ΤΗΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ*
Η Oλομέλεια της Βουλής με ομόφωνη απόφασή της στις 6 Φεβρουαρίου ψήφισε όπως φορολογηθούν οι συντάξεις χηρείας με βάση τον τροποποιητικό νόμο περί φορολογίας του εισοδήματος. H σύνταξη χηρείας θα συνυπολογίζεται στο συνολικό εισόδημα των δικαιούχων προσώπων.
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει αγαπητή χήρα ότι εσύ και τα παιδιά σου καλείστε να τιμωρηθείτε και να θυσιαστείτε στο βωμό της εξυγίανσης και του εξορθολογισμού των δημόσιων οικονομικών και της «δικαιότερης» κατανομής των φορολογικών βαρών. Λες και η σύνταξη που δικαιωματικά λαμβάνεις δεν είναι αποτέλεσμα των καταθέσεων που έκανε ο εκλιπών σύζυγός σου στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις για εξασφάλιση των γηρατειών του ή σε περίπτωση θανάτου του των τέκνων του. Αν εξορθολογισμός σημαίνει να καρπώνομαι τον μόχθο των πολιτών μου τότε μάλλον έχουμε διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατία. Η δική μου η δημοκρατία είναι το κράτος του λαού - δήμου ενώ η δική σας του δήμιου, που έχει καθήκον να εκτελεί τους πολίτες.
Πόσο ανεδαφικό φαίνεται το πιο κάτω απόσπασμα από την ιστοσελίδα της Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων: «Από το 1980, η Κύπρος διαθέτει ένα αξιοζήλευτο Σχέδιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με αρκετά έντονο το στοιχείο της αλληλεγγύης, την καθολικότητα στην κάλυψη των εργαζομένων και την ισόρροπη προστασία έναντι των κινδύνων του γήρατος, της πρόωρης αναπηρίας και του πρόωρου θανάτου».
Ένα κράτος το οποίο δε σέβεται τους νεκρούς του δείχνει και το επίπεδο του πολιτισμού του, διότι τι άλλο παρά ασέβεια προς τους νεκρούς θα μπορούσε να θεωρηθεί η πράξη αυτή. Φυσικά πολύ εύστοχα θα έλεγε κανείς ότι και οι ζωντανοί δεν τυγχάνουν περισσότερης εκτίμησης. Η χήρα εργαζόμενη τιμωρείται να αμείβεται λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη εργαζόμενη, αφού της αποκόπτονται ότι αποκόπτεται και στις υπόλοιπες/ους εργαζόμενες/ους και επιπλέον ένα 25% ή 30% ανάλογα, επειδή «ευτύχησε» να χάσει η ίδια τον σύζυγό της και τα παιδιά της να μείνουν ορφανά.
Στη φορολόγηση δε λαμβάνονται υπόψη τα εξαρτώμενα τέκνα! Η φορολόγηση ξεκινά, όταν το ετήσιο εισόδημα υπερβαίνει τα 19.500 ευρώ συμπεριλαμβανομένης και της σύνταξης χηρείας. Αυτό σημαίνει ότι όποια εργαζόμενη χήρα γυναίκα παίρνει γύρω στα €800 μισθό για να συντηρεί την οικογένειά της, το κράτος, επειδή η γυναίκα αυτή είναι σε «πλεονεκτική» θέση εξαιτίας της επιπρόσθετης σύνταξης που παίρνει, φορολογεί επιπλέον τον μισθό της και της αποκόπτει τουλάχιστον 25% του μισθού της.
Ας μη ξεχνούμε ότι η σύνταξη χηρείας δεν αποτελεί επίδομα, είναι τα δεδουλευμένα ενός πολίτη της κυπριακής δημοκρατίας, ο οποίος πριν αποβιώσει είχε την ψευδαίσθηση ότι ζούσε σε κράτος δικαίου και ότι το δίκαιο της έκτακτης ανάγκης δε θα σήμαινε τη θυματοποίηση αυτών που το κράτος θα έπρεπε να προστατεύει. Έτσι ενδεικτικά ας αναφέρουμε ότι στην αρχαία Αθήνα την ανατροφή των ορφανών των νεκρών/ πεσόντων ανδρών, την αναλάμβανε το κράτοςαπό τη στιγμή του θανάτου του πατέρα τους και κρατούσε μέχρι τα 18 τους χρόνια, όποτε και ενηλικιώνονταν. Η πολιτεία γινόταν κηδεμόνας των ορφανών και τα παιδιά αυτά μεγάλωναν και στη συνέχεια πορεύονταν μόνα στη ζωή τους, αισθανόμενα την αγάπη όλων των Αθηναίων συμπολιτών τους. Εμείς δε ζητούμε κάτι τέτοιο, απλά ζητούμε να μας αφήσετε να φροντίσουμε τον εαυτό μας και τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια!
Είναι αδιανόητο οι χήρες εργαζόμενες στο δημόσιο τομέα να αμείβονται τουλάχιστον 25% λιγότερο απ’ ότι οι υπόλοιπες γυναίκες και άντρες εργαζόμενοι στην ίδια θέση με τα ίδια προσόντα και τα ίδια έτη υπηρεσίας!
Πόσο ασφαλείς νιώθουμε που ως δημόσιοι υπάλληλοι ανελλιπώς κάθε μήνα εισφέρουμε στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων;
Σας ευχαριστούμε πολύ. Εμείς και τα παιδιά μας σας είμαστε βαθιά ευγνώμονες. Στο σημείο αυτό σε περίπτωση που δεν έχετε σκεφτεί, θα ήθελα να σας προτείνω εφόσον εμείς οι χήρες βρισκόμαστε σε πλεονεκτική θέση να μην παραλείψετε να αυξήσετε και τα κόμιστρα των λεωφορείων για τα ορφανά κατά 25% - 30%.
* Φιλόλογος
