ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Το άρθρο 13 του Περί Συνταξιοδοτικών Ωφελημάτων Κρατικών Υπαλλήλων Νόμου [Ν(216(Ι)/2012] αποτελείται από λιγότερες των σαράντα λέξεων. Το αποτέλεσμα αυτού του σύντομου κειμένου οριοθετεί μια συντριπτική ήττα του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Το παραθέτουμε αυτούσιο κατωτέρω για να τεκμηριώσουμε τα λεγόμενα μας:
13. Παρά τις διατάξεις οποιουδήποτε οικείου νόμου ή κανονισμών, οι νεοεισερχόμενοι υπάλληλοι, δεν εντάσσονται σε Κυβερνητικό Σχέδιο Συντάξεων ή σχέδιο συντάξεων όμοιο μ΄αυτό, ούτε εφαρμόζονται σε σχέση με τους υπαλλήλους αυτούς οι διατάξεις οποιουδήποτε οικείου νόμου ή κανονισμών.
Ουδέποτε στο παρελθόν τόσο λίγες λέξεις σηματοδότησαν μια τόσο μεγάλη απώλεια. Το μεγαλύτερο κεκτημένο των δημοσίων υπαλλήλων, το αξιοζήλευτο επαγγελματικό σχέδιο συντάξεων χάθηκε εν ριπή οφθαλμού χωρίς οι συντεχνίες να αρθρώσουν λέξη διαμαρτυρίας. Η στάση των ηγεσιών των οργανώσεων των κρατικών υπαλλήλων, όταν το τσουνάμι του μνημονίου καταπόντισε σε μια νύκτα κεκτημένα δεκαετιών θυμίζει το στίχο του Βάρναλη από το ποίημα του «οι μοιραίοι»
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα! προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!
Τα θαύματα όμως συμβαίνουν στο χώρο της μεταφυσικής και όχι στο σκληρό κόσμο της νεοφιλελεύθερης πραγματικότητας που συντρίβει τους απρόθυμους να αγωνιστούν. Στον υπέρτατο ευτελισμό έπεσαν το 2012 οι μέχρι τότε θεωρούμενες ως ισχυρές συντεχνίες του δημοσίου. Μοιραίοι, άβουλοι και άλαλοι οι συντεχνιακοί στάθηκαν αδρανείς μπροστά στην καταστροφή. Μπροστά στο κύμα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης, κατακτήσεις που άντεξαν για δεκαετίες κατάρρευσαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, σαν την Ατλαντίδα που την κατάπιε σε μια στιγμή το κύμα και δεν τη ξαναείδε κανείς ποτέ.
Ένα πάρτι από την ανάποδη έγινε, αν παραφράσουμε την έκφραση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ένα πάρτι όμως όχι των υπαλλήλων και των συντεχνιών, αλλά της εργοδοσίας. Μόνο η απώλεια του εφάπαξ των νεοεισερχομένων από την κατάργηση του επαγγελματικού σχεδίου συντάξεων είναι μεγαλύτερη των εκατό χιλιάδων ευρώ ανά δάσκαλο. Επιπλέον το επαγγελματικό σχέδιο των δημοσιών υπαλλήλων εξασφάλιζε σε υπαλλήλους της μισθοδοτικής κλίμακας των δασκάλων την αξιοπρεπέστατη σύνταξη των δύο χιλιάδων ευρώ μηνιαίως, μετά από 33 ⅓ έτη υπηρεσίας. Η κατάργηση του επαγγελματικού σχεδίου σε συνδυασμό με τη χρόνια ανεργία όσων δασκάλων αποφοίτησαν μετά το 2005 σημαίνει ότι οι νέοι δάσκαλοι που μπαίνουν στην υπηρεσία από το 2012 και μετά, στην καλύτερη περίπτωση θα πάρουν στα 65 χρόνια τους 800 ευρώ το μήνα σύνταξη. Έχουμε λοιπόν € 1200 το μήνα μείωση σύνταξης ισόβια!
Οι δάσκαλοι ήταν ένας επαγγελματικός κλάδος με μηδενική ανεργία, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοζήλευτο συνταξιοδοτικό σχέδιο τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Σήμερα κατάντησε κλάδος ανέργων που εκλιπαρούν για απασχολήσεις τύπου ΑΝΑΔ των πεντακόσιων ευρώ. Όταν είμαστε νέοι τη δεκαετία του 1980 δεν είχαμε master αλλά είχαμε μια αξιοπρεπή δουλειά με ικανοποιητικές απολαβές. Ο κεντρικός κρατικός σχεδιασμός οδηγούσε στην παραγωγή τόσων δασκάλων όσων χρειάζονταν τα σχολεία για στελέχωση τους. Αποτέλεσμα ήταν η μηδενική ανεργία των αποφοίτων της ΠΑΚ και συνακόλουθα η επιλογή των αρίστων λόγω του ουσιαστικού κινήτρου της άμεσης εργοδότησης. Σήμερα η ελεύθερη αγορά οδήγησε σε υπέρ παραγωγή δασκάλων με πολλαπλάσια τυπικά προσόντα, αλλά μακροχρόνια άνεργων..Τα πανεπιστήμια παράγοντας τετραπλάσιους δασκάλους από όσους χρειάζεται το εκπαιδευτικό σύστημα προκάλεσαν την ανεργία των νέων εκπαιδευτικών. Αντί όμως το κράτος να μειώσει τον αριθμό των εισακτέων στο κρατικό πανεπιστήμιο, βάλθηκε να αλλάξει το σύστημα διορισμών που παρεμποδίζει το ρουσφέτι και τις κομματικές παρεμβάσεις στους διορισμούς.
Στα πλαίσια αυτά η δήλωση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου περί «κακόγουστων συνδικαλιστών πάρτι» αντιστρέφεται. Το πάρτι όντως έγινε, αλλά από την ανάποδη. Κάθε νέος δάσκαλος , είδε τα όνειρα του για επαγγελματική αποκατάσταση να συνθλίβονται. Το πάρτι το έκανε η τρόικα και οι εντολοδόχοι της που έριξαν τους νέους δασκάλους στην ανεργία και την υποαπασχόληση και θα στερήσουν στον καθένα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε χαμένους μισθούς, συντάξεις και φιλοδωρήματα. Η κατάργηση του εφάπαξ και των επαγγελματικών συντάξεων σημαίνει μισό εκατομμύριο ευρώ απώλεια, χώρια οι χαμένοι μισθοί από την παρατεταμένη ανεργία. Όλη αυτή η ανόσια ανθρωποθυσία έγινε για να πληρώσουν οι αθώοι τις αμαρτίες του τραπεζικού συστήματος. Πώς μπορούμε λοιπόν να κοιτάζουμε τους νέους στα μάτια αφού δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε την άγρια αποκαθήλωση των ονείρων τους;
Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2014-2017
