Η Ελένη Τσαλιγοπούλου με τη νέα μπάντα της, τους boğazmusique, θα δώσει μια μοναδική συναυλία στην Πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Κύπρου,την Παρασκευή, 19 Ιουνίου 2015, στις 21:00.
Η Ελένη Τσαλιγοπούλου μίλησε για αυτή τη συναυλία στο Paideia-News:
ΕΡ: Έχετε επισκεφτεί την Κύπρο για επαγγελματικούς σκοπούς πολλές φορές κατά τη διάρκεια της καριέρας σας. Τι είναι αυτό που κρατάτε από το νησί μας και τι θυμάστε πιο έντονα από τις εμφανίσεις σας εδώ;
ΑΠ: Στην Κύπρο έρχομαι από το 1988 με το Γιώργο Νταλάρα. Έχω συνδέσει, λοιπόν, την Κύπρο με το καταπληκτικό συναίσθημα μιας μικρής επαρχιωτοπούλας και με την απίστευτη ομορφιά της Κύπρου. Αυτό είναι κάτι που κουβαλάω μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια. Στη διάρκεια του χρόνου απέκτησα κοινό, φανατικούς, φίλους, έχω πολλούς φίλους στην Κύπρο και ανθρώπους που αγαπώ πάρα πολύ. Επίσης, το κοινό στην Κύπρο είναι διαφορετικό από το ελληνικό κοινό. Η διαφορά είναι ότι στην Ελλάδα οι τραγουδιστές είμαστε πιο αναλώσιμοι. Όπως είναι λογικό, τα 27 χρόνια που τραγουδάω, έχω εμφανιστεί πολύ περισσότερες φορές στην Ελλάδα. Συνεπώς, στην Κύπρο βλέπω τη δίψα λίγο πιο έντονη και πιο ενθουσιώδη τον τρόπο έκφρασης του κοινού.
ΕΡ: Μπήκατε στη δισκογραφία σε πολύ νεαρή ηλικία και μάλιστα ηχογραφήσατε τραγούδια μεγάλη εμπορική επιτυχία. Πώς διαχειριστήκατε αυτή την επιτυχία ως καλλιτέχνης και ως άτομο και πόσο σας επηρέασε στις μετέπειτα επιλογές σας;
ΑΠ: Είμαι από τα πολύ τυχερά πρόσωπα της δισκογραφίας γιατί από την αρχή δημιουργήθηκε μια ωραία παρέα καλλιτεχνών, τραγουδοποιών, συνθετών, στιχουργών, πάντα υπήρχε μια παρέα. Ο Ανδρέου, ο Καλδάρας, ο Λειβαδάς, ο Πορτοκάλογλου κ.ά. Οπότε, αυτή η παρέα έγραφε τραγούδια για μένα. Όταν δημιουργείται μια τέτοια είδους δημιουργική παρέα, το αποτέλεσμα τελικά είναι καλύτερο. Αυτοί οι άνθρωποι μου χάρισαν πολύ αγαπημένα τραγούδια που αγάπησε ο κόσμος. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, ούτε η δημοσιότητά μου ήταν τόσο έντονη -δεν υπήρξα εγώ ποτέ πρόσωπο των mediaόλα αυτά τα χρόνια. Συνεπώς, η επιτυχία δεν με έκανε δημοφιλή με τρόπο παρανοϊκό, δεν ήταν ποτέ κάτι κουραστικό. Νομίζω ότι αυτό που έπαθα μέσα από την αγάπη μου για το liveκαι τη μουσική, είναι ότι άφησα λίγο πίσω τον εαυτό μου ως άνθρωπο. Έδωσα πάρα πολλή ενέργεια και χρόνο για τη μουσική και πολύ λιγότερο για την καθημερινότητά μου. Πιστεύω ότι αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι αλλά, μεγαλώνοντας πια κατάφερα να το ισορροπήσω.
ΕΡ: Πόσο δημιουργική νιώθετε σε αυτή τη φάση της ζωής σας και πού θα θέλατε να επικεντρωθείτε μουσικά τα χρόνια που έπονται;
ΑΠ: Καταρχήν αισθάνομαι ότι είμαι στην πιο δημιουργική μου φάση. Τώρα δηλαδή που δεν έχω να αποδείξω πια σε κανένα αν έχω καλή φωνή. Η πορεία μου, η ιστορία μου έχει καταγραφεί μέχρι εδώ. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα είναι αυτό που λέω, τι σημαίνει εξέλιξη για τον κάθε καλλιτέχνη. Από εδώ και πέρα είναι το πιο ενδιαφέρον και βεβαίως η μεγαλύτερη δυσκολία. Το βασικό είναι να μπορέσω να καταγράψω στη φάση που βρίσκομαι, το πώς βλέπω τη ζωή και πώς μπορώ να το καταγράψω σε ένα τραγούδι. Και επίσης, να έχω τη δύναμη , το κουράγιο και την υγεία πάνω από όλα , την ενέργεια να μπορώ να κάνω καλά live γιατί, το live είναι το μόνο πράγμα που μας έχει μείνει στην Ελλάδα, η δισκογραφία είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
ΕΡ: Έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα αλλά και νέους καλλιτέχνες παρουσιάζοντας μέσα από κάθε συνεργασία κάτι νέο και διαφορετικό. Δεν θα σας ρωτήσω ποια ήταν η αγαπημένη σας σύμπραξη αλλά τι ονειρεύεστε για το άμεσο μέλλον και γιατί.
ΑΠ: Τα τελευταία χρόνια έκανα ένα όνειρό μου πραγματικότητα. Από το 2011 και μετά, γράφω μουσικές μαζί με τον Σπύρο Χατζηκωνσταντίνου, ο οποίος είναι ο πιο στενός μου συνεργάτης, διότι δεν είμαι μουσικός, ζω απλώς μέσα έναν μουσικό κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Μαζί με τη δισκογραφία δημιουργήθηκε μια μπάντα που τώρα ονομάζεται boğaz δηλαδή, άνεμος. Ο άνεμος που φυσάει από το Βόσπορο προς τη Μεσόγειο και την Ευρώπη, μια ισορροπία ουσιαστικά. Καταφέραμε να έχουμε μια μπάντα με έναν ενιαίο ήχο για όλο αυτό το φάσμα της ελληνικής μουσικής που εκπροσωπώ. Η Ελλάδα έχει πάρα πολλές μουσικές, πάρα πολλές τάσεις, την παράδοση, το σμυρναίικο τραγούδι, το ρεμπέτικο, το λαϊκό, το σύγχρονο, και το έντεχνο τραγούδι. Αυτό είναι το όνειρό μου, αυτή η καινούργια μου άποψη το ότι έχω κατασταλάξει πια σε έναν ήχο. Αυτό είναι το μεγαλύτερό μου όνειρο όπως και το να συνεχίσω ουσιαστικά να τραγουδάω καλά τραγούδια, μέσα από τα οποία να νιώθω απόλυτα αληθινή.
ΕΡ: Στη συναυλία που θα δώσετε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στις 19 Ιουνίου θα σας δούμε με τη νέα μπάντα που μας αναφέρατε, τους bogazmusique. Τι να περιμένουμε όσον αφορά στον ήχο και το ύφος σας;
ΑΠ: Αυτή η συνεργασία δεν προέκυψε ουρανοκατέβατη. Οι bogazmusique είναι η μπάντα με την οποία εδώ και 4 – 5 χρόνια δουλεύουμε μαζί. Απλώς έχουμε δύο νέους μουσικούς και φέτος το χειμώνα δώσαμε και το όνομα. Ο ιδιαίτερος ήχος, αυτός που προέρχεται από ωραίες ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες χωρίς να είναι ροκ , είναι ένας μεσογειακός ήχος .
Είσοδος: 10€ (φοιτητικό/μαθητικό) και 15€ (γενική είσοδος).
Ώρα: 21:00
Πού: Πλατεία Κέντρου Κοινωνικών Δραστηριοτήτων, Πανεπιστημιούπολη Πανεπιστημίου Κύπρου (Λ. Πανεπιστημίου 1, Αγλαντζιά).
Διάρκεια συναυλίας: 120 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων: SoldOutTickets (www.soldoutticketbox.com) και στα περίπτερα SoEasy στη Λευκωσία
Διοργανωτής: Πανεπιστήμιο Κύπρου
Τα έσοδα από την πώληση των εισιτηρίων θα διατεθούν στο Σωματείο Ευημερίας των Φοιτητών καθώς και στο Γραφείο Αποφοίτων, για την ενίσχυση των δράσεών του προς όφελος των δεκάδων χιλιάδων αποφοίτων και φοιτητών του Πανεπιστημίου Κύπρου.
