TΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΣΟΒΟΛΟΥ*
Αυτό το ερώτημα που θέτουν συχνά τον τελευταίο καιρό πολλοί συνάδελφοι. Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν δημόσια. Πιστεύω ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία το θέτουν καλοπροαίρετα, καθώς φέτος είναι εκλογική χρονιά για την ΠΟΕΔ. Γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια είχα διεκδικήσει, αρχικά μόνος μου, εκλογή στους Γενικούς Αντιπροσώπους (εκλέγηκα το 2005). Στη συνέχεια, με ελάχιστες συναδέλφισσες, συγκροτήσαμε το ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. (Ριζοσπαστική Αγωνιστική Κίνηση) και εκλέγηκα το 2008 και 2011) στη Λευκωσία. Στις τελευταίες εκλογές του 2014, έστω για λίγες ψήφους, το ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. δεν είχε εκλέξει αντιπρόσωπο.
Αμέσως μετά τις εκλογές είχα αποχαιρετήσει, μέσα από το Blog μου και τα email που επικοινωνούσα με τους συναδέλφους, με το «τελευταίο ποίημα της εβδομάδας». Έλεγα τότε:
Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω —
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί
απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
Η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων μίλησε:
Η φωνή της ΡΙ.Α.ΚΙ. «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» να σιωπήσει.
Τη συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων δεν την ενοχλεί να ψηφίζει και να επιβραβεύει «συνδικαλιστές» που:
Η συντριπτική πλειοψηφία των δασκάλων μίλησε: Η φωνή της ΡΙ.Α.ΚΙ. «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ» να σιωπήσει.
Η φωνή μας λοιπόν θα σιωπήσει ευχόμενοι, ειλικρινά, να μη χρειάζεται στα χρόνια που έρχονται.
Ευχαριστώ όλους τους δασκάλους και τις δασκάλες που όλα αυτά τα χρόνια στήριξαν με την ψήφο τους τη φωνή μας, γιατί την ένιωθαν δική τους φωνή. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τις συναδέλφισσες που συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο της ΡΙ.Α.ΚΙ. και με αξιοπρέπεια και συνέπεια αρνήθηκαν να είναι μέρος της συνδικαλιστικής μπόχας.
Δεν δίνουμε, σε κανένα δάσκαλο, το άλλοθι της υποκρισίας ότι δεν ήξερε ποιους ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια. Όλοι ήξεραν και έκαναν την επιλογή με πλήρη συνείδηση.
Εδώ τελειώνει η επικοινωνία μας, με αυτό τον τρόπο. Σας αποχαιρετώ με το τελευταίο «ποίημα της εβδομάδας» και ένα τραγούδι.
Ας έρθουμε στο σήμερα και τα τωρινά δεδομένα:
Είχα ξεκαθαρίσει σε προσωπικές αλλά και δημόσιες συζητήσεις ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχίσω τον αγώνα μέσα από συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες, παρά μόνο σε μία περίπτωση. Αν διαφαινόταν ότι η βάση του κλάδου ήταν διατεθειμένη να αγωνιστεί για αλλαγή της κατεστημένης νοοτροπίας στην ηγεσία της ΠΟΕΔ. Αν υπήρχε η πραγματική βούληση και η δυνατότητα συγκρότησης πλήρη ψηφοδελτίων παγκύπρια με 100 υποψηφίους συναδέλφους/σσες. Είχα, επίσης, ξεκαθαρίσει στους συναδέλφους ότι οι μοναχικές πορείες μπορεί να προσφέρουν την ικανοποίηση της αξιοπρεπούς στάσης, αλλά δεν μπορούν να φέρουν πρακτικά αποτελέσματα ικανά να ανατρέψουν τα κακώς έχοντα.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τρία χρόνια μετά δε φαίνεται να υπάρχει αλλαγή στον τρόπο σκέψης της βάσης του κλάδου. Η ΡΙ.Α.ΚΙ. δεν φιλοδόξησε ποτέ να είναι άλλη μια κίνηση. Η συμμετοχή ξανά σε εκλογές θα είχε νόημα μόνο αν ήταν πραγματική απαίτηση της βάσης του κλάδου. Σε διαφορετική περίπτωση οι υπάρχουσες κινήσεις ... φτάνουν και περισσεύουν.
Κάποιοι συνάδελφοι/σσες που συζητούν μαζί μου επιμένουν ότι οι ιδέες και οι θέσεις της ΡΙ.Α.ΚΙ. θα μπορούσαν, μετά την πείρα του τι έγινε τα τρία τελευταία χρόνια, να συσπειρώσουν μια μεγάλη μερίδα συναδέλφων στην επαναδραστηριοποίησή της. Τους είπα λοιπόν κι εγώ ότι αν μαζευτούν 99 συνάδελφοι/σσες παγκύπρια που ασπάζονται τις θέσεις της ΡΙ.Α.ΚΙ., όπως τις έχουμε διατυπώσει εδώ και δεκαετίες (δες επισυναπτόμενο έγγραφο), θα είμαι ο 100ος ή καλύτερα ο 1ος που θα έμπαινα σ’ αυτό τον αγώνα. Αν υπάρχει λοιπόν ενδιαφέρον από συναδέλφους της βάσης για επαναδραστηριοποίηση της ΡΙ.Α.ΚΙ. και συμμετοχή στα ψηφοδέλτια παγκύπρια ας το δηλώσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://goo.gl/forms/lNXKvaywfR40Wvme2
Ξέρω ότι έτσι μπορεί να αφαιρώ από πολλούς συναδέλφους/σσες ένα βολικό άλλοθι, αλλά βαρέθηκα να αναλώνομαι σε συζητήσεις ... καφενείου.
*Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου ( ... και γονιός)