ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ*
Τα δεδομένα, όσο αφορά στις εξελίξεις γύρω από το Νέο Σύστημα Διορισμών (ΝΣΔ) στην εκπαίδευση, έχουν περίπου διαμορφωθεί ως εξής: Η ΟΕΛΜΕΚ, με οριακή πλειοψηφία, αποδέχτηκε την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (ΥΠΠ), με συνέπεια να έχει μοιραστεί σε δύο «στρατόπεδα» και να βρίσκεται υπό το φάσμα της διάσπασης. Η ΟΛΤΕΚ αποδέχεται την πρόταση του ΥΠΠ. Η ΠΟΕΔ, με πλήρη ομοφωνία ανάμεσα στις διάφορες κινήσεις, παραμένει σταθερή στη θέση της για εξαίρεση όλων όσοι εργάζονται. Παράλληλα όλα τα κόμματα, με εξαίρεση ένα μόνο κόμμα, ζητούν τη διασφάλιση όλων όσοι εργάζονται και μετά την εφαρμογή ενός ΝΣΔ. Ένα κόμμα μάλιστα έχει προχωρήσει και στη δημόσια κατάθεση συγκεκριμένης πρότασης που απέχει έτη φωτός από την πρόταση του ΥΠΠ. Οι διάφορες Συνομοσπονδίες Γονέων αποδέχονται μεν την πρόταση, χωρίς όμως να έχουν έντονες απόψεις δε! Με την πάροδο μάλιστα του χρόνου και των εξελίξεων, δείχνουν να κατανοούν τους λόγους για εξαίρεση όλων όσοι εργάζονται.
Ως εκ τούτου, και έχοντας υπόψη ότι οποιοδήποτε ΝΣΔ θα πρέπει να περάσει (50% +1 ψήφο) από τη Βουλή, είναι πασιφανές ότι η πρόταση του ΥΠΠ δεν έχει τύχη στη Βουλή. Επομένως ο Υπουργός Παιδείας οφείλει να σκεφτεί εναλλακτικές προτάσεις και να αναθεωρήσει τις αρχικές του απόψεις. Η προσφορά θέσεων μονιμοποίησης, ως αντάλλαγμα αποδοχής του ΝΣΔ, δείχνει να μην είναι αρκετή, από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος αυτής αφορά υποσχέσεις για το μέλλον. Ειδικά μάλιστα όταν ο κλάδος της εκπαίδευσης έχει πέσει θύμα της αθέτησης πολλών δεσμεύσεων (επαναδιορισμός συμβασιούχων, ώρες υπεύθυνου τμήματος, ώρες για Η/Υ, ώρες για ενίσχυση κτλ.) τα τελευταία πέντε χρόνια!
Με βάση λοιπόν τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί, το ΥΠΠ οφείλει να αποδεχτεί την πρόταση της ΠΟΕΔ για μετάθεση της εφαρμογής οποιουδήποτε ΝΣΔ για το μέλλον. Όταν λέμε στο μέλλον δεν εννοούμε κάτι αόριστο, αλλά συγκεκριμένη χρονολογία, η οποία θα καθοριστεί μέσα από διάλογο στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων (μονιμοποιήσεις, αφυπηρετήσεις κτλ.)
Πέρα από το πιο πάνω, πιστεύω ότι ο ΥΠΠ πρέπει να απαλλαγεί και από το βραχνά του χρόνου, που ο ίδιος έχει προκαλέσει. Οφείλει να μπει σε έναν εντατικό διάλογο χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα με τις εκπαιδευτικές οργανώσεις. Στόχος αυτού του διαλόγου, πέρα από τον καθορισμό της χρονολογίας εφαρμογής του ΝΣΔ, θα είναι και η σύνταξη μιας καινούριας πρότασης που θα λαμβάνει υπόψη της τις ιδιαιτερότητες κάθε βαθμίδας. Γιατί το ΥΠΠ να παραμένει προσκολλημένο στην εφαρμογή του ίδιου ΝΣΔ σε όλες τις βαθμίδες; Γιατί να μην ετοιμαστούν διαφορετικά σχέδια για κάθε βαθμίδα; Γιατί να μην εφαρμοστούν σε διαφορετική χρονολογία; Άλλωστε και το υφιστάμενο σύστημα διορισμού δεν είναι απολύτως το ίδιο σε όλες τις βαθμίδες (π.χ προϋπηρεσιακή για Μέση που δεν υπάρχει στη Δημοτική κ.ά).
Συνοψίζοντας τις εισηγήσεις θα έλεγα ότι το ΥΠΠ θα πρέπει άμεσα να αναστείλει όλες τις σκέψεις και δράσεις που έχει για το ΝΣΔ. Ακολούθως να διορίσει ξεχωριστές επιτροπές για κάθε βαθμίδα. Η κάθε επιτροπή σε συνεργασία με την επηρεαζόμενη εκπαιδευτική οργάνωση να ετοιμάσουν το δικό τους ξεχωριστό (πρόνοιες, χρονολογία εφαρμογής, μοριοδότηση,..) ΝΣΔ που θα είναι προϊόν εντατικού διαλόγου και, κυρίως, προϊόν συμφωνίας. Πιστεύω ότι έτσι όλοι θα βγουν κερδισμένοι, υιοθετώντας μιαν win-win situation!
Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να οδηγηθούμε σε μέτρα αντίδρασης από πλευράς των εκπαιδευτικών οργανώσεων, ειδικά εάν ο ΥΠΠ αποφασίσει μονομερώς να προχωρήσει. Με τον «κίνδυνο» βέβαια και για εκείνον να το πάρει στη Βουλή και να εισπράξει ένα τεράστιο ΟΧΙ. Κανείς δεν το αποκλείει. Ο καθένας ας αναλογιστεί τις ευθύνες του, όπως λέει και ο ίδιος ο Υπουργός.
*Πρόεδρος Ε.Ε ΠΟΕΔ ΠΑΦΟΥ, Μέλος Γραμματείας ΔΗΚΙ
