ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΘΕΟΑΧΑΡΟΥΣ*
Τους τελευταίους μήνες, οι καταιγιστικές εξελίξεις που αφορούν στον πυρήνα της Διοίκησης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, όπως προβάλλονται με πηχυαίους τίτλους σε όλα σχεδόν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (έντυπα και ηλεκτρονικά) πλήττουν ανεπανόρθωτα για μια εισέτι φορά το κύρος του και καθιστούν επιτακτική την παρέμβαση κάθε αρμοδίου δικαιοδοτικού οργάνου. Οι ειδήσεις για σκάνδαλα και εξόφθαλμες οικονομικές και διοικητικές παρατυπίες της Διοίκησης του Ιδρύματος, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας για λήψη άμεσων μέτρων, καταρρακώνουν βάναυσα, απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα τη δημόσια εικόνα του Πανεπιστημίου, το κύρους του καταξιωμένου ακαδημαϊκού του προσωπικού και της εν συνόλω πανεπιστημιακής κοινότητας.
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι η εσκεμμένη ευθυνοφοβία, η ανέξοδη ρητορεία, η καταφανής προσβολή των νόμιμων και δημοκρατικών διαδικασιών, οι ομαδοποιήσεις και ο φραξιονισμός που θυμίζουν ανελεύθερα καθεστώτα του παρελθόντος συγκροτούν μια αχλή διαπλοκής σε όλο το φάσμα της δράσης του Ιδρύματος. Σε αυτή την κατεύθυνση την καίρια ευθύνη έχουν πρόσωπα με όνομα, ιδιότητα, διεύθυνση και τηλέφωνο, γνωστά σε όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Την περασμένη βδομάδα, η Πρύτανης του ΤΕΠΑΚ σε ένα «κρεσέντο» κομπορρημοσύνης, ως άλλη Καίσαρας υποκατέστησε την ίδια τη Σύγκλητο και εν ονόματι αυτής απέστειλε επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην οποία πρότεινε συγκεκριμένο άτομο ως κατάλληλο (και άλλο ως ακατάλληλο) για την προεδρία του Συμβουλίου του Ιδρύματος, επιχειρώντας ξεκάθαρα να προκαταλάβει τη διαδικασία διαβούλευσης για διορισμό του νέου Προέδρου και Αντιπροέδρου του Πανεπιστημίου. Το «προορατικό» χάρισμα της Πρυτάνεως θριάμβευσε για μια ακόμη φορά, θυμίζοντας το γνωστό: «των οικιών ημών εμπιπραμένων … αυτή …. διορίζει!!».
Η θέση του εκάστοτε πρύτανη είναι να δρα ως θεματοφύλακας των διαδικασιών, των κανόνων και κανονισμών που διέπουν τη λειτουργία του Πανεπιστημίου. Δυστυχώς, η παρούσα Διοίκηση, από τη στιγμή του διορισμού της ως προέδρου της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής και εσχάτως ως πρυτάνεως, επιδεικνύει μια σταθερή ροπή προς την κατά το δοκούν ερμηνεία κανόνων, κανονισμών, νομοθεσιών και διαδικασιών. Συγκεκριμένα, η πρύτανης, κατά τρόπο παράτυπο και παράνομο, διατηρεί μόνιμη θέση στο Πανεπιστήμιο Κύπρου η οποία αν και είναι χωρίς απολαβές της δίνει το δικαίωμα με τη συμπλήρωση της θητείας της ως πρύτανης στο ΤΕΠΑΚ να επιλέξει αν θα παραμείνει απλό μέλος ΔΕΠ στο ΤΕΠΑΚ ή αν θα επιστρέψει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είναι ευκόλως αντιληπτό ότι από τη στιγμή που οι όποιες αποφάσεις και ενέργειές της δεν συνεπάγονται για την ίδια (πολιτικό) κόστος της δίνουν τη δυνατότητα να ελίσσεται καθώς ανά πάσα στιγμή έχει την πολυτέλεια (σε μια χώρα 150.000 ανέργων) να επιλέγει ανάμεσα σε δύο υψηλόμισθες θέσεις. Και όλα αυτά τη στιγμή που αποστερεί από άλλους επιστήμονες το δικαίωμα διεκδίκησης της θέσης της στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Η πρύτανης, σε εκθέσεις της Γενικής Ελέγκτριας χαρακτηρίζεται ως η υπεύθυνη για την υπογραφή συμβολαίων τα οποία κρίνονται ως ετεροβαρή και επιζήμια για το Πανεπιστήμιο. Συμβόλαια όπως αυτό της βιβλιοθήκης του Δήμου Λεμεσού, του κτηρίου Συμεών που ούτε κτήριο δεν είναι, καθώς εξακολουθεί εδώ και πέντε χρόνια να βρίσκεται στο στάδιο της εκσκαφής, το κτήριο Eastland, δημιούργησαν ζημιές εκατομμυρίων στα δημόσια ταμεία. Η καταφανώς φαιδρή δικαιολογία της πρυτάνεως ότι υπέγραφε καλή τη πίστη στις υποδείξεις των υφισταμένων της τα συμβόλαια, δεν εξυπηρετεί σε τίποτε άλλο παρά στη διαιώνιση των προβλημάτων και της συνέχισης του διασυρμού του Πανεπιστημίου και εγείρει ερωτηματικά για την πειθαρχική και ποινική διαχείριση του ζητήματος σε μια χώρα που καταδυναστεύεται από το μνημόνιο και όλους όσους μας οδήγησαν σε αυτό.
Η πρύτανης, με την ανάληψη των καθηκόντων της τον Ιανουάριο του 2012 για άγνωστους λόγους διέταξε τον τερματισμό εσωτερικής έρευνας (η οποία είχε ήδη ολοκληρωθεί) για την ενοικίαση δύο κτηρίων («Extra» και «Συκοπετρίτης»). Για ακόμη μία φορά, η ενέργειά της αυτή αποδεικνύει την ασέβεια προς τους θεσμούς και τις διαδικασίες αλλά, κυρίως, παραβιάζει κάθε αρχή δικαίου και διαφάνειας.
Μια από τις πρώτες ενέργειες στις οποίες προέβη η πρύτανης ήταν η δημιουργία άτυπης επιτροπής πρυτανικών αρχών και κοσμητόρων, η οποία συζητά τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της Συγκλήτου πριν από κάθε συνεδρία του σώματος. Η πρύτανης σε πολλές περιπτώσεις χαρακτήρισε απροκάλυπτα το σώμα αυτό ως το αντίπαλο δέος της Συντεχνίας Ακαδημαϊκού Προσωπικού (ΣΑΠ-ΤΕΠΑΚ). Προφανώς ίσως γιατί θεωρεί ότι το δίκαιο της ισχύος, όπως παρατηρείται στις αχανείς ζούγκλες πάλι θριαμβεύει. Παρεμπιπτόντως, η ίδια επιλέγει προκλητικά να αγνοεί τις τεκμηριωμένες θέσεις, αλλεπάλληλες εκκλήσεις και συλλογικές προτάσεις της Συντεχνίας Ακαδημαϊκού Προσωπικού. Την ίδια στιγμή βέβαια, υιοθετεί και παρουσιάζει ως δικές της επιτυχίες, κεκτημένα τα οποία επιτυγχάνει η ΣΑΠ-ΤΕΠΑΚ.
Κατά την περίοδο 2009 και 2010 (όπου η κα Κεραυνού εκτελούσε χρέη Προέδρου) και ενώ οι προϋπολογισμοί του ΤΕΠΑΚ προνοούσαν αρκετά εκατομμύρια για κατασκευή κτιρίων η ίδια προτίμησε την αλόγιστη σπάταλη (βλ. επιλογή ενοικίασης και ταυτόχρονης επιδιόρθωσης κτιρίων) επιδιορθώνοντας κτίρια ιδιωτών με κονδύλια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για αγορά κτιρίων ή κατασκευή ιδιόκτητων κτιρίων (επισήμανση Γεν. Ελέγκτριας).
Παρά την πολύ μεγάλη δημοσιότητα που έλαβε το θέμα της προκλητικής χρήσης από την ίδια του υπηρεσιακού αυτοκινήτου του Πανεπιστημίου για μεταφορά της από τη Λευκωσία στη Λεμεσό και αντίστροφα, η πρύτανης εξακολουθεί να εμμένει στην αξίωση να καταβάλλει ο Κύπριος φορολογούμενος ποσό της τάξης των 46.000 ευρώ το χρόνο για να εξυπηρετεί την δήθεν αδυναμία της να οδηγήσει στον αυτοκινητόδρομο! Παράλληλα, προκαλούν οι ψευδείς δικαιολογίες ότι το αυτοκίνητο χρησιμοποιείται και για τη μεταφορά άλλων φιλοξενουμένων ή υπηρεσιακών προσώπων του ΤΕΠΑΚ.
Οι ενέργειες και η συμπεριφορά της δεν της αφήνουν άλλη επιλογή από το να υποβάλει άμεσα την παραίτησή της και να αφήσει την ακαδημαϊκή κοινότητα του ΤΕΠΑΚ να επιλέξει από μόνη της την ηγετική πυραμίδα η οποία θα αναλάβει την κολοσσιαία προσπάθεια να επαναφέρει το Ίδρυμα στη θέση που του αρμόζει στις συνειδήσεις των Κυπρίων πολιτών. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιούται ο οποιοσδήποτε να χρησιμοποιεί τον τίτλο ή τον θεσμό που εκπροσωπεί ως προσωπείο για να συγκαλύψει ενέργειες παράτυπες ή/και άνομες. Δεν θα επιτραπεί να ζήσει το ΤΕΠΑΚ μέρες Πομπηίας. Το νησί δεν έχει ανάγκη από «Κεραυνοβολημένους» Καίσαρες!
*Επίκουρος καθηγητής
Πρόεδρος Συντεχνίας Ακαδημαϊκού Προσωπικού ΤΕΠΑΚ
*Το άρθρο εκφράζει προσωπικές μου απόψεις και δεν αποτελούν συλλογική τοποθέτηση της ΣΑΠ-ΤΕΠΑΚ
