ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΒΡΑΣΙΔΑ*
Hλέξη επανεκκίνηση έχει συνδεθεί στενά με τον τομέα της οικονομίας, ωστόσο, είναι ίσως πιο επίκαιρη και κατάλληλη από ποτέ για να περιγράψει τι χρειάζεται να γίνει και στον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή (και όχι μόνο), υπάρχουν τρεις βασικοί άξονες, γύρω από τους οποίους θα πρέπει να περιστραφούν όλες οι προσπάθειες και πρωτοβουλίες από τους εμπλεκομένους.
1. Διόρθωση στρεβλώσεων σε προωθούμενες αλλαγές
Το τελευταίο διάστημα έχουν τροχοδρομηθεί σειρά από αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Δυστυχώς, σε αρκετές από τις αλλαγές αυτές, έχουν εντοπιστεί και καταγραφεί διάφορα κενά ή/και στρεβλώσεις που χρήζουν άμεσου και υπεύθυνου χειρισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του νέου σχεδίου διορισμών στην εκπαίδευση, όπου η ηθική αλλά και νομική υποχρέωση της πολιτείας για αναγνώριση του καθεστώτος αορίστου χρόνου σε όσους εκπαιδευτικούς έχουν υπηρετήσει για χρόνια στο εκπαιδευτικό σύστημα, επιβάλει την αναθεώρηση των υφιστάμενων σχεδιασμών. Εδώ ας γίνει πράξη η διακήρυξη πως η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία.
2. Αξιολόγηση και επέκταση όσων αλλαγών κριθούν εκπαιδευτικά επωφελείς
Μετά από μια συστηματική και επίπονη προσπάθεια, οι εκπαιδευτικοί έπεισαν το περασμένο καλοκαίρι το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού για την ανάγκη διαχείρισης σοβαρών εκπαιδευτικών ζητημάτων όπως ήταν η παραβατικότητα, ο αναλφαβητισμός και ο ελλιπής διοικητικός χρόνος των σχολείων.Ως αποτέλεσμα, την τρέχουσα σχολική χρονιά υλοποιήθηκαν συγκεκριμένες αποφάσεις σε πιλοτική βάση (ενίσχυση ομάδας άμεσης παρέμβασης, χρόνος για στήριξη αναλφάβητων ή εν δυνάμει αναλφάβητων μαθητών, αύξηση διοικητικού χρόνου διευθυντών σε μεγάλες σχολικές μονάδες). Επιβάλλεται, το αποτέλεσμα αυτής της πιλοτικής προσπάθειας να αξιολογηθεί άμεσα και όσα μέτρα κριθούν εκπαιδευτικά επωφελή να επεκταθούν και να εμπλουτιστούν. Αλλιώς θα μιλάμε για μια προσπάθεια που έμεινε στην εκκίνηση.
3. Επιλογή προτεραιοτήτων και υλοποίηση τους
Η οικονομική στενότητα του κράτους έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις (άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε ως άλλοθι), για τη μη προώθηση ζητημάτων που είναι καθολικά αποδεκτό πως θα συμβάλουν θετικά στη γενικότερη εκπαιδευτική πραγματικότητα. Η παροχή ικανοποιητικού χρόνου στα παιδιά που χρήζουν ειδικής εκπαίδευσης, η τοποθέτηση δεύτερου εκπαιδευτικού σε τάξεις με αυξημένα μαθησιακά ή/και συμπεριφορικά προβλήματα, η στήριξη των νηπιαγωγείων με γραμματειακό προσωπικό ώστε οι νηπιαγωγοί να επικεντρωθούν αποκλειστικά στη μάθηση και ανάπτυξη των παιδιών και μια σειρά από άλλα θέματα, βρίσκονται στην αναμονή λόγω οικονομικών περιορισμών. Ας γίνει λοιπόν μια επιλογή προτεραιοτήτων και ας ξεκινήσουμε από κάπου.Ας ξεφύγουμε από το ότι επειδή όλα κάτι στοιχίζουν, δεν κάνουμε τίποτε. Ας φανούμε τολμηροί και ειλικρινείς, να θέσουμε, να ανακοινώσουμε και να υλοποιήσουμε τις προτεραιότητες μας.
Με την υιοθέτηση των τριών αυτών αξόνων, είναι δυνατόν να επανεκκινήσουμετην Παιδείας μας. Μπορούμε, μάλιστα, να το πετύχουμε με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, στήριξη και αποδοχή από μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς και την κοινωνία ευρύτερα. Ο στόχος ήταν και παραμένει κοινός: Το καλό των παιδιών μας.
*Πρόεδρος Διδασκαλικής Κίνησης ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ
