Την Τρίτη, 15 Μαΐου 2018, στο πλαίσιο σεμνής τελετής στην παρουσία των δημάρχων Γερμασόγειας και Αγίου Αθανασίου, παραδόθηκε στο Κέντρο Υγείας της περιοχής ένα από τα βραβευμένα έργα μαθητών και μαθητριών του Γυμνασίου Νεάπολης, που ξεχώρισαν στον φετινό Παγκύπριο Διαγωνισμό Εικαστικών Τεχνών με θέμα: «Ταξίδια - Διαδρομές, από την κυριολεξία στη μεταφορά».
Η πρωτοβουλία για τη δωρεά έργων – σταθμών σε χώρους που εξυπηρετούν τον καθημερινό άνθρωπο, όπως είναι τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, ανήκει στην κ. Μαρία Χατζηττοφή-Χαριτωνίδη, καθηγήτρια Τέχνης, Β.Δ.Α΄ στο Γυμνάσιο Νεάπολης. Η καθηγήτρια Τέχνης κ. Καίτη Πέτρου μύησε στο εικαστικό αυτό ταξίδι τους δημιουργούς του έργου:Tirb Constantinα-Gabriela, Δημητρίου Ρεβέκκα, Λευτέρη Νικολαΐδη Ανδρέα, Μιροσλάβοβα Χάνα, Μιχαήλ Ορέστη, Ντεμουρτσίδου Βερόνικα, Παιδονόμου Πολυξένη, Σωτηρίου Παντελία, Τσοποζίδου Σόνια, Νικολάου Δημητριάνα και Καλογερίδου Σοφία.
Στον χαιρετισμό της η Διευθύντρια του Γυμνασίου Νεάπολης κ. Μαρία Γαλάζη σημείωσε: «Η χειρονομία αυτή υποδεικνύει ότι η Τέχνη,παράλληλα με την αισθητική και κοινωνική της αποστολή,δρα θεραπευτικά.Υποδηλώνει επίσης τη θέση ότι οι χώροι, που συνδέονται με την αγωνία του ανθρώπου για το πολυτιμότερο αγαθό, την Υγεία, δεν χρειάζεται να είναι ψυχροί, απρόσωποι, ακαλαίσθητοι και αφιλόξενοι.
Η δωρεά συνιστά μια συνειδητή χειρονομία, που αντικατοπτρίζει μία ολόκληρη κοσμοθεωρία, που αφορά στον ρόλο που αποδίδουμε στους δύο βασικούς πυλώνες, που επηρεάζουν το επίπεδο ζωής του πολίτη, την Παιδεία και την Υγεία. Αφορά πρωτίστως σε μια νέα ηθική αντίληψη, που θέλει τον πολίτη ενεργό, με υψηλό αίσθημα ευθύνης σε όποιο πόστο κι αν βρίσκεται, κοινωνικά ευαίσθητο, καλαίσθητο, να υπερβαίνει τον μικρόκοσμό του, προσφέροντας στο σύνολο στον τομέα, όπου διακρίνεται περισσότερο. Αυτή η ηθική πρέπει βεβαίως να διαποτίσει όλους τους τομείς της ζωής μας, ιδιωτικής και δημόσιας, για να υπάρχει προοπτική εξόδου από το τέλμα, τη μιζέρια και τα πάσης φύσεως αδιέξοδα στον τόπο μας, αλλά και στον κόσμο. Πιστεύουμε ότι το δημόσιο σχολείο(όπως εξάλλου και το δημόσιο νοσηλευτήριο) μπορεί και πρέπει να αναλάβει υπεύθυνα αυτή την αποστολή.
Το έργο έχει ως πηγή έμπνευσης το ταξίδι, όχι ως δράση αναψυχής, αλλά ως απόρροια του ξεριζωμού και επιβαλλόμενη ανάγκη επιβίωσης. Οι άνθρωποι κυνηγημένοι από την αφιλόξενη πια πατρίδα τους αναγκάζονται να αναζητήσουν ασφαλέστερους προορισμούς. Αφήνεται βεβαίως αναπάντητο το ερώτημα αν τους έχουν βρει. Παράλληλα το ταξίδι αυτό, είναι ένα ταξίδι καταβύθισης στον κόσμο των συναισθημάτων των δημιουργών, στην ευαισθησία και την κοινωνική τους συνείδηση».
