Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της ευρύτερης παρευξείνιας ζώνης, και όχι μόνον, αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος του Πανεπιστημίου Frederick και ειδικότερα του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής.
Οι προτάσεις του και τα προγράμματα τα οποία υλοποίησε και συνεχίζει να πραγματοποιεί στοχοποιούν τους/τις ντόπιους/ες εκπαιδευτικούς, δασκάλους/ες της ελληνικής γλώσσας που στηρίζουν τα ελληνικά γράμματα και τον πολιτισμό μας στις χώρες τους.
Στη φετινή επιμόρφωση φιλοξενήθηκαν και επιμορφώθηκαν 13 εκπαιδευτικοί από τη Γεωργία, οι οποίες διδάσκουν την ελληνική γλώσσα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Τιφλίδας, στο Βατούμ και στο Αχαλτσίχε καθώς και στο Πολιτιστικό Ίδρυμα της Ελληνικής Κοινότητας στην Τιφλίδα.
Η επιμόρφωση διήρκεσε 10 μέρες και το περιεχόμενό της περιλελάμβανε κυρίως θέματα ενημερωτικού χαρακτήρα, ζητήματα γλωσσικής ευαισθητοποίησης, μεθοδολογικά θέματα,εργαστήρια, καθώς και διαλέξεις και εκδηλώσεις πολιτισμικού περιεχομένου .
Στόχος στις δράσεις αυτές είναι η κατάρτιση και στήριξη των διδασκόντων/ουσών, η διάχυση και διάδοση της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού και σε άτομα από άλλους πολιτισμούς και γλώσσες με στόχο να γίνουν κοινωνοί του ελληνικού πολιτισμού έτσι ώστε μέσα από αυτή την καλλιέργεια να επιτευχθεί η κατανόηση, η συνεργασία, η αλληλοεκτίμηση και η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων ανεξάρτητα από την εθνική και πολιτισμική τους ταυτότητα.
Συγκινητική είναι η προφορική μαρτυρία μιας ομογενούς δασκάλας από την Τιφλίδα, μαρτυρία η οποία καταδεικνύει την ψυχή και την τρυφερότητα των ανθρώπων που φέρουν την ευθύνη της διατήρησης και διάδοσης της γλώσσας μας στη διασπορά.
…Από μικρή άκουγα τις ελληνικές λέξεις από τα χείλη της γιαγιάς μου και μαγευόμουν. Μαγευόμουν από τον ήχο και τη μουσική τους. Τι σήμαιναν δεν ήξερα τότε. Σιγά σιγά μπήκα στο νόημα και ανακάλυψα τον όμορφο κόσμο, την ιστορία, το μύθο της μητρικής μας γης. Θέλησα να ταξιδέψω σε αυτόν τον κόσμο, δεν ήταν εύκολο, πολλά μέσα μου έλειπαν. Άρχισα να πλάθω με τη φαντασία μου βουνά, ακρογιάλια, νησιά και γλυκούς ανθρώπους. Άρχισα να μιλώ μαζί τους, στην αρχή δύσκολα, αργότερα καλύτερα, τώρα πιο καλά. Και τότε σκέφτηκα πως αυτή η γλώσσα πρέπει να είναι ζωντανή, να φυλαχτεί και για το μέλλον, να τη μαθουν και τα παιδιά και οι μεγάλοι. Γι’αυτό και εγώ, με αγάπη άσβεστη και απέραντο έρωτα προς το δώρο που μας χάρισε η πατρίδα μας, προς τη γλυκιά και τρυφερή μας γλώσσα, θέλω να την παραδίδω παραπέρα…
Δρ Άννα Χατζηπαναγιωτίδη
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Σχολή Επιστημών της Αγωγής
Πανεπιστήμιο Frederick Κύπρου
