Η διδακτική της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας, στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών προγραμμάτων που προσφέρει η Σχολή Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ήταν το θέμα εκδήλωσης, με τίτλο «Προτάσεις για τη διδακτική της πεζογραφίας του 19ου αιώνα: Γ. Μ. Βιζυηνός ¬- Α. Παπαδιαμάντης».
Η κεντρική ομιλήτρια, κ. Γεωργία Πατερίδου, επίκουρη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Ανοικτού Πανεπιστημίου Ελλάδας, αναφέρθηκε στην θεωρία της λογοτεχνίας, τονίζοντας πως αυτή προϋποθέτει σύνθεση, καθώς για το λογοτεχνικό κείμενο , λαμβάνονται υπόψη, ο συγγραφέας, το κείμενο του, ο συνδυασμός των λέξεων και το αναγνωστικό κοινό.
Παρουσίασε στη συνέχεια δύο από τους πιο γνωστούς ΄Ελληνες πεζογράφους, τον Γεώργιο Βιζυηνό και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Μίλησε για το έργο και τη βιογραφία τους. «Ολοκληρωμένο σε ελάχιστο χρόνο, έτσι που να φαίνεται σχεδόν ενιαίο στη σύλληψη και την εκτέλεση του, το διηγηματογραφικό έργο του Βιζυηνού αποτελεί αναμφισβήτητα μια ζωντανή συνύπαρξη αντιθέσεων», είπε. «Αυτό που ξεχωρίζει τον Βιζυηνό από τους άλλους διηγηματογράφους της γενιάς του, είναι η ενασχόληση του με τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του, στην αποτύπωση του οποίου δίνεται προτεραιότητα έναντι της εξωτερικής πραγματικότητας, η οποία μοιάζει να είναι απατηλή», πρόσθεσε, αναφερόμενη κυρίως στο διήγημα Μοσκώβ-Σελήμ(1895).
Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, επισήμανε πως έγραψε συνολικά 175 διηγήματα, σε πολλά από τα οποία υπερισχύει μια νοσταλγία για το χαμένο παρελθόν ή τα χαμένα ιδανικά. «Στα αθηναϊκά διηγήματα του, υπερτερεί το αίσθημα της απομόνωσης, της εξορίας και της έκπτωσης. Ο Παπαδιαμάντης αποτυπώνει όχι μόνο εντυπώσεις ή δεδομένα, αλλά κυρίως σκέψεις, επιθυμίες και οράματα, πολλές φορές σκοτεινά ή απροσδιόριστα», επισήμανε.
Η κ. Πατερίδου, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη « Φόνισσα», όπου ο συγγραφέας χειρίζεται με θαυμαστό τρόπο, τα πολύπλοκα ζητήματα του εγκλήματος και της τιμωρίας, της δυνατότητας του ατόμου να ορίζει τη μοίρα του, τις επιπτώσεις των κοινωνικών συνθηκών στη ζωή των ανθρώπων, αλλά και τη σημασία της θεϊκής τάξης. «Το τέλος της Φόνισσας έχει δημιουργήσει πολλές συζητήσεις και έχει γίνει θέμα διαφορετικών ερμηνειών», κατέληξε.
Ακολούθησαν ευρύτατη συζήτηση ανάμεσα στο κοινό και την ομιλήτρια σχετικά με τους διάφορους τρόπους διδακτικής αυτών των κειμένων, προβληματισμοί πάνω στα έργα των δύο Ελλήνων πεζογράφων, καθώς και αναφορές σχετικά με την λογοτεχνία του 19ου αιώνα.
