Το Διοικητικό Δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα της εκπαιδευτικού ΧΧΧΧ Ζαντή, να εκδικαστούν τα έξοδα προσφυγής της υπέρ της. Η Ζαντή καταχώρησε αρχικά προσφυγή εναντίον της ΕΕΥ μέσω του Υπουργείου Παιδείας επειδή, η απασχόληση της δεν μετατράπηκε σε αορίστου χρόνου.
Ως δηλώθηκε στο Δικαστήριο, το αίτημα της αιτήτριας για μετατροπή της απασχόλησής της σε απασχόληση αορίστου χρόνου, ενώ αρχικώς απορρίφθηκε, μετά την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, το καθεστώς της αιτήτριας άλλαξε και η απασχόλησή της μετατράπηκε σε απασχόληση αορίστου χρόνου.
Εκφράστηκε εκ μέρους του ευπαιδεύτου συνηγόρου της, πρόθεση απόσυρσης της προσφυγής. Ανέκυψε όμως ζήτημα εξόδων από την πλευρά της, η οποία ισχυρίστηκε ότι από τη στιγμή που το αίτημα της ικανοποιήθηκε μετά την καταχώρηση της προσφυγής, αυτή δικαιούται τα έξοδά της.
Η Ζαντή διεκδίκησε τα έξοδα, πλην όμως αυτά δεν τα κέρδισε κανείς…
«Ε. ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Η αιτήτρια άσκησε την παρούσα αίτηση ακυρώσεως και ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η όλη στάση και/ή μεταχείριση που τυγχάνει η Αιτήτρια ως φαίνεται στην απάντηση ημερομηνίας 30.11.2017 (Παράρτημα Α) του Καθ' ου η Αίτηση να απορρίψει το καθόλα δικαιολογημένο αίτημα της Αιτήτρια κατά το δημόσιο δικαίωμα της για μετατροπή της απασχόλησης της σε απασχόληση αορίστου χρόνου, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»
Η αιτήτρια, είναι εγγεγραμμένη στον Πίνακα διοριστέων καθηγητών Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής, βάσει αίτησης που υπέβαλε προς τούτο, στις 23.7.2007.
Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, κατά συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, αποφάσισε το διορισμό της αιτήτριας, πάνω σε έκτακτη βάση, προκειμένου αυτή να ασκεί τα καθήκοντα Καθηγητή Συμβουλευτικής και Επαγγελματικής Αγωγής σε σχολεία Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης, στη βάση συγκεκριμένων όρων υπηρεσίας, για συγκεκριμένα κάθε φορά χρονικά διαστήματα, προς αντικατάσταση εκπαιδευτικών που απουσίαζαν προσωρινά.
Όπως προκύπτει από την Ένσταση που έχει καταχωρηθεί από τη Δημοκρατία, το Υπουργικό Συμβούλιο, στη συνεδρία του ημερομηνίας 18.5.2017 ενέκρινε Πολιτική για κατοχύρωση όσων εκπαιδευτικών θα είχαν συμπληρωμένους 30 μήνες υπηρεσίας μέχρι τις 31.8.2017, ως υπάλληλοι αορίστου χρόνου, με βάση τις διατάξεις του περί Εργοδοτουμένων με Εργασία Ορισμένου Χρόνου (Απαγόρευση Δυσμενούς Μεταχείρισης) Νόμου του 2003, Ν. 98(Ι)/2003 ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, μετά και από γνωμάτευση από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, προχώρησε στην μετατροπή της απασχόλησης όλων των δικαιούχων υποψηφίων εκπαιδευτικών λειτουργών, σε απασχόληση αορίστου χρόνου.
Συγκεκριμένα, καθώς αναφέρεται στην Ένσταση των καθ' ων η αίτηση, η αιτήτρια κατά την 31.8.2017 δεν είχε συμπληρώσει συνολική υπηρεσία 30 μηνών απασχόλησης με σύμβαση, αλλά μέχρι την 31.8.2017, είχε συμπληρώσει 27 μήνες και 24 μέρες απασχόλησης με σύμβαση.
Με επιστολή ημερομηνίας 30.11.2017, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας γνωστοποίησε στην αιτήτρια την ακόλουθη απόφαση, τη νομιμότητα της οποίας προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή:-
«Θέμα: Αίτημα για μετατροπή απασχόλησης σε απασχόληση αορίστου χρόνου
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερομηνίας 10.11.2017 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:
2. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που υπάρχουν στον προσωπικό σας φάκελο, μέχρι 31.8.2017, η συνολική προϋπηρεσία σας από συμβάσεις ανερχόταν σε 27 μήνες και 24 ημέρες.
3. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, σε απαντητική επιστολή προς την Επιτροπή, με ημερομηνία 12.9.2017, γνωμοδότησε ότι δεν υπάρχει λόγος μετατροπής απασχόλησης σε αορίστου χρόνου στην περίπτωση εκπαιδευτικού που διορίστηκε με σύμβαση για τη σχολική χρονιά 2017 - 2018 και συμπλήρωσε 30 μήνες προϋπηρεσίας με σύμβαση μετά την 1.9.2017.
4. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή αποφάσισε να μην μετατρέψει την απασχόλησή σας σε αορίστου χρόνου, αφού μέχρι 1.8.2017 δεν συμπληρώσατε συνολική υπηρεσία 30 μηνών απασχόλησης με σύμβαση.»
Στην Ένσταση, η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας, προέβαλε τρείς προδικαστικές ενστάσεις, ήτοι ότι - (α) ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη και ως εκ τούτου, αυτή δεν υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, (β) ότι το Διοικητικό Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εκδικάσει ζητήματα απασχόλησης αορίστου χρόνου, εφόσον η σχέση αυτή εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου και αρμόδιο είναι το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών και (γ) ότι η αιτήτρια κωλύεται να προωθεί την παρούσα προσφυγή, λόγω δεδικασμένου, εφόσον για το συγκεκριμένο ζήτημα, έχουν ληφθεί ήδη αποφάσεις από το Δικαστήριο.
Μετά την καταχώρηση της Ένστασης και προτού καταχωρηθεί εκ μέρους της αιτήτριας η γραπτή της αγόρευση, ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, εξέφρασε την πρόθεση απόσυρσης της προσφυγής, καθότι το αίτημά της ικανοποιήθηκε από τη Διοίκηση.
Ως δηλώθηκε στο Δικαστήριο, το αίτημα της αιτήτριας για μετατροπή της απασχόλησής της σε απασχόληση αορίστου χρόνου, ενώ αρχικώς απορρίφθηκε, μετά την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, το καθεστώς της αιτήτριας άλλαξε και η απασχόλησή της μετατράπηκε σε απασχόληση αορίστου χρόνου.
Εκφράστηκε εκ μέρους του ευπαιδεύτου συνηγόρου της, πρόθεση απόσυρσης της προσφυγής. Ανέκυψε όμως ζήτημα εξόδων από την πλευρά της, η οποία ισχυρίστηκε ότι από τη στιγμή που το αίτημα της ικανοποιήθηκε μετά την καταχώρηση της προσφυγής, αυτή δικαιούται τα έξοδά της.
Αντίθετη ήταν η στάση της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τις θέσεις της ευπαιδεύτου συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση, το αίτημα της αιτήτριας για μετατροπή της απασχόλησης της σε αορίστου χρόνου, δεν ικανοποιήθηκε λόγω της προσφυγής. Επέμεινε, η συνήγορος, στις προδικαστικές ενστάσεις, όπως αυτές τέθηκαν στην Ένσταση που καταχωρήθηκε εκ μέρους της Δημοκρατίας, καταλήγοντας ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, χωρίς οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Στα πλαίσια της διαφωνίας που ανέκυψε και μη ύπαρξης συμφωνίας ως προς το μοναδικό ζήτημα που παρέμεινε, ήτοι το θέμα του κατά πόσον η αιτήτρια δικαιούται τα έξοδα της παρούσας προσφυγής, δόθηκαν οδηγίες όπως καταχωρηθούν γραπτές αγορεύσεις, κυρίως ως προς το ζήτημα της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου.
Στη βάση της κατάληξης, κρίνεται ότι τα έξοδα για την απόσυρση της παρούσας προσφυγής, ακολουθώντας το αποτέλεσμα, δεν θα πρέπει να επιδικασθούν υπέρ της αιτήτριας. Λόγω του ότι αυτά δεν διεκδικήθηκαν από τους καθ' ων η αίτηση, η προσφυγή απορρίπτεται, ως αποσυρθείσα, χωρίς έξοδα».
Ολόκληρη η απόφαση ΕΔΩ
