Ενισχυτική διδασκαλία και ανεξετάσεις Ιουνίου

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*

Αφορμή για το κείμενο που ακολουθεί αποτέλεσε η ανακοίνωση του ΥΠΠ για τα θετικά αποτελέσματα της εφαρμογής της νέας πολιτικής του (Paideia-Νews, 21-7-2017). Δεν μας έχουν συνηθίσει οι αρμόδιοι στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού,  ούτε τώρα αλλά ούτε και στο παρελθόν, σε αρνητικές αποτιμήσεις για πολιτικές που οι ίδιοι εφαρμόζουν. Εξ, άλλου,  για να είμαι δίκαιος, τα αποτελέσματα των ανεξετάσεων Ιουνίου (αυτά που γνωρίζω τουλάχιστον) ήταν εντυπωσιακά και,  ως τέτοια,  θα έπρεπε  να  μας προβληματίσουν.

Το πλαίσιο για την  αξιολόγηση  ενός θεσμού, συνήθως,  ορίζει  ο στόχος του. Στόχος των ανεξετάσεων είναι να διαπιστώσουν αν οι ανεξεταστέοι μαθητές απέκτησαν την προαπαιτούμενη γνώση-δεξιότητες πάνω στην οποία να οικοδομηθεί η νέα γνώση στην επόμενη τάξη. Αυτό, θα μπορεί να μετρηθεί μόνο την επόμενη χρονιά με βάση τα αποτελέσματα που θα πετύχουν  οι συγκεκριμένοι μαθητές.

Η σχετική ανακοίνωση του ΥΠΠ αναφέρει ότι «Σκοπός της ενισχυτικής διδασκαλίας είναι η κάλυψη, σε σύντομο χρονικό διάστημα, διαπιστωμένων ελλείψεων των μαθητών, ώστε να μπορέσουν κατά την περίοδο των ανεξετάσεων να έχουν θετικά αποτελέσματα, να αποφύγουν τη στασιμότητα και να προαχθούν». Θα ήταν καλό να μας αναφέρουν οι αρμόδιοι του ΥΠΠ με ποιο τρόπο έγινε η διαπίστωση των αναγκών και ελλείψεων των μαθητών. Επίσης θα ήταν καλό να αναφέρουν πως έγινε και ποιο το περιεχόμενο της έρευνας μεταξύ των διευθυντών.

Ο ακόλουθος προβληματισμός, για τα καλά αποτελέσματα των ανεξετάσεων Ιουνίου, είχε τεθεί σε συνεδρία του Καθηγητικού Συλλόγου: Πως γίνεται οι μαθητές που δεν κατάφεραν μια ολόκληρη χρονιά να πετύχουν προβιβασμό  να το καταφέρουν με 18 περιόδους ενισχυτικής διδασκαλίας από τους ίδιους εκπαιδευτικούς;  Οι απαντήσεις συνοψίζονται ως ακολούθως:

(α) Οι μαθητές διδάχτηκαν μόνο πυρηνικές γνώσεις.

(β) Η διδασκαλία στοχεύει την επιτυχία στο δοκίμιο των ανεξετάσεων.

(γ)  Οι ομάδες είναι μικρές, ομοιογενείς  και οι μαθητές έχουν  σοβαρό κίνητρο.

(δ) Η εξεταστέα ύλη είναι νωπή  αφού  είχαν εξεταστεί  λίγες μέρες προηγουμένως.

Το μόνο σίγουρο είναι πως  για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα  χρειάζεται σοβαρή επιστημονική ανάλυση των αποτελεσμάτων σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της επόμενης σχολικής χρονιάς. Οι απαντήσεις όμως, που δόθηκαν από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, δημιουργούν μια σειρά από προβληματισμούς που αξίζει να αναφερθούν:

1. Άραγε διδάσκουμε μόνο τους «καλούς» μαθητές σε μια τάξη πολλαπλών ικανοτήτων;
2. Είναι το αναλυτικό τέτοιας έκτασης και δυσκολίας που δεν επιτρέπει στον εκπαιδευτικό, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, να διαφοροποιεί  τη διδασκαλία του;
3. Κατέχουν όλοι οι μαθητές  και σε ικανό βαθμό, σε μια τάξη,  τους δείκτες επάρκειας-προαπαιτούμενης  γνώσης; Είναι ο βαθμός προβιβασμού, το 10/20, ικανοποιητικό μέτρο γνώσης  των δεικτών επάρκειας για την επόμενη τάξη;
4. Τι κίνητρο δίνουμε στον αδύνατο-ανήσυχο μαθητή, κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς, όταν γνωρίζει πως με λίγα στοχευμένα μαθήματα στο τέλος προβιβάζεται;

*Διευθυντής Λυκείου