ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ*
Μια χρονιά κι έναν καιρό, ήταν ένας σεβάσμιος και σοφός γέροντας που είχε 6 παιδιά. Αρρώστησε βαριά. Κάλεσε λοιπόν όλα του τα παιδιά να έρθουν για να τους δει για τελευταία φορά. Τους ζήτησε, ως τελευταία επιθυμία, να φέρει ο καθένας τους από δύο βέργες.
Παραξενεύτηκαν τα παιδιά με την ιδιοτροπία του γέροντα πατέρα τους. Ας είναι, σκέφτηκαν. Ας μην του χαλάσουμεχατίρι. Μια και δυο, παίρνουν τις βέργες τους και παίρνουν το δρόμο για το χωριό. Μόλις τους είδε ο γέροντας, τους καλωσόρισε και παρακάλεσε το πρώτο του παιδί να του δώσει την μία από τις δύο βέργες. Αδύναμος καθώς ήταν, δυσκολεύτηκε να σηκωθεί. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου όμως να διπλώσει τη βέργα και να την κάνει δυο κομμάτια. Στη συνέχεια παρακάλεσε το δεύτερο, το τρίτο μέχρι και το έκτο παιδί, να του δώσει τη βέργα του. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: ο γέροντας δίπλωνε στη μέση την κάθε βέργα και την έκανε κομμάτια.
Τα παιδιά του, πιο παραξενεμένα από ποτέ, συνέχιζαν να κοιτάνε τον άρρωστο πατέρα τους. Ο πατέρας τους, αντιλαμβανόμενος όλη αυτή την απορία, θέλησε δώσει ένα τέλος σε αυτήν. Γι’ αυτό παρακάλεσε τον πρώτο του γιο, που ήταν και παλαιστής, να μαζέψει τις βέργες από τα υπόλοιπα αδέρφια του και να τις δέσει μαζί. Στη συνέχεια, τον προκάλεσε να βάλει όλη του την δύναμη για να σπάσει τις ενωμένες πια, βέργες. Μάταια όμως. Ούτε και με την βοήθεια των υπόλοιπων αδελφών, κατάφερε τίποτε.
Τότε κατάλαβαν τα αδέλφια ότι ο σεβάσμιος γέροντας, φύλαξε την καλύτερή του συμβουλή για το τέλος: Παιδιά μου, εγώ ένας αδύναμος άνθρωπος, κατάφερα να λυγίσω και να τσακίσω την κάθε μια βέργα σας που ήταν μόνη της. Κανένας από εσάς όμως δεν κατάφερε να σπάσει τον ίδιο αριθμό από βέργες, όταν αυτές ήταν δεμένες μεταξύ τους, στηρίζοντας η μια την άλλη. Έτσι σας θέλω κι εσάς παιδιά μου. Στη ζωή να είσαστε πάντοτε δεμένοι και αγαπημένοι. Να στηρίζετε ο ένας τον άλλο στις δύσκολες στιγμές.
Κι έζησαν αυτοί καλά. Εμείς;
Τις βέργες αυτές ευτύχησα να τις δω από κοντά. Έγραφε και από ένα όνομα πάνω στην κάθε μια: Αντικαταστάτες, έγραφε η πρώτη, συμβασιούχοι η δεύτερη, ειδικοί εκπαιδευτικοί η άλλη, δάσκαλοι και νηπιαγωγοί οι επόμενες δύο και διευθυντές η τελευταία.
Καθόλου άκαιρη η επίκληση του παραμυθιού αυτού. Η λέξη βέργα αντηχεί ως παρήχηση τις τελευταίες μέρες στα μέσα ενημέρωσης. Για αυτό, απαραίτητη διευκρίνιση: οι βέργες του παραμυθιού είναι πέρα για πέρα καθαρές.
Δεν είναι μόνο γι΄ αυτό όμως που γίνεται η επίκληση του παραμυθιού αυτού. Την Παρασκευή περιμένουμε (με αγωνία;) μεταξύ άλλων, το νέο σχέδιο διορισμών. Όλοι γνωρίζουμε περίπου τις βασικές πρόνοιες του νέου αυτού σχεδίου. Γι αυτό συνάδελφοι ήρθε η ώρα να είμαστε ενωμένοι. Την Παρασκευή ξεκινά η πρώτη επίθεση στην πρώτη ομάδα – βέργα μας. Έχουμε χρέος στον εαυτό μας, να είμαστε όλοι δεμένοι για να αντιμετωπίσουμε την πρώτη επίθεση. Γιατί, παρόλο που δεν μετρώ πολλά χρόνια στο συνδικαλισμό, εν τούτοις είμαι εκατό τοις εκατό βέβαιος ότι μόλις τελειώσει ο πόλεμος στην πρώτη ομάδα, θα ξεκινήσει ενορχηστρωμένη επίθεση στην επόμενη. Ξέρουμε από ενορχηστρωμένες επιθέσεις εναντίον μας, όπως αυτή με τους υψηλότερους μισθούς στην Ευρώπη ή όπως την άλλη με τις άδειες ασθενείας. Να συνεχίσω;
Την ερχόμενη Παρασκευή, θα κληθούμε να δώσουμε εξετάσεις. Ίσως τις σημαντικότερες της τελευταίας δεκαετίας. Και αυτές οι εξετάσεις δεν είναι PassorFail. Είναι εξετάσεις επιβίωσης. Όχι για τους συμβασιούχους, η ακόμη χειρότερα, για τους αντικαταστάτες. Είναι εξετάσεις επιβίωσης για όλο τον κλάδο. Γιατί αν περάσουμε με επιτυχία τις πρώτες εξετάσεις, τότε παίρνουμε το πρώτο ενθαρρυντικό σημάδι επιβίωσης. Επιβάλλεται να είμαστε έτοιμοι για οποιαδήποτε μέτρα χρειαστεί να πάρουμε για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση αυτή.
Την ερχόμενη Παρασκευή καλούμαστε να δώσουμε εξετάσεις. Όχι όπως αυτές που γράφεις με στυλό στο χαρτί. Εξετάσεις όπου θα μετρηθεί το μπόι της ανθρωπιάς μας απέναντι στους συναδέλφους που γνωρίζουμε με το μικρό τους, συναδέλφους οικογενειάρχες: την Μαρία, τον Κώστα, την Ελένη, τον Μάριο, το Γιώργο.
Την ερχόμενη Παρασκευή καλούμαστε να δώσουμε εξετάσεις. Τα αποτελέσματα τους θα μας δείξουν αν του χρόνου θα γράφουμε το ίδιο παραμύθι, για ένα σεβάσμιο γέροντα που έχει τέσσερα παιδιά αυτή τη φόρα, ή τρία ή δυο την μεθεπόμενη. Είμαστε έτοιμοι;
*Πρόεδρος ΠΟΕΔ Λεμεσού, Μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔ
