ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΤΩΡΗ*
Η συζήτηση τον τελευταίο καιρό γύρω από την Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας έχει οξυνθεί, ιδιαίτερα, κυρίως λόγω των ανατρεπτικών της εισηγήσεων, αλλά και λόγω του εκλογικού αγώνα στον οποίο έχει εισέλθει το εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ποια είναι όμως η Παγκόσμια Τράπεζα, γιατί έχει υποβάλει έκθεση για την παιδεία του τόπου και πόσο σοβαρά θα ληφθούν υπόψη οι εισηγήσεις της από την Κυβέρνηση;
Είναι σ’ όλους γνωστός ο ρόλος της Παγκόσμιας Τράπεζας ως ένας οργανισμός που σκοπό έχει τον δανεισμό σε αναπτυσσόμενες οικονομίες, ελκυστικών δανείων ώστε να υποβοηθηθούν στην ανάπτυξή τους. Σύμφωνα όμως με τη σελίδα του Οργανισμού αυτού, η Παγκόσμια Τράπεζα έχει και ένα άλλο ρόλο, αυτό της παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών για αναδιάρθρωση και αύξηση της απόδοσης του δημόσιου τομέα σε κράτη που πιθανόν να το ζητήσουν (To assist governments in their efforts to improve … public sector management … strengthen public sector management systems within the executive branch, including the management of public finances and public employment).
Είναι αλήθεια ότι στο πρώτο μνημόνιο που υπογράφηκε υπήρχε πρόνοια για παροχή συμβουλευτικού έργου από ξένους οίκους αναγνωρισμένου κύρους για θέματα αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα. Στα μετέπειτα επικαιροποιημένα μνημόνια, το θέμα αυτό ξεκαθάρισε ακόμη περισσότερο και ένας από τους οίκους που κλήθηκε να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες ήταν η Παγκόσμια Τράπεζα. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο μνημόνιο ότι:
«οι αρχές θα αναθέσουν τη διεξαγωγή ανεξάρτητης εξωτερικής αναθεώρησης για πιθανές περαιτέρω μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης πάνω στη βάση συμφωνημένων όρων εντολής με τους εταίρους στο πρόγραμμα για:
Είναι δηλαδή ξεκάθαρο το ότι γνώριζαν όλοι ότι η Παγκόσμια Τράπεζα κλήθηκε γιατί αυτό ήταν μνημονιακή υποχρέωση και μάλιστα γνώριζαν και τους όρους εντολής της που ήταν ουσιαστικά θέματα ωραρίου, αύξησης της παραγωγικότητας, άδειες ασθενείας και άλλα πολλά, τα οποία φάνηκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη έκθεση. Το αν μπορούσε ή όχι η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σταθεί τροχοπέδη στην έκθεση αυτή, εναπόκειται στον καθένα να το κρίνει.
Η έκθεση της Παγκ. Τράπεζας είναι όμως μια πραγματικότητα την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η Επίτροπος εξυγίανσης της δημόσιας υπηρεσίας έχει δηλώσει ότι η εξυγίανση του δημόσιου τομέα θα αρχίσει με τα υπουργεία Υγείας, Παιδείας και Γεωργίας και οι πρώτες εισηγήσεις θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σε δύο περίπου μήνες. Κάποια θέματα είπε θα χρειαστούν χρόνια για να υλοποιηθούν καθώς απαιτούν νομοθετική ρύθμιση αλλά και καλύτερη μελέτη. Σε παρόμοιο ύφος ο Υπ. Παιδείας ανάφερε ότι τα θέματα Παιδείας χρήζουν προσεκτικής μελέτης και συνέχισε διαβεβαιώνοντας ότι κανείς εκπαιδευτικός που εργάζεται σήμερα δεν θα βρεθεί στο δρόμο της ανεργίας. Όσο αφορά το σύστημα διορισμών έχει επαναλάβει αρκετές φορές ότι τη φιλοσοφία του σχεδίου αυτού την έχει υποδείξει ο πρόεδρος, υπονοώντας το τριαντάμηνο, ότι δηλαδή όσοι συμβασιούχοι έχουν συμπληρώσει τριάντα μήνες εργασίας δεν θα απολύονται για να διοριστούν κάποιοι άλλοι. Ο καθένας νομίζω μπορεί να αντιληφθεί πως οι πιο πάνω δηλώσεις αναφέρονται σε θέματα όπως είναι η αναθεώρηση του συστήματος διορισμών, θέματα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, διδακτικού χρόνου και άλλα συναφή θέματα που δεν μπορούν τόσο εύκολα να αλλάξουν χωρίς να επηρεάζονται οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί.
Όλες οι εκπαιδευτικές οργανώσεις φαίνονται για άλλη μια φορά να δημιουργούν κοινό μέτωπο έναντι στις όποιες προτάσεις δύναται να πλήξουν συναδέλφους, συμβάσεις εργασίας και μαθητές. Αν και τον τελευταίο καιρό πολλές κινήσεις έχουν εξαπολύσει διάφορες επιθέσεις εναντίον άλλων κινήσεων, αυτό οφείλεται κυρίως στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε. Όλες οι παρατάξεις έχουν διαβεβαιώσει πως δεν θα επιτρέψουν την εφαρμογή των όποιων μέτρων δεν θα τους βρίσκουν σύμφωνους και ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούν τη θυματοποίηση των όποιων συναδέλφων μπορεί να κινδυνεύσουν να χάσουν την εργασία τους από την εφαρμογή των όποιων μέτρων. Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αποδείξει πολλές φορές, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την προ μηνών προσπάθεια κατάργησης του καταλόγου διοριστέων, πως όταν απειλείται, δεν λογαριάζει κόμματα και ιδεολογίες αλλά αντικρούει ενωμένο τις επιθέσεις που δέχεται και ανατρέπει τυχόν αρνητικούς σχεδιασμούς.
Έτσι λοιπόν και τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι με ψυχραιμία και σύνεση να αντιμετωπίσουμε τις όποιες προσπάθειες ή εισηγήσεις θέτουν σε κίνδυνο το δημόσιο σχολείο. Πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας από εμάς αν αυτά είναι τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα της παιδείας του τόπου. Αυτά τα προβλήματα είναι που πρέπει να προτάξουμε σαν αντίλογο στις εισηγήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Προβλήματα όπως είναι η κακή απόδοση του Ενιαίου Λυκείου, το προβληματικό ωρολόγιο πρόγραμμα, οι κακές επιδώσεις των μαθητών μας στα Μαθηματικά και στα Νέα Ελληνικά, τα νέα αναλυτικά προγράμματα, τα θέματα πειθαρχίας των μαθητών, του αναλφαβητισμού και τόσα άλλα, τα οποία αν τα αφήσουμε στο περιθώριο για να ασχοληθούμε με τις εισηγήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, θα είναι πολύ αργά για να τα διορθώσουμε αργότερα…
*Μαθηματικός, Υποψήφιος της Κίνησης Καθηγητών «ΑΛΛΑΓΗ» Μόρφου
