ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΣΤΕΛΙΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ*
“Μα γιατί να σπουδάσω δάσκαλος; Αφού θα διοριστώ σε είκοσι χρόνια”.
Η πιο πάνω τοποθέτηση αναδεικνύει τις μεγάλες παρανοήσεις που υπάρχουν ανάμεσα στην κοινή γνώμη όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση των εκπαιδευτικών δημοτικής εκπαίδευσης. Για πάρα πολλά χρόνια το να σπουδάσει κάποιος εκπαιδευτικός δημοτικής ήταν συνώνυμο με τον άμεσο διορισμό, με μία θέση στη δημόσια υπηρεσία και με ένα σίγουρο και αξιοπρεπή μισθό. Όλα αυτά άλλαξαν πριν μερικά χρόνια όταν η προσφορά εκπαιδευτικών ξεπέρασε τις ανάγκες του κράτους και δημιουργήθηκε ο κατάλογος διοριστέων. Η πρώτη παρανόηση είναι πως αφού οι δάσκαλοι δεν διορίζονται πλέον αμέσως δεν υπάρχει λόγος να σπουδάσει κάποιος σε τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης. Αυτό που περνά απαρατήρητο ως συνέπεια του καταλόγου διοριστέων είναι πως οι εκπαιδευτικοί απλά έχασαν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που είχαν σε σχέση με απόφοιτους άλλων τμημάτων. Με άλλα λόγια, ο νέος εκπαιδευτικός είναι τώρα στην ίδια μοίρα με όλους τους άλλους απόφοιτους αφού κανένας δεν απολαμβάνει την σιγουριά της δημόσιας υπηρεσίας.
Η δεύτερη (και μεγαλύτερη) παρανόηση που υπάρχει ανάμεσα στην κοινή γνώμη είναι πως ένας αδιόριστος εκπαιδευτικός έχει περιορισμένες ή και ανύπαρκτες ευκαιρίες εργοδότησης αφού το δημόσιο σχολείο δεν αποτελεί άμεση επιλογή και δεν μπορεί να εργαστεί κάπου αλλού. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Ας δούμε λοιπόν πού εργάζονται σήμερα αρκετοί από τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα ανάμεσα σε απόφοιτους του τμήματος δημοτικής του Πανεπιστημίου FREDERICK, η μεγάλη πλειοψηφία των αποφοίτων του τμήματος έχει βρει ευκαιρίες εργοδότησης τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Ξεκινώντας από τον δημόσιο τομέα, απόφοιτοι του τμήματος εργάζονται ως συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί σε δημόσια σχολεία, ως αντικαταστάτες εκπαιδευτικοί, ως γραμματειακό προσωπικό σε δημόσια σχολεία και ως εκπαιδευτικοί στα ολοήμερα προαιρετικά δημοτικά σχολεία στα οποία απασχολούνται ΜΟΝΟΝ αδιόριστοι εκπαιδευτικοί. Επίσης οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί είναι σε θέση να διεκδικήσουν θέσεις στην δημόσια υπηρεσία μέσω κυβερνητικών εξετάσεων, όταν υπάρχει σχετική προκήρυξη θέσεων, εφόσον πολλές φορές οι θέσεις αυτές έχουν ως προαπαιτούμενο προσόν ένα πτυχίο στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες.
Βέβαια η πλειοψηφία των αδιόριστων εκπαιδευτικών εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα του Τμήματος Δημοτικής του Πανεπιστημίου FREDERICK, απόφοιτοι του τμήματος εργάζονται με επιτυχία σε ιδιωτικά σχολεία (προσχολικής και δημοτικής εκπαίδευσης), σε ιδιωτικά φροντιστήρια (προσφέρουν μαθήματα στην ελληνική γλώσσα, ξένες γλώσσες, μαθηματικά και άλλα γνωστικά αντικείμενα), σε κέντρα απασχόλησης παιδιών, ως γραμματειακό προσωπικό σε εταιρείες, οργανισμούς, κοινοτικά συμβούλια, αθλητικά σωματεία, σε εταιρείες κατασκευής προγραμμάτων για παιδιά δημοτικού ενώ αρκετοί παραδίδουν φροντιστηριακά μαθήματα σε μαθητές όλων των ηλικιών. Απόφοιτοι του τμήματος εργάζονται ακόμα και σε τομείς που δεν έχουν σχέση (άμεση ή έμμεση) με το γνωστικό αντικείμενο που έχουν σπουδάσει όπως π.χ. σε φαρμακευτικές ή ναυτιλιακές εταιρείες. Το εύλογο ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί κάποιος π.χ. σε ένα κέντρο απασχόλησης ή σε σχολείο να προτιμήσει να εργοδοτήσει ένα εκπαιδευτικό Η απάντηση βρίσκεται στην επαγγελματική κατάρτιση του εκπαιδευτικού ο οποίος με τις παιδαγωγικές γνώσεις που έχει αποκτήσει φαντάζει ως πολύ καλή λύση με απαραίτητα εφόδια. Τέλος θα πρέπει να πούμε πως αρκετοί απόφοιτου του τμήματος συνεχίζουν μεταπτυχιακές σπουδές σε Κύπρο και εξωτερικό κάτι που αυξάνει τις επιλογές επαγγελματικής αποκατάστασης (π.χ. διδασκαλία ή συνεργασία με κολλέγια ή Πανεπιστήμια)
Τα πιο πάνω παραδείγματα αποδεικνύουν πως ένας απόφοιτος τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης δεν είναι απομονωμένος ή ξεκομμένος από την αγορά εργασίας αλλά αποτελεί έναν ευέλικτο επαγγελματία που μπορεί να προσφέρει πολλές υπηρεσίες τόσο στον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα.
* Λέκτορας στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Frederick
