ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΑΠΟΛΗ*
Δύο εργαζόμενοι που δουλεύουν στον ίδιο εργοδότη και εκτελούν τα ίδια καθήκοντα πρέπει να παίρνουν τον ίδιο μισθό. Η αρχή αυτή του εργατικού δικαίου αναφέρεται στη νομοθεσία ως « Η ίση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας ».¹ Δυστυχώς δεν εφαρμόζεται στη δημοτική εκπαίδευση για μερικές δεκάδες μουσικούς καθώς και για μικρό αριθμό δασκάλων χωρίς πανεπιστημιακά προσόντα.
Τα σχέδια υπηρεσίας καταγράφουν τα ίδια ακριβώς καθήκοντα, είτε πρόκειται για εκπαιδευτικούς με ανώτερα προσόντα είτε για εκπαιδευτικούς απόφοιτους πανεπιστημίου. Εφόσον τα καθήκοντα είναι τα ίδια σε αμφότερες των περιπτώσεων, είναι φανερό ότι δεν τίθεται ούτε τεκμηριώνεται θέμα ανεπάρκειας προσόντων. Αν αναθέτεις σε κάποιο εργαζόμενο ένα καθήκον, αξιωματικά δέχεσαι ότι είναι ικανός και προσοντούχος, διαφορετικά δεν θα έκανες την ανάθεση. Εξάλλου οι επιθεωρητές βάζουν τις ίδιες βαθμολογίες ανεξάρτητα από τα προσόντα των αξιολογούμενων, όταν παρατηρούν την ίδια απόδοση.. Η κοινή λογική και η δικαιοσύνη απαιτεί την ίση μεταχείριση. Παρόλα αυτά οι μουσικοί ανελίσσονται μέχρι την κλίμακα Α8 και οι δάσκαλοι μέχρι τη κλίμακα Α11. Η μισθολογική διαφορά είναι πέραν του 40%.
Ο παραλογισμός όμως δεν τελειώνει εδώ. Οι εκπαιδευτικοί κλίμακας Α5 – Α7 – Α8 υποβάλλονται σε συγκριτική αξιολόγηση και έχουν τις ίδιες αριθμητικές βαθμολογίες με τους υπόλοιπους χωρίς όμως να έχουν το δικαίωμα διεκδίκησης θέσεων προαγωγής.
Για απάμβλυνση του προβλήματος χωρίς οικονομικό κόστος για το κράτος, προτείνουμε τη τροποποίηση της νομοθεσίας για να δικαιούνται οι συνάδελφοι αυτοί να διεκδικήσουν θέση προαγωγής με βάση τις βαθμολογίες τους. Αφού, έτσι κι αλλιώς, υποβάλλονται ανά διετία στη δοκιμασία της αριθμητικής βαθμολογίας, θα πρέπει να τους δοθεί το δικαίωμα να διεκδικήσουν τις θέσεις προαγωγής που τους επιτρέπουν οι βαθμοί τους.
Η οικονομική κρίση δεν πρέπει να λειτουργεί ως πρόσχημα για θάψιμο υπαρκτών προβλημάτων. Πρέπει να λειτουργούμε ως σύνολο και όχι ως άτομα που αντιδρούν μόνο όταν θίγονται τα προσωπικά τους συμφέροντα. Γι’ αυτό πρέπει να νοιαστούμε για να άρουμε τις ανισότητες. Διαφορετικά, όταν θα έρθει η δική μας σειρά να υποστούμε την αδικία, δεν θα είναι κανένας εκεί να μας υπερασπιστεί.
Σημειώσεις
1. Η αναφερόμενη νομοθεσία είναι:
Ν. 177(Ι)/2002 (Βασικός Νόμος )
Ν. 193(Ι)/2004 (Βασικός Νόμος )
Ν. 38(Ι)/2009 ( Τροποποιητικός Νόμος )
Η νομοθεσία αυτή έγινε για την εξίσωση ανδρών και γυναικών στο χώρο εργασίας. Οριοθετεί όμως και την έννοια της ίσης αμοιβής για εργασία ίσης αξίας που αναφέρεται στο άρθρο.
*ΒΓΓ ΑΚΙΔΑ
