίου ευσταθεί. Εν όψει της κατάληξής μου αυτής, η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής καθίσταται αλυσιτελής.

Υπόθεση Αρ. 6370/2013 (Μιχαήλ Παπά)

Οι λόγοι ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής αφορούν σε παραβίαση της αρχής της καλής πίστης και χρηστής διοίκησης, παραβίαση του άρθρου 7 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 492/2011 και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και έλλειψη αιτιολογίας.

Η υπόθεση αυτή διαφοροποιείται ως προς τα γεγονότα με την 5731/2013. Συγκεκριμένα, ενώ στο πρακτικό της ημερομηνίας 16.9.2010 η καθ' ης η αίτηση αναφέρει ότι αναγνωρίζει την προηγούμενη υπηρεσία του αιτητή και αποφασίζει να καταχωρηθεί στον κατάλογο αρχαιότητας, με την επιστολή της ημερομηνίας 26.9.2013 συμπληρώνει την απόφασή της λέγοντας ότι η αρχαιότητα του αιτητή θα υπολογίζεται με βάση την ημερομηνία διορισμού του στην Κυπριακή δημόσια υπηρεσία.

Στην πραγματικότητα, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο των πρακτικών της συνεδρίας της ημερομηνίας 23.9.2013 στην οποία εξετάστηκαν τα ερωτήματα που έθεσε ο αιτητής με την επιστολή του ημερομηνίας 21.12.2012, η καθ' ης η αίτηση τροποποίησε την απόφασή της στη βάση της λογικής με την οποία απορρίφθηκε και το αίτημα του αιτητή στην 5731/2013.

Από τα πρακτικά των αποφάσεων της καθ' ης η αίτηση προκύπτει, επίσης, ουσιώδης πλάνη ως προς την τοποθέτηση του αιτητή εφόσον γίνεται αναφορά στο πρακτικό ημερομηνίας 16.9.2010 αφενός περί αναγνώρισης της προηγούμενης υπηρεσίας του από 10.7.2004 και αφετέρου περί μη διατάραξης της αρχαιότητας των υπόλοιπων προσώπων που διορίστηκαν στα πλαίσια της ίδιας διαδικασίας με τον αιτητή, το 2010.

Η απόφαση αυτή, επομένως, πάσχει πολυσχιδώς. Πάσχει τόσο για λόγους παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης, καλής πίστης και ουσιώδους πλάνης αλλά και για λόγους που αφορούν παραβίαση της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας εφόσον συγκεκαλυμμένα η απόφαση της καθ' ης η αίτηση στερεί από τον αιτητή τα δικαιώματά του με βάση το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Καταλήγω για τους λόγους που έχω εξηγήσει ότι οι προσφυγές επιτυγχάνουν με €1400 έξοδα πλέον Φ.Π.Α. υπέρ εκάστου αιτητή και εναντίον της καθ' ης η αίτηση.

Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται.

 Ολόκληρη η απόφαση ΕΔΩ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










341