Η ΔΗΚΙ Δασκάλων με ανακοίνωση της εισηγείται, όπως οι εκπαιδευτικοί συμφωνήσουν σε μια έκτακτη εισφορά ύψους μέχρι 2% , ωσότου εξέλθουμε από την κρίση, ώστε να μην μείνουν αδιόριστοι την επόμενη σχολική χρονιά οι συνάδελφοι που διορίστηκαν φέτος.
Αναφέρει στην ανακοίνωσή της:
"Την ώρα που το κράτος παλεύει για επανεκκίνηση της κυπριακής οικονομίας, ίσως η μόνη ελπίδα που μένει για τον τόπο αλλά και τους κυβερνώντες είναι η προστασία της Παιδείας, της μόνης ελπίδας που παρέμεινε σ΄ αυτό το παρακμιακό τοπίο των ημερών που διανύουμε. Κανένας επίσης δεν πρέπει να ξεχνά ότι η επένδυση στην Παιδεία επιφέρει μακροπρόθεσμα οικονομικές αποδόσεις. Η κοινωνική διάσταση του σχολείου και ο κοινωνικός ρόλος του εκπαιδευτικού αναδεικνύονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Το σχολείο θα αποτελεί για πολλούς από τους μαθητές μας το μόνο καταφύγιο για να απαλύνει τη δύσκολη καθημερινότητα που θα έχουν να αντιμετωπίσουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Ως εκ τούτου, οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να συνυπολογίζονται για σκοπούς στελέχωσης στην ογκώδη δεξαμενή των δημοσίων υπαλλήλων.
Έστω και την υστάτη και προτού υπογραφτεί η δανειακή σύμβαση, ως εκπαιδευτικές οργανώσεις έχουμε τουλάχιστον υποχρέωση να διατυπώσουμε την αντίθεσή μας σε μνημονιακούς διακανονισμούς που πληγώνουν το δημόσιο σχολείο, όπως η αύξηση του διδακτικού χρόνου και να εισηγηθούμε τρόπους που θα διασφαλίζουν την ποιότητα και θα εξυγιαίνουν τα κακώς έχοντα στον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά παράλληλα δε θα οδηγούν συναδέλφους μας στην απόγνωση της ανεργίας.
Συγκεκριμένα η Δημοκρατική Κίνηση Δασκάλων & Νηπιαγωγών πιστεύει πως:
Η ΔΗΚΙ έχοντας ως γνώμονά της τη βελτίωση της ποιότητας του Δημόσιου Σχολείου, των καλώς νοουμένων συμφερόντων των εκπαιδευτικών αλλά κυρίως την ανόρθωση του Τόπου, είναι έτοιμη με υπευθυνότητα και εντιμότητα να λάβει μέρος σε ένα διάλογο για εξυγίανση της Δημόσιας Παιδείας. Δεν μπορούμε ως πολίτες και ως εκπαιδευτικοί να απαιτούμε εξυγίανση των θεσμών, ένα κράτος διαφάνειας και κοινωνικής δικαιοσύνης και την ίδια στιγμή να εθελοτυφλούμε στα κακώς έχοντα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ό, τι δεν αντιμετωπιστεί άμεσα θα έχουμε να το ξεπληρώσουμε πιο μετά με δυσχερέστερα μέτρα από αυτό της αύξησης του διδακτικού χρόνου».