ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Για όσους δεν γνωρίζουν, το ΔΡΑΣΕ(Δράσεις Σχολικής και Κοινωνικής Ένταξης) είναι ένα συγχρηματοδοτούμενο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Κυπριακή Δημοκρατία. Απευθύνεται σε μαθητές Προδημοτικής, Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης και στοχεύει στη μείωση της πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου και της νεανικής παραβατικότητας. Λειτουργεί τόσο σε πρωινό χρόνο όσο και σε απογευματινό και προσφέρει προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας και δημιουργικής απασχόλησης. Απασχολεί εκατοντάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι αμείβονται ανά 45λεπτο με το ποσό των 16.64 και καταβάλουν το 14,6 % στις Κ.Α ως αυτοτελώς εργοδοτούμενοι. Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι οι Εκπαιδευτικοί των Επιμορφωτικών, των Κ. Ι. Ε, των Ολοήμερων Σχολείων, των ΔΡΑΣΕ, του Συστήματος Μαθητείας, των Πολύκεντρων Νεολαίας κ.λ.π δηλώνονται ως αυτοτελώς εργοδοτούμενοι ενώ δουλεύουν υπό καθεστώς μισθωτών και προχωρώ στην αδικαιολόγητη καθυστέρηση πληρωμής των εκπαιδευτών του ΔΡΑΣΕ.
Δουλεύω στο εν λόγω πρόγραμμα από το 2012 (στο παρελθόν ονομαζόταν ΖΕΠ) και υπήρχε πάντα στην αρχή μια σχετική καθυστέρηση ως προς την πληρωμή μας, αλλά αυτή τη φορά το κακό έχει παραγίνει και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρεις ποια πόρτα να χτυπήσεις για να πάρεις μια σαφή απάντηση. Υπουργείο Παιδείας; Υπουργείο Οικονομικών; Η κότα γέννησε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα;)
17 Φεβρουαρίου είναι η ημερομηνία κατά την οποία γράφεται η εν λόγω επιστολή και ακόμη να εμφανιστεί οποιοδήποτε έμβασμα στον τραπεζικό λογαριασμό των Εκπαιδευτών. Αντ’ αυτού εδώ και δυο βδομάδες παίρνουμε τηλέφωνα, ρωτώντας πότε επιτέλους θα πληρωθούμε και μας απαντάνε «Από μέρα σε μέρα»(προφανώς εννοούν την τηλεοπτική εκπομπή του Κρατικού καναλιού, γιατί για την πληρωμή μας δεν ήρθε ακόμη εκείνη η μέρα). Σημειωτέον, οι Κοινωνικές Ασφαλίσεις για το 4ο τρίμηνο (Οκτώβρης- Δεκέμβρης) έπρεπε να καταβληθούν από μέρους μας μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου και ενώ αυτό θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν μοχλός πίεσης στο Υπουργείο Οικονομικών ώστε να αποδεσμεύσει το κονδύλι και να πραγματοποιήσει το έμβασμα στο Υπουργείο Παιδείας, δεν ίδρωσε το δακτυλάκι τους να πατήσουν ένα «ENTER” να τελειώνουμε…
Κι εμείς περιμένουμε εκείνη τη μέρα ελπίζοντας σαν το Μάνο ΛοΪζο πως «η μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει», πηγαίνουμε κανονικά στη δουλειά μας, ασκούμε την υπομονή μας, ασκούμαστε στη λιτότητα και δανειζόμαστε φυσικά… Και προσπαθούμε να παράγουμε έργο υπό δύσκολες συνθήκες. Ζητάμε απλώς τα αυτονόητα: έμπρακτη εκτίμηση, σωστή αντιμετώπιση από τους «Εργοδότες» μας, σεβασμό και κυρίως Αξιοπρέπεια.
Εκπαιδευτικός
