Σχολικής Βίας και Αποκλίνουσας Συμπεριφοράς
ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*
Στη συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας την 1/2/2017 ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού πως ετοιμάστηκε και θα προωθηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο άμεσα Πρόταση για Εθνική Στρατηγική για την αντιμετώπιση των φαινομένων της Παιδικής Παραβατικότητας και της Σχολικής Βίας.
Παρά το ότι η πολιτική αυτή ενέργεια συνιστά θετική ανταπόκριση πρώτα στα κρίσιμα αιτήματα που η ΠΟΕΔ θέτει εδώ και καιρό καθώς και στις συστάσεις της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής από τον περασμένο Δεκέμβριο, εντούτοις για μια ακόμα φορά το ΥΠΠ ενεργεί εκτός της θεσμικής διαδικασίας διαλόγου.
Το γεγονός ότι η από το περασμένο Καλοκαίρι εξαγγελία του ΥΠΠ εκπαιδευτικής πολιτικής για το εξαιρετικά κρίσιμο αυτό ζήτημα, το οποίο ταλανίζει τα σχολεία, βρίθει αποσπασματικότητας και για την οποία το ΥΠΠ δέχθηκε σφοδρή κριτική από τους εκπαιδευτικούς εταίρους, αναμενόταν ότι θα αποτελούσε οδοδείκτη για βελτιωτικές κινήσεις μέσα από ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους κοινωνικούς εταίρους, τα Υπουργεία Δικαιοσύνης, Εργασίας και Υγείας και κυρίως με τις Εκπαιδευτικές Οργανώσεις.
Αντί τούτου παραγνωρίζοντας εντελώς τον εκπαιδευτικό κόσμο, που, διά της θεσμικής του εκπροσώπησης του, καταθέτει εδώ και καιρό συγκεκριμένες εισηγήσεις αντικρίζοντας το θέμα σφαιρικά και σε βάθος, προχωρεί από μόνο του, με αποτέλεσμα, ευτυχώς, από πλευράς Κοινωνικών Εταίρων αλλά και Πολιτικών Κομμάτων να δέχεται αυστηρή σύσταση να οδηγήσει το θέμα στο τραπέζι του διαλόγου με τους εκπαιδευτικούς, έτσι ώστε να ληφθούν οι κατά το δυνατόν καταλληλότερες αποφάσεις.
Η διαβούλευση ΥΠΠ με τους οργανωμένους εκπαιδευτικούς δημιουργεί το πλαίσιο δυνατότητας για άρση της αποσπασματικότητας που χαρακτηρίζει σήμερα την εφαρμογή της σχετικής πολιτικής και θα καταδείξει αν πραγματικά το ΥΠΠ προτίθεται να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια πολιτική ολιστικής, σφαιρικής και αποτελεσματικής προσέγγισης έτσι που να εμβαθύνουμε στα σχολεία μας την ανεκτικότητα, τη δημοκρατία, την ελευθερία, τον αλληλοσεβασμό των δικαιωμάτων, την αναγνώριση της προσωπικής ευθύνης έναντι του άλλου αλλά και του συνόλου και η οποία δεν θα ασφυκτιά στο πλαίσιο μιας ανελαστικής οικονομίστικης διαχείρισης αλλά θα απαντά σε αιτούμενα μιας πραγματικής ανθρωποκεντρικής προσέγγισης.
*Γενικός Γραμματέας ΠΟΕΔ
