ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*
Όταν η Κυπριακή Πολιτεία πριν τρεις κι πλέον δεκαετίες αποφάσιζε να εισαγάγει στο Κυπριακό Εκπαιδευτικό Σύστημα τον Θεσμό της Ένταξης, δε φρόντισε να δώσει το κατάλληλο, το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο.
Χρειάστηκε οργανωμένη, στοχευμένη, δυναμική κι εντεινόμενη συνδικαλιστική ενεργοποίηση κι παρέμβαση για να τεθούν οι βάσεις κι να δημιουργηθεί η δέουσα δομή για την παρεχόμενη Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση. Ο διάλογος ήταν έντονος. Τόσο εσωτερικά της ΠΟΕΔ όσο και της Οργάνωσης μας με την Πολιτεία.
Με σταθμούς το 1999 και το 2008 διαμορφώθηκε ένα ισχυρό πεδίο δράσης αλλά κι συνέργειας εντός της Δημοτικής Εκπαίδευσης, το οποίο καλείται κι μπορεί να απαντήσει στις ανάγκες των παιδιών κι των οικογενειών τους.
Υπό μία κρίσιμη προϋπόθεση: Η θεωρία να γίνει πράξη: Το κάθε παιδί να πάρει τη στήριξη που του αξίζει, γιατί μπορεί να την έχει. Η Κύπρος σήμερα έχει το πλέον καταρτισμένο κι προσοντούχο προσωπικό, το οποίο, δυστυχώς, συνωστίζεται στους Πίνακες Διοριστέων ενώ οι αποφάσεις των ΕΕΕΑΕ συμπιέζουν τον χρόνο παροχής μαθησιακής στήριξης των παιδιών.
Οι αιτιάσεις πολλές. Οι προφάσεις απλά αναδεικνύουν την αμαρτία: Ενώ υπάρχουν όλα τα εχέγγυα για να δοθεί πραγματική ώθηση στην παρεχόμενη ΕΕ, καταγράφεται αδικαιολόγητη συρρίκνωση του χρόνου αγωγής που αναλογεί στον κάθε μαθητή.
Στον αντίποδα και κόντρα στις πολιτικές συρρίκνωσης και συμπίεσης, οι εκπαιδευτικοί της ΕΕ την τελευταία 20ετία εξύψωσαν το επίπεδο της οργανωμένης Ειδικής Αγωγής σε όλα τα πεδία, Ειδικές Σχολές, Ένταξη και Μονάδες. Η εργατικότητα κι η εμπιστοσύνη τους έδειξαν και δείχνουν τον δρόμο της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης και της ποιότητας, της μεθοδικότητας και της αποτελεσματικότητας.
Η οφειλή του Κράτους είναι ξεκάθαρη: Να τους παρέχει το απαιτούμενο εργασιακό κι εκπαιδευτικό πλαίσιο, για να δώσουν στα παιδιά αυτά που έχουν δυνατότητα να δώσουν αλλά κυρίως αυτά που τα παιδιά δικαιούνται να έχουν. Το σημερινό συναπάντημα επιμόρφωσης αναδεικνύει ακόμα μια φορά τη διάθεση των εκπαιδευτικών, δασκάλων, νηπιαγωγών, ειδικών εκπαιδευτικών να πάρουν την Εκπαίδευση στο σύνολό της ακόμα πιο πέρα, αν της δώσουν ακόμα περισσότερα από το δικό τους είναι.
Εστιάζοντας στο θέμα του Συνεδρίου, το οποίο καταξιωμένοι, εκλεκτοί εισηγητές θα αναλύσουν, ας μου επιτραπεί να εκφράσω την άποψη πως η συνέργεια όλων των εκπαιδευτικών στη Δημοτική, Προδημοτική κι Ειδική Εκπαίδευση δεν μπορεί παρά να φωτίσει τις ψυχές, να τις ζεστάνει και να κάνει το χαμόγελο ν’ ανθίσει στα πρόσωπα των μαθητών τους.
Μια Πολιτεία, αν πράγματι αντιλαμβάνεται τον ρόλο της ως Κράτος Πρόνοιας, δημιουργεί κι αναπτύσσει το κατάλληλο σχολικό, εκπαιδευτικό περιβάλλον για τούτο τον κεντρικό σκοπό της Παιδείας.
Η δική μας Πολιτεία το αντιλαμβάνεται;
Από την πλευρά της η ΠΟΕΔ, η συνδικαλιστική συλλογική έκφραση όλων μας, έχει την ευθύνη να προσπαθεί, να διεκδικεί συνεχώς το καλύτερο για να μπορούν οι συνάδελφοι να επιτελούν το έργο τους στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
Σε μια εποχή που ο δημόσιος λειτουργός βάλλεται από παντού κι ο Συνδικαλισμός στοχοποιείται ως κατάρα της κοινωνίας, όλοι έχουμε την υποχρέωση από τη μια να υπερασπιστούμε την παρουσία της συλλογικής έκφρασης του εργαζόμενου ως κεντρικό συστατικό δημοκρατίας κι από την άλλη να διεκδικούμε αποφασιστικά τους καλύτερους εργασιακούς όρους για τον εκπαιδευτικό, να προασπίζουμε το Δημόσιο Σχολείο, να στηρίζουμε τον δημόσιο λειτουργό, και να απαιτούμε τη διατήρησης και ανάπτυξη του Κοινωνικού Κράτους.
Θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε με πυξίδα τα πιο πάνω, γιατί μια ευνομούμενη Πολιτεία καταξιώνεται ως τέτοια και προοδεύει, μόνο αν ο πολίτης της διαβιεί σε δημοκρατικό πλαίσιο και απολαμβάνει των Κοινωνικών Αγαθών με μέριμνά της.
*Γενικός Γραμματέας ΠΟΕΔ
(Εκπαιδευτική Ημερίδα με θέμα: που διοργάνωσε η ΑΚίΔΑ Πάφου στις 19/3/2016)
