ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ*
Πριν λίγες μέρες, το Γυμνάσιο Φανερωμένης οργάνωσε εκδήλωση προς τιμή των αποφοίτων του, με ιστορικές αναδρομές, προβολές αλλά και ένα πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Ακούστηκαν ψαλμωδίες, σονάτες και ελληνική μουσική και τραγούδια που ξεχώρισαν στον χρόνο.
Αυτό όμως που συγκίνησε περισσότερο τους παρευρισκομένους στην εκδήλωση ήταν η παρουσία της χορωδίας του Δημοτικού Σχολείου Φανερωμένης, η οποία στην συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από παιδιά ξενόγλωσσα αλλοδαπών οικογενειών που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο της Φανερωμένης.
Με την καθοδήγηση της δασκάλας τους τραγούδησαν τρία κυπριακά τραγούδια με τρόπο, ομολογώ, άψογο, προκαλώντας τη συγκίνηση σε όλους που τους χειροκρότησαν παρατεταμένα.
Οι μικροί αυτοί μαθητές εκφράστηκαν με πολύ ζωντανή διάθεση, δεν ξέφυγαν καθόλου από την κυπριακή διάλεκτο που ήταν γραμμένα τα τραγούδια και έδειχναν ότι ένιωθαν τα λόγια και τη μουσική των τραγουδιών. Αυτή η εικόνα μας κατενθουσίασε και μας κατασυγκίνησε γιατί οι μικροί αυτοί μαθητές έδωσαν ένα μεγάλο μάθημα. Αυτό της διαφορετικότητας, που εντέλει είναι δίδαγμα για πολλά επιμέρους ζητήματα.
Οι μικροί αοιδοί παρέκαμψαν με την παρουσία και την προσφορά τους, κάθε ρατσιστική, κοινωνική και πολιτική και πολιτιστική προκατάληψη, ξενοφοβία και καχυποψία.
Τα νεαρά αυτά παιδιά με τη μόρφωση που αποκτούν, τόσο μέσα από το Σχολείο, αλλά και μέσα από τον κοινωνικό τους περίγυρο, θα είναι αυριανοί πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, σπουδαγμένοι την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό. Δεν θα τολμούσε κανείς ν’ αμφισβητήσει τις ικανότητες αυτών των παιδιών, που πολλά από αυτά είναι άριστοι μαθητές, πολύ καλοί δέκτες στη Μουσική, στον Αθλητισμό, στο Θέατρο και αλλού.
Η αφομοίωση που συμβαίνει με μια μακρόχρονη συνύπαρξη των παιδιών με διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, νοοτροπία, κουλτούρα και ιδιότητες, μας οδηγεί σε μια γέφυρα επικοινωνίας, συνεργασίας και κοινών προγραμμάτων με στόχο την ειρηνική συμπεριφορά και πρόοδο όλων των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στο νησί μας.
Η ανεκτικότητα, ο πολιτισμός και η ιδιαιτερότητα της κοινωνικής πραγματικότητας θα πρέπει ν’ αποτελούν σήμερα τη θεμελίωση της ίδρυσης μιας σύγχρονης κοινωνίας που θα βασίζεται στην Επιστήμη, στην Ηθική, στις Τέχνες και γενικότερα στις αρχές μιας αποδοχής. Μιας ιδεαλιστικής διεύρυνσης που εγγυάται τη συμφιλίωση και κατ’ επέκταση τους κοινούς στόχους της ίδιας της κοινωνίας σε επίπεδο παραγωγής, προόδου, πολιτισμού και ανάπτυξης όλων των φορέων που ασχολούνται με τη διοίκηση και την οικονομική διαχείριση του λαού μας.
Τα όρια και η άρνηση καταργούνται. Συνίσταται μια νέα πραγματικότητα που οι ρίζες της βρίσκονται στα μικρά πρόσωπα και στις αγνές ψυχές των παιδιών των Δημοτικών Σχολείων μας και τα οποία γεύονται καθημερινά την κοινωνική πραγματικότητα, προσαρμόζονται στις συνθήκες που επιβάλλουν ο Πολιτισμός, η Εκπαίδευση και η παράδοσή μας, χωρίς βέβαια να στερούνται τη δυνατότητα να διατηρούν τη δική τους ηθική και κουλτούρα όπως τις μεταλαμπαδεύουν οι γονείς τους.
Αυτή η κοινωνική πραγματικότητα που βιώσαμε στο Σχολείο της Φανερωμένης αφήνει να διαφανούν νέες ιδέες, νέες αντιλήψεις και κυρίως ικανά μυαλά να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη των Επιστημών, της Ηθικής και της Τέχνης.
Πρόκειται για ένα στοίχημα που αν έχουμε καλή όσφρηση, έξυπνη αντίληψη και σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη θα αποκομίσουμε πολλά κέρδη και θα απομακρυνθούμε από πολλά συμπλέγματα και σύνδρομα που μας εγκλωβίζουν τόσα χρόνια.
Οι μικροί μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Φανερωμένης έδωσαν ένα μεγάλο μάθημα στους μεγάλους. Έδωσαν το μήνυμα μιας νέας ηθικής που απορρέει κυρίως από την αναζήτηση ενός νέου ανθρωπισμού.
*Εκπαιδευτικός
Το άρθρο αφιερώνεται στη μνήμη του Χρήστου Θεοφιλίδη για τα γράμματα και τις αξίες που μας δίδαξε ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως άνθρωπος.
