ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Στην Έκθεση της ΕΕΥ για το 2017¹ αναφέρεται ότι το ποσοστό των ανδρών εκπαιδευτικών στην ευρύτερη² Δημοτική Εκπαίδευση είναι μόλις 15,41% έναντι ποσοστού 84,49% των γυναικών³. Κάθε επτά δάσκαλοι οι έξι είναι γυναίκες και μόνο ο ένας άνδρας.
Οι άνδρες στο ρετιρέ και οι γυναίκες στα υπόγεια.
Αν και οι άνδρες είναι μια ισχνή μειοψηφία, εντούτοις εκπροσωπούνται δυσανάλογα στις ψηλές θέσεις της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Όσο ανεβαίνουμε στην ιεραρχία, τόσο αυξάνεται το ποσοστό των ανδρών. Έτσι έχουμε:
Προφανώς λοιπόν οι άνδρες στη Δημοτική Εκπαίδευση είναι μια προνομιούχα μειονότητα «Τουρκοκυπριακού⁹» τύπου.
Συνδικαλισμός γένους αρσενικού
Σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο της ΠΟΕΔ, που βγήκε στη δημοσιότητα με τη πρόσφατη διαμάχη για το συνδικαλιστικό χρόνο, προκύπτουν τα ακόλουθα ενδιαφέροντα δεδομένα:
Η ΠΟΕΔ, μια γυναικεία κατά βάση συντεχνία, εκπροσωπείται στη συντριπτική της πλειοψηφία από άντρες. Ίσως θα έπρεπε να υπάρχει ποσόστωση για να υπάρχει ικανός αριθμός γυναικών στη συντεχνία.
Σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση¹¹ της Επιτρόπου για την ισότητα των φύλων
«Οι άνδρες υπερτερούν αριθμητικά στις ιεραρχικά ψηλότερες θέσεις, ακόμη και σε τομείς στους οποίους αριθμητικά είναι λιγότεροι, πράγμα το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα στερεότυπα για το ρόλο και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία λειτουργούν ακόμη και σήμερα ως εμπόδια για την ανέλιξη τους στο χώρο της εργασίας.»
Κλασικό παράδειγμα της διαπίστωσης αυτής είναι η Δημοτική Εκπαίδευση, στην οποία, όπως έχουμε αποδείξει οι γυναίκες βρίσκονται στα υπόγεια και οι άντρες στο ρετιρέ. Το γεγονός ότι ελάχιστοι άντρες βρίσκονται στη Δημοτική Εκπαίδευση και ακόμα πιο λίγοι από αυτούς είναι μάχιμοι, δείχνει πόσο υποβαθμισμένο, στην στρεβλή κοινωνική συνείδηση, είναι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Πρόκειται για «γυναικείο» επάγγελμα δεύτερης «διαλογής» το οποίο οι άνδρες σνομπάρουν. Για το λόγο αυτό και για να σατιρίσω την κατάσταση, αποκρίνομαι σε όσους με ρωτούν ότι είμαι «μια γριά αρσενική δασκάλα…»
Σημειώσεις